Τρέξιμο, άγχος, προγραμματισμός και συνεννοήσεις επί συνεννοήσεων. Αυτά μέχρι πριν να βγει το site στον αέρα. Γιατί μετά ακολούθησε το χάος. Μία από τις πιο απαιτητικές μέρες της ζωής μου μέχρι στιγμής, με αποτέλεσμα το εισαγωγικό μου άρθρο να παραπέμπεται στις καλένδες. Κοινώς: Δε θα γραφτεί ποτέ!
Καλύτερα βέβαια γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και ευτυχώς, γιατί οι υπόλοιποι συντελεστές φρόντισαν να σας μυήσουν στο τι σημαίνει “regista” και ποια ακριβώς θα είναι η φιλοσοφία μας. Επιβεβαιώνω όσα ειπώθηκαν. Θέλουμε να φέρουμε κάτι σύγχρονο, θέλουμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό και φυσικά θέλουμε να γίνουμε η αγαπημένη σας διαδικτυακή συνήθεια. Προφανώς τα πράγματα δεν είναι εύκολα, σε μια δύσκολη περίοδο εν μέσω έξαρσης του κορωνοϊού. Πιστεύουμε όμως σε αυτό το εγχείρημα και μέσα από σκληρή δουλειά μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Η εκκίνηση πάντως ήταν ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ. Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε, όμως τα αποθεωτικά σας σχόλια, η αγάπη που λαμβάνουμε και κυρίως το πόσο μας πιστεύετε ειλικρινά μας κάνει να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια. Σας ευχαριστούμε πραγματικά πολύ για τη στήριξη σας και θα φροντίσουμε να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών σας. Έχουμε πολλά να πούμε και ακόμα περισσότερα να κάνουμε. Γιατί στο regista.gr η μπάλα θα παίζεται πάντοτε αλλιώς.
Υ.Γ Συλλυπητήρια για το χαμό του Σάββα Θεοδωρίδη. Ενός από τους τελευταίους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, που μπορεί κάποιες φορές να ξεπερνούσε τα όρια, το έκανε όμως πάντοτε “τυφλωμένος” από την αγάπη του για τον Ολυμπιακό. Ελαφρύ το χώμα λοιπόν.
