Contempt
Σκηνοθεσία: Jean-Luc Godard
103 Λεπτά
1963
★★★★☆
Η πιο διάσημη για το ευρύ κοινό ταινία του Jean-Luc Godard, το Contempt ή στα ελληνικά «Η Περιφρόνηση» είναι μια από τις ταινίες που θα λεγε κανείς ότι δεν φτιάχνονται πια. Μια ταινία που διακατέχεται από μια αίσθηση μελαγχολίας και πένθους καθόλη τη διάρκειά της. Ο Γκοντάρ, που είναι ιδανικός για να δείξει την περιφρόνησή του για διάφορα θέματα, εδώ θα επικεντρωθεί στις επιφανειακές ερωτικές σχέσεις και στην εμπορικότητα που υποβόσκει στον κινηματογράφο, θέματα ακόμα επίκαιρα 57 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της.
Φαινομενικά η ταινία δείχνει σαν να μην έχει κάποια ιδιαίτερη πλοκή, καθώς παρακολουθούμε τον γάμο ανάμεσα στον Πωλ και την Καμίλ να καταρρέει αργά και σταθερά. Ο Πωλ είναι σεναριογράφος και έχει προσληφθεί από τον Αμερικάνο μεγαλοπαραγωγό του Χόλυγουντ, Προκός, για να γράψει το σενάριο μιας κινηματογραφικής μεταφοράς της Οδύσσειας. Η Καμίλ, την οποία υποδύεται το σύμβολο του σεξ των δεκαετιών του 50’ και 60’, Μπριζίτ Μπαρντό, ουσιαστικά «πασάρεται» από τον άντρα της στον παραγωγό για λόγους που δεν εξηγούνται από την ταινία, αλλά είναι εύκολο να κατανοηθούν όταν αυτή τελειώσει. Το καστ συμπληρώνει ο Φριτζ Λάνγκ (σκηνοθέτης μεταξύ άλλων του M και του Μετρόπολις) παίζοντας τον εαυτό του στην μοναδική του εμφάνιση μπροστά από την κάμερα. Ο Λανγκ θα αποτελέσει το θύμα της εμπορευματοποίησης του κινηματογράφου από τον παραγωγό, ο οποίος θα του ζητήσει να αφήσει στην άκρη το καλλιτεχνικό του όραμα για μια πιο δημοφιλή προσέγγιση.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, βλέπουμε τον Πωλ και την Καμίλ να περιφέρονται και να μαλώνουν, ενώ στο τελευταίο μισό έχουμε και υπέροχα πλάνα από τη Ρώμη και κυρίως το Κάρπι, κάνοντας τη φωτογραφία της ταινίας μια από τις πιο αξιοσημείωτες εκείνης της εποχής. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί η πρώτη σκηνή της ταινίας στην οποία βλέπουμε τη Μπαρντό γυμνή, στην ίσως πιο διάσημη σκηνή της καριέρας της, να μιλάει με τον άντρα της. Η εν λόγω σκηνή όπως έγινε γνωστό αργότερα, δεν υπήρχε στην ταινία, αλλά προστέθηκε από τον Γκοντάρ σαν απάντηση στις πιέσεις που δεχόταν από τους παραγωγούς οι οποίοι επέμεναν ότι έπρεπε να υπάρχει σκηνή με τη Μπαρντό γυμνή κατά τη διάρκεια της ταινίας. Έτσι έχουμε και μια αυτοβιωματική προσέγγιση στην ταινία με τον παραλληλισμό ανάμεσα στον Γκοντάρ και τον χαρακτήρα του Φριτζ Λάνγκ να είναι παραπάνω από εμφανής.
Όπως γίνεται κατανοητό από τα παραπάνω, η περιφρόνηση του Γκοντάρ στρέφεται ακόμα και προς την ίδια του την ταινία, με αποκορύφωμα την εμφανή εμπορευματοποίηση της σεξουαλικότητας της πρωταγωνίστριάς του . Παρόλα αυτά είναι μακράν της δεύτερης, η πιο συγκινητική και οπτικά ωραία ταινία του Γκοντάρ, κάτι που εν μέρη οφείλεται και στην εκπληκτική μουσική του Georges Delerue η οποία θα μείνει στο μυαλό του θεατή πολλές μέρες αφού τελειώσει η ταινία, ίσως μαζί με το γυμνό σώμα της Καμίλ. Πρόκειται αναμφίβολα για μια από τις καλύτερες ταινίες γαλλικές ταινίες όλων των εποχών, μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία που συνδυάζει υπέροχα φωτογραφημένα τοπία στην Ιταλία, καθηλωτική μουσική και φυσικά την αξεπέραστη σε ομορφιά Μπριζίτ Μπαρντό, ενώ παράλληλα έχει πολλά να πει για τις ερωτικές σχέσεις και τον κινηματογράφο.
Δείτε το τρειλερ της ταινίας εδω.
Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλάτσης