Το regista.gr σε συνέχεια του ρεπορτάζ όπου σας παρουσιάζει τις απόψεις, την οπτική και τους προβληματισμούς των ανθρώπων του αθλητισμού για το δεύτερο lockdown μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα επικοινώνησε με τον προπονητή του Αχιλλέα Φαρσάλων κ. Χρήστο Καπελιάνη ο οποίος μας τόνισε τους δικούς του προβληματισμούς και τον διαχωρισμό που γίνεται στον αθλητισμό ο οποίος αυτή την στιγμή “σκοτώνει” το μεγαλύτερο μέρος του και κρατά “ζωντανή” μόνο την “βιτρίνα”.
Αναλυτικά τα όσα μας τόνισε ο κ. Καπελιάνης:
“Το τελευταίο χρονικό διάστημα βιώνουμε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες το 2ο κύμα της πανδημίας και μάλιστα εντονότερα σε σχέση με αυτό του Μαρτίου, μιας και η περιφέρειά μας ανήκει στις κόκκινες περιοχές.
Μια πανδημία που εκτός από την κούραση και την ταλαιπωρία στην οποία μας έχει υποβάλλει, αναδεικνύει καθημερινά ένα οξύτατο πλέον πρόβλημα.
Τη διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού-ποδοσφαίρου που για όλους μας χωρίς αμφιβολία αποτελεί τον αιμοδότη του επαγγελματικού αθλητισμού.
Θα αποφύγω να αναφέρω την κοινότυπη και γραφική πλέον φράση… “έδωσα ένα πρόγραμμα στους παίκτες μου και τρέχουν μόνοι τους.”
Δεν είναι μόνο αυτό το ζητούμενο.
Σίγουρα το lockdοwn ήταν στη σωστή κατεύθυνση, αλλά ειδικά στο ποδόσφαιρο εφαρμόζεται πολύ επιλεκτικά δημιουργώντας έναν άδικο διαχωρισμό στην ποδοσφαιρική κοινότητα.
Τις τελευταίες ώρες έχει ξεσηκωθεί το σύνολο των αθλητών, των προπονητών και των παραγόντων που δεν ανήκουν στη SUPERLEAGUE1.
Διότι οι αρμόδιοι επιτρέπουν στα επαγγελματικά πρωταθλήματα να συνεχιστούν λόγω της ευχέρειας των τεστ, αλλά προς το παρόν κόβουν τη δράση σε όλους τους ερασιτέχνες.
Κανείς δε νοιάζεται αν νέα παιδιά παίζουν ή δεν παίζουν. Αν καθίσουν έναν δύο ή τρεις μήνες μέσα στο σπίτι, αν πεινάσουν ή αν πάθουν κατάθλιψη ή αν πάρουν κιλά.
Προφανώς για κάποιους το ποδόσφαιρο είναι μόνο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΟΚ ΑΕΚ ΠΑΟ ΑΡΗΣ κλπ. η βιτρίνα δηλαδή.
Έτσι, μένουν ανενεργοί χιλιάδες αθλητές και προπονητές, γενικά σε όλα τα ομαδικά σπορ.
Και πηγαίνουν στράφι οι ώρες που καταθέτουν οι παράγοντες των συλλόγων τους.
Από την άλλη πλευρά, οι ειδικοί καθημερινά στις διαρροές τους προς τα ΜΜΕ δεν λένε ότι οι τάδε αθλητές δεν πρόσεξαν την ώρα της προπόνησης ή του αγώνα, αλλά κάνουν λόγο για την εξωγηπεδική τους ζωή ή την παρουσία τους σε πάρτυ.
Να κλείσουν λοιπόν τα γήπεδα στις κόκκινες ζώνες; Για έναν δύο τρεις μήνες να μη γίνονται ούτε προπονήσεις; Να κλείσουν και οι ακαδημίες που προπονούνται μικρά παιδιά;
Διότι άλλο είναι να σταματήσουν για ένα μήνα όλοι οι αγώνες μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση στην Ελλάδα, και άλλο το ολοκληρωτικό λουκέτο για τους μισούς.
ΤΟ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΌ ΚΛΕΙΣΙΜΟ είναι το χειρότερο από όλα.
Ο κόσμος του αθλητισμού ανησυχεί.
Σίγουρα οι περισσότεροι ενδεχομένως νοιάζονται για τα δικά τους πρωταθλήματα αλλά οι αντιδράσεις είναι πολλές, διότι όλοι αντιλαμβάνονται πλέον πως το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι σαν να… αργοπεθαίνει.
Και όταν με το καλό επιστρέψουμε στη δράση, πού θα βρεθούνε όλοι αυτοί οι ρομαντικοί παράγοντες για να στηρίξουν με το υστέρημά τους τα εκατοντάδες ερασιτεχνικά σωματεία;
Εμείς από την πλευρά του προπονητή είμαστε ευαισθητοποιημένοι, τονίζοντας στους παίκτες μας τη σοβαρότητα της κατάστασης διατηρώντας τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην καλλιέργεια του φόβου και στην ενθάρρυνση της ατομικής ευθύνης.
Ας ευαισθητοποιηθούν πλέον και αυτοί που κρατάνε τις τύχες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και του ομαδικού αθλητισμού στα χέρια τους. Λύσεις πάντα υπάρχουν.
Τα παιδιά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού.”
