Μία ευχάριστη έκπληξη επεφύλασσε η κ. Ελένη Μαγνησάλη στους υπεύθυνους των γραφείων της Νίκης Βόλου.
Η σύζυγος του άλλοτε άσου της Νίκης Βόλου, Κώστα Μαγνησάλη απέστειλε στην ΠΑΕ Νίκη Βόλου μία φωτογραφία από την ομάδα των “κυανολεύκων” από το μακρινό 1925.
H ανάρτηση της ΠΑΕ Νίκη Βόλου:
Μία πολύ ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους εργαζόμενους των γραφείων της ΠΑΕ Νίκη Βόλου, λίγες ώρες πριν την εφαρμογή της νέας καραντίνας για τη χώρα μας.
Η κ. Ελένη Μαγνήσαλη, από την Αθήνα, πριν μερικές ημέρες, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικώς μαζί μας, προκειμένου να μάθει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να μας στείλει κάτι. Λίγα 24ωρα αργότερα, το δέμα που έφτασε στα χέρια μας, περιείχε εντός του μία ολόκληρη κυανόλευκη ιστορία! Μία φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται, μία εκ των πρώτων ομάδων της Νίκης Βόλου, το 1925, της οποίας μέλος ήταν ο πεθερός της κ. Ελένης, Κωνσταντίνος Μαγνήσαλης, η οποία συνοδευόταν από ένα γράμμα με κάποιες πληροφορίες, όσες γνώριζε, σχετικά με το συγκεκριμένο φωτογραφικό στιγμιότυπο και την ιστορία του.
Η κ. Ελένη Μαγνήσαλη, σε νέα τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί της, επιχείρησε να μας δώσει όσες παραπάνω πληροφορίες γνώριζε:
“Ο Κώστας Μαγνήσαλης είχε καταγωγή από το Σώμα της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε στις 28 Μαΐου του 1915. Ήρθαν στη Νέα Ιωνία, με τους γονείς του και τα δύο του αδέρφια, το 1922. Εκείνος τότε ήταν 9-10 ετών. Η οικογένειά του κατάφερε να είναι κάπως τυχερή, μέσα στην απέραντη δυστυχία, καθώς ο πατέρας του δούλευε ως κηπουρός σε ένα αγγλικό σπίτι, του οποίου οι ιδιοκτήτες προσφέρθηκαν να κρύψουν την οικογένεια Μαγνήσαλη, η οποία πέρασε απέναντι, αφού καταλάγιασε το μεγάλο κακό. Στη φωτογραφία, δεν έχουμε καταφέρει να αναγνωρίσουμε ποιος είναι ο Κώστας. Είναι κάποιο από τα πιο νεαρά παιδιά, σίγουρα.
Ο Κώστας μεγάλωσε και παντρεύτηκε στη Νέα Ιωνία, τη Βασιλεία Μαγνήσαλη, που είχε καταγωγή από το Μπουτζά της Σμύρνης. Έζησε στο Βόλο μέχρι το 1950 περίπου και, στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Απεβίωσε το 1999. Πριν πεθάνει, τον είχαμε “τσιγκλίσει” πολλές φορές να μας μιλήσει για εκείνα τα χρόνια, αλλά δεν το έκανε ποτέ. Μιλούσε με μεγάλη ευχαρίστηση για τα χρόνια που έζησε στη Νέα Ιωνία, για το πώς έφτιαξαν τις γειτονιές, για το πώς τηγάνιζαν το “χαψί”, για τα γλέντια που κάνανε όλοι μαζί… Αλλά για τα γεγονότα στη Μικρά Ασία δε μίλησε ποτέ. Πονεμένα χρόνια, πολύ δύσκολα. Δεν επιμείναμε ποτέ να μάθουμε”.
Τέτοια όμορφα “περιστατικά” έρχονται πάντα να μας θυμίζουν το DNA της ομάδας μας. Τα συστατικά του είναι αίμα, φτώχεια, δυστυχία, νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες, αλλά και αξιοπρέπεια, αγάπη, περηφάνια και ηρωική δύναμη…
