Φάτσα γεμάτη αλητεία, το «10» στην πλάτη και μια καριέρα με διακρίσεις και διαμάχες, από την φτωχογειτονιά που του χάρισε το σημερινό του παρατσούκλι ως τη “Χώρα του τσαγιού”. Το 1984 μια μέρα σαν και σήμερα (05/02), γεννιέται ο Κάρλος Τέβεζ, ένας σύγχρονος “Απάτσι”.
Κιουταντέλα, Μπουένος Άιρες. Πυροβολισμοί. Όλοι απομακρύνονται από τα παράθυρα γιατί ξέρουν τι έρχεται. Συνηθισμένος ήχος οι σειρήνες στο Φουέρτε Απάτσι. Μέσα στο σκοτάδι ένα παιδί τρέχει δίπλα σε μέλη συμμοριών, γνωρίζοντας τι ακολουθεί αν τον πιάσουν.
Ο Παραγουανός Νταρίο Κορονέλ, είναι κατά πολλούς το μεγαλύτερο ταλέντο της περιοχής. Φήμες θέλουν ευρωπαϊκή ομάδα να τον τσεκάρει και μια μεταγραφή πολλών εκατομμυρίων να προετοιμάζεται. Ένα ομιχλώδες ξημέρωμα όμως του 2001, μόλις είδε την αστυνομία να τον σημαδεύει, έβαλε στον κρόταφό του το όπλο και πάτησε την σκανδάλη. Το αντίπαλο ποδοσφαιρικό δέος, ο πρώην συμπαίκτης, ο καλύτερος φίλος του Κάρλος Τέβεζ, κείτονταν νεκρός.
Παιχνίδι της μοίρας; Αποτέλεσμα συγκυριών πως δεν ήταν στη θέση του; Τύχη; Για τους πολλούς ναι, αλλά για τον Καρλίτος, όχι!
«Τον σκέφτομαι κάθε μέρα. Ήμασταν 24ώρες το 24ωρο μαζί, ακόμα και όταν παίζαμε σε διαφορετικές ομάδες. Αλλά δεν θεωρώ πως ο Νταρίο ήταν άτυχος. Ο καθένας διαλέγει μονοπάτι στη ζωή. Είχε τα πάντα για να πετύχει, αλλά επέλεξε τα ναρκωτικά και το έγκλημα, τον εύκολο δρόμο».
Το Εγερσίτο ντε λος Άντες, γνωστότερο ως Φουέρτε Απάτσι, ήταν και είναι από τα πιο επικίνδυνα προάστια του Μπουένος Άιρες. «Οι δύσκολες εμπειρίες που βιώνεις σαν παιδί, σημαίνουν πως μεγαλώνεις γρήγορα» θα πει σε συνέντευξή του το 2015 αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια, που δεν υπήρξαν ούτε εύκολα ούτε ακριβώς «παιδικά».
Ο Κάρλος παίρνει το όνομα ενός πατέρα που δεν θα προλάβει να γνωρίσει, αφού σκοτώνεται σε συμπλοκή συμμοριών. Η μητέρα του, Φαμπιάνα Μαρτίνεθ, τον εγκαταλείπει όταν ο ίδιος είναι τριών μηνών και τον αναλαμβάνει η αδερφή της, Αντριάνα Μαρτίνεθ, και ο άντρας της, Σεγούνδο Τέβεζ, απ’ τον οποίο έμελλε να πάρει το επίθετό του.
Σε ηλικία δέκα μηνών, καυτό νερό πέφτει στο πρόσωπο, στο λαιμό και στο στήθος του. Οδηγείται στο νοσοκομείο τυλιγμένος σε πετσέτα, που λιώνει και επιδεινώνει την κατάσταση. Νοσηλεύεται για δύο μήνες, παλεύει, μένει στη ζωή και φέρει σαν παράσημο στο σώμα του μέχρι σήμερα τα σημάδια αυτής της μάχης, παρότι η Μπόκα Τζούνιορς προσφέρθηκε να καλύψει τα έξοδα μιας εγχείρησης.
«Τα σημάδια είναι τα τατουάζ μου. Είτε με δέχεσαι όπως είμαι, είτε όχι. Δεν θα αλλάξω την εικόνα μου. Τα σημάδια μου λένε μια ιστορία. Λένε ότι επιβίωσα!»
Από έναν καταραμένο τόπο του Μπουένος Άιρες, εγκαταλελειμμένο στη φτώχεια, τα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα, κατάφερε παλεύοντας από τους δέκα πρώτους μήνες της ζωής του, όχι μόνο να ξεφύγει και να επιβιώσει, αλλά να φτάσει στην κορυφή!
«Είναι αδιανόητα δύσκολο να ξεφύγεις. Αλλά η μοίρα είναι στα δικά μας χέρια».
Το ποδόσφαιρο ήταν και θα είναι η μόνη διέξοδος για τα παιδιά της φτωχογειτονιάς στην Λατινική Αμερική. Ο Κάρλος Τέβεζ έζησε τα δύο άκρα. Ξεκίνησε στερούμενος τα πάντα και πλέον βιώνει τον απόλυτο πλούτο. «Ήμουν, είμαι και θα είμαι ευγνώμων για τις ανέσεις που μου προσφέρει το ποδόσφαιρο» θα πει μετά από χρόνια.
Ξεκινά στη μεγαλύτερη ακαδημία ποδοσφαίρου: την αλάνα. Σύντομα τον ανακαλύπτουν, φτάνει αρχικά στην ακαδημία της Σάντα Κλάρ και έπειτα της Ολ Μπόις. Στα 15 του χρόνια, ο Σεγούνδο Τέβεζ καταφέρνει να επισημοποιήσει την υιοθεσία του νεαρού Καρλίτος, παίρνει το επώνυμό του και με τα νέα του χαρτιά, ο δρόμος πλέον είναι ορθάνοιχτος. Είχε έρθει η ώρα για τη μετάβαση στη μεγάλη αγάπη: την Μπόκα Τζούνιορς.
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ
«Πράξη πρώτη» (2001-04)
Σε ηλικία 16 ετών κάνει επίσημο ντεμπούτο απέναντι στην Ταγιέρες για το Απερτούρα της σεζόν 2001/02. Με την παρουσία του στις ομάδες παίδων της Αργεντινής, έχει φροντίσει ήδη να χτίσει το όνομα του. Όλα παίρνουν το δρόμο τους.
Από την αμέσως επόμενη σεζόν λογίζεται ως βασικό στέλεχος της ανδρικής ομάδας και οι ακραίοι παραλληλισμοί ξεκινούν από νωρίς. Γνωστή η τάση των Αργεντινών να αναζητούν τον επόμενο “Pibe de Oro”, πόσω μάλλον όταν ο ίδιος ο Ντιέγκο Μαραντόνα, τον χαρακτηρίζει ως τον «προφήτη της Αργεντινής για τον 21ο αιώνα».
Σε αυτήν την πρώτη του θητεία κατακτά ένα Απερτούρα (2004), ένα Κόπα Σουνταμερικάνα (2004), ένα Κόπα Λιμπερταδόρες (2003), ακόμα και ένα Διηπειρωτικό (2003), ενώ ψηφίζεται για δύο συνεχόμενες σεζόν (2003,2004) καλύτερος παίκτης στη Λατινική Αμερική.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, κάνει ντεμπούτο -υπό τις οδηγίες του Μαρσέλο Μπιέλσα- με την εθνική ομάδα. Οδηγεί την Αργεντινή με 8 γκολ σε έξι εμφανίσεις στο χρυσό μετάλλιο. Ο δρόμος για ευρωπαϊκά σαλόνια είχε ανοίξει, αλλά περιλάμβανε μια σύντομη γειτονική στάση πρώτα…
ΚΟΡΙΝΘΙΑΝΣ – ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ
«Η μυστηριώδης διετία» (2005-07)
Τον Ιανουάριο του 2005 ανοίγει ένα σκιώδες κεφάλαιο. Ο Κάρλος Τέβεζ μεταβαίνει σε έναν γίγαντα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, την Κορίνθιανς. Υπογράφει πενταετές συμβόλαιο, ουσιαστικά όμως όχι με την ομάδα, αλλά με την MSI, εταιρία του Κάι Ζουραμπχιάν, Ιρανού ιδιοκτήτη με επαφές στον κόσμο της Πρέμιερ Λιγκ. Είναι ο συνδετικός κρίκος που θα τον φέρει στη Γουέστ Χαμ με μια μικρή, αλλά εξαιρετικά επικερδή για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές «καθυστέρηση».
Στο διάστημα παραμονής του στη Βραζιλία πετυχαίνει 33 γκολ (46 με αυτά στα τοπικά πρωταθλήματα) και οδηγεί την Κορίνθιανς στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2005. Ανακηρύσσεται ο καλύτερος παίκτης της λίγκας και γίνεται ο πρώτος μη Βραζιλιάνος που το καταφέρνει από το 1976 και έπειτα.
Την τελευταία μέρα των μεταγραφών, με αδιαφανείς διαδικασίες, οι δύο Αργεντίνοι σταρ της Κορίνθιανς, Τέβεζ και Μασεράνο, μετακινούνται στην Αγγλία για λογαριασμό της Γουέστ Χαμ. Η αρχή είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Τα «σφυριά» διανύουν κακό ξεκίνημα έχοντας εννιά ματς χωρίς νίκη και επτά χωρίς γκολ, με τον Τέβεζ να βάζει το «κερασάκι στην τούρτα» στις 25 Νοεμβρίου.
Η Γουέστ Χαμ αντιμετωπίζει εντός έδρας την Σέφιλντ και ο Τέβεζ είχε ένα ανόητο ξέσπασμα. Μόλις αντικαταστάθηκε στο 66ο λεπτό, αποχώρησε από το γήπεδο, κίνηση που εξόργισε τους συμπαίκτες του. Του ζητήθηκε να παραχωρήσει τον μισθό μιας εβδομάδας σε φιλανθρωπίες και να προπονείται με φανέλα της εθνικής Βραζιλίας, πράγμα που προφανώς αρνήθηκε λέγοντας: «Έπαιξα στη Βραζιλία και τρέφω μεγάλο σεβασμό για τη χώρα και τους κατοίκους της, αλλά είμαι Αργεντίνος και δεν θα φορέσω αυτή τη φανέλα».
Από εκείνο το σημείο, το γυαλί έχει ραγίσει. Ακόμα και αν το καθεστώς ιδιοκτησίας του παίκτη ξεκαθαρίζει και είναι 100% διαθέσιμος στην ομάδα, ακόμα και αν ο Τέβεζ σκοράρει και διατηρεί τη Γουέστ Χαμ στην Πρέμιερ Λιγκ την τελευταία αγωνιστική, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Μετά από ένα διαπραγματευτικό σίριαλ, όπως σε κάθε μεταγραφή του, ανοίγει το κεφάλαιο του Μάντσεστερ.
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ
«Η κατάκτηση των πάντων» (2007-09)
Ο διετής δανεισμός ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. «Θα πετύχει δεκαπέντε γκολ αυτή τη σεζόν και θα είναι όλα μεγάλης σημασίας» λέει ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και δεν πέφτει έξω. Πετυχαίνει 19 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2008 κατακτά το πρωτάθλημα, το Τσάμπιονς Λιγκ και μπαίνει στην επόμενη σεζόν με το «πόδι κολλημένο στο γκάζι».
Ο Τέβεζ στα 25 του χρόνια γεμίζει την τροπαιοθήκη του με τρομακτικούς ρυθμούς. Προσθέτει δύο αγγλικά Σούπερ Καπ (2008,2009), ένα Λιγκ Καπ (2009), ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (2008), ένα ακόμη πρωτάθλημα και φτάνει στην πηγή για ένα back-to-back Τσάμπιονς Λιγκ (2009), χωρίς ωστόσο να «πιει νερό».
Ούτε οι συνεχείς κατακτήσεις, ούτε η συνύπαρξη με σπουδαίους ποδοσφαιριστές και έναν από τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών αρκούσαν για να παραμείνει. Συμβόλαιο που θα τον έκανε από τους πιο ακριβοπληρωμένους; Ούτε! Ο Τέβεζ ήθελε να είναι αναντικατάστατος, να νιώθει σημαντικός και η παρουσία του Μπερμπάτοφ τον έβαζε σε μια άβολη διαδικασία. Όπως είχε δηλώσει στις πρώτες μέρες του στη Γιουνάιτεντ, απολάμβανε το Μάντσεστερ οπότε προτίμησε να μεταφερθεί τέσσερα μόλις μίλια μακριά από το Ολντ Τράφορντ.
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ
«Μία από τα ίδια» (2009-2013)
Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Ιουλίου του 2009, όταν ο Κάρλος Τέβεζ ανακοινώθηκε από τους «Πολίτες». Μία ακόμα μεταγραφή που τα ποσά έμειναν τουλάχιστον αβέβαια, αλλά ποιος νοιάζεται. Ο Αργεντίνος φορ ήταν στο Έτιχαντ, οι οπαδοί είχαν την ευκαιρία να πικάρουν τους αντιπάλους με το μπάνερ «Καλώς ήρθες στο Μάντσεστερ!», ο Τέβεζ σε έναν χρόνο είχε γίνει αρχηγός της Σίτι, όλα έμοιαζαν ονειρικά. Μέχρις ότου εμφανίστηκαν τα ίδια συμπτώματα.
Στα τέλη του 2010 οι εκπρόσωποί του ζητούν επίμονα επαναδιαπραγμάτευση συμβολαίου. Θέτει ουσιαστικά τον εαυτό του προς αποχώρηση επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους, αλλά η Σίτι αρνείται να τον παραχωρήσει. Μέσα σε λίγες μέρες δηλώνει ξανά πίστη στην ομάδα, όμως έχουν τεθεί οι βάσεις για την ολική ρήξη.
Το καλοκαίρι του 2011, χάνει την αρχηγία από τον Βινσέντ Κομπανί και όσο κι αν προσποιείται πως όλα βαίνουν καλώς, έχει πληγωθεί η υπερηφάνεια του. Άλλωστε πλέον δεν είναι μόνος στο επίκεντρο για την ομάδα, με τους Τζέκο και Αγκουέρο να διανύουν τρομακτική σεζόν.
Η «βόμβα» σκάει στις 27 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Ματς ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπάγιερν Μονάχου. Ο Τέβεζ αρνείται στον Μαντσίνι να περάσει στο ματς ως αλλαγή, αν και τελικά επικαλείται λάθος συνεννόηση. Ο Ιταλός προπονητής ζητά να τελειώσει από την ομάδα. Για περίπου τέσσερις μήνες βρίσκεται στον πάγο με εντολή του ιδιοκτήτη, ο οποίος τον πληρώνει για να απέχει από τις προπονήσεις της ομάδας!
Μετά από ένα ιστορικό πρωτάθλημα, έπειτα από «ανομβρία» 44ων χρόνων για τους «Πολίτες» (2012), ένα FA Cup (2011) και ένα αγγλικό Σούπερ Καπ (2013), ήταν ξεκάθαρο πως ο κύκλος του είχε κλείσει. Σκέφτεται να επιστρέψει στην αγαπημένη του Μπόκα, ώστε να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο. Αλλά όχι. Είχε έρθει η ώρα να βρει τη δική του ποδοσφαιρική «Ιθάκη», αυτήν την φορά στο Τορίνο.
ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ
«Ηρεμία, γκολ και τίτλων συνέχεια» (2013-2015)
Μετά από συνεχόμενες σεζόν με το «32» στην πλάτη, ήρθε η ώρα να φορέσει ξανά το «10», αριθμό που μέχρι πρότινος φορούσε η σημαία της Γιουβέντους, Άλεξ Ντελ Πιέρο.
«Προσωπικά δεν νιώθω καμία πίεση. Από την αρχή δεν έβαλα το βάρος στον εαυτό μου να φανώ αντάξιος της φανέλας με το “10” που φόρεσαν θρύλοι της Γιουβέντους. Αν το έκανα απλά θα τρελαινόμουν και δεν θα μπορούσα να κάνω σωστά τη δουλειά μου». Και η αλήθεια είναι πως σε αυτή τη διετία την έκανε πολύ καλά, αθόρυβα, σαν να εξημερώθηκε το “θηρίο” μέσα του.
Τόσο υπό τις οδηγίες του Κόντε όσο και του Αλέγκρι, σκοράρει κατά ριπάς. Με τα 50 γκολ του σε δύο σεζόν οδηγεί τη “Γηραιά Κυρία” σε δύο σερί πρωταθλήματα (2014,2015), ένα κύπελλο Ιταλίας (2015) και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας (2014). Φτάνει μια ανάσα από ένα δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ στη δεύτερη σεζόν του, αλλά η Μπαρτσελόνα -για δεύτερη φορά μετά το 2009- του στερεί μια ακόμη κατάκτηση.
Χωρίς τις συνηθισμένες διαμάχες, το καλοκαίρι του 2015 εκφράζει την επιθυμία του να επιστρέψει στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς. Γίνεται δεκτή και φορά ξανά τα χρώματα των Γενοβέζων.
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ – ΣΑΝΓΚΑΙ ΣΕΝΧΟΥΑ
«Πράξη δεύτερη και οι διακοπές στην Κίνα» (2015- 2018)
Το Μπομπονέρα είχε βάλει τα καλά του. Πάνω από 40.000 κόσμου στις κερκίδες, συμπεριλαμβανομένου του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα που κρατούσε ένα πανό που έγραφε «Ευχαριστούμε που επέστρεψες Καρλίτο». Εκείνος μπαίνει στο γήπεδο και προσκυνά το κοινό, φιλά το χορτάρι. Όλα ξεκινούν όπως πρέπει. Αγνά, ρομαντικά. Αλλά δεν έπρεπε να αποκλίνει από τον στόχο της επιστροφής, ούτε χιλιοστό. Όπως και έκανε…
Το τέλος του 2015 τον βρίσκει να κατακτά με τη φανέλα της αγαπημένης του Μπόκα, το πολυπόθητο 31ο πρωτάθλημα, ολοκληρώνοντας το νταμπλ με την κατάκτηση και του κυπέλλου. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε 2 νταμπλ μέσα σε μία σεζόν!
Ωστόσο στα τέλη του 2016, αποφασίζει να ακολουθήσει το χρήμα και τα σημεία των καιρών που είχε κατακεραυνώσει χρόνια νωρίτερα. « Έχω κουραστεί από τους ανθρώπους που βρίσκονται στο χώρο του ποδοσφαίρου. Όλα πλέον περιστρέφονται γύρω από το χρήμα, κάτι το οποίο δεν μου αρέσει». Τάδε έφη Κάρλος Τέβεζ το Νοέμβριο του 2010, αλλά έξι χρόνια αργότερα δεν δίστασε να τα αναθεωρήσει μπροστά σε μια εξασφάλιση άνω των 700.000 ευρώ ανά βδομάδα.
Όσο γρήγορα ανοίγει το κεφάλαιο της Σανγκάι Σενχούα, τόσο αθόρυβα κλείνει. Ο Τέβεζ μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο δεν απολαμβάνει τίποτα. Επικαλείται τραυματισμούς, γκρινιάζει, παραμελεί τον εαυτό του και δεν διστάζει φεύγοντας να «αδειάσει» όσους τον επέλεξαν με μια πλέον αφοπλιστική δήλωση:
«Επτά μήνες ήμουν σε διακοπές. Η Κίνα δεν ήταν για μένα… Από τη στιγμή που έφτασα στη χώρα αυτή, ήξερα ότι δεν είναι για μένα και ήθελα να φύγω. Την ώρα των αγώνων, αναρωτιόμουν γιατί ήρθα».
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ
«Πράξη τρίτη και πιθανότατα τελευταία» (2018-)
Μία ακόμη επιστροφή, μία ακόμη ιεροτελεστία. Φιλά το χορτάρι. Είναι ξανά στο αγαπημένο του Μπομπονέρα, ανάμεσα στους ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν τόσο πολύ, που μπορούν να του συγχωρήσουν οτιδήποτε πει ή κάνει. Όλοι νομίζουν πως το αστείρευτο πάθος του για τίτλους έχει καταλαγιάσει. Κάνουν λάθος.
Σε ένα πρωτάθλημα που άγγιξε σε επίπεδα αγωνίας την κατάκτηση του 2012 με τη Σίτι, ο Τέβεζ σκοράρει και στέφει πρωταθλήτρια 2020 την Μπόκα Τζούνιορς, «κλέβοντας» τον τίτλο από τη μισητή Ρίβερ Πλέιτ, στην τελευταία στροφή του πρωταθλήματος. Το φιλί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα αποτελεί μία από τις πιο δυνατές φωτογραφίες που έμελλε -μετά το θάνατο του τελευταίου- να αποτελεί πλέον ένα έργο τέχνης. Η ιστορία όμως δεν σταματά εκεί.
Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του έφτασε ένα βήμα πριν το θάνατο, η πρόκριση της Μπόκα Τζούνιορς στον τελικό του “Κόπα Ντιέγκο Μαραντόντα” δεν του άφηνε περιθώρια. Παραμέρισε στεναχώρια, ηλικία, το γεγονός ότι ήταν απροπόνητος και βρέθηκε δίπλα στην ομάδα. Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στο 84ο λεπτό και ανέλαβε την εκτέλεση του πρώτου πέναλτι στο οποίο και ευστόχησε, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την επικράτηση απέναντι στην Μπάνφιλντ. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Πάλεψε τόσο στη ζωή του για να μην αφήσει περιθώρια να εξελιχθούν τα πράγματα αλλιώς.
Δεν ξέρω αν ο κόσμος τον αδικεί ή ο ίδιος σε κάποια σημεία αδίκησε τον εαυτό του. Η ιστορία πάντως θα γράψει το όνομα του με «χρυσά γράμματα». Όχι μόνο για τις αναρίθμητες κατακτήσεις του -που ο μόνος Αργεντίνος που τις ξεπερνά είναι ο Λιονέλ Μέσι- όχι μόνο για το Τσάμπιονς Λιγκ, το Κόπα Λιμπερταδόρες, το Διηπειρωτικό, τα πρωταθλήματα σε κάθε ομάδα που αγωνίστηκε, αλλά για την ίδια «τρέλα» που κατηγορήθηκε.
Αυτός ο ρομαντισμός με πάθη που συνοδεύει το παιδί της φτωχογειτονιάς, που κατέκτησε την κορυφή και ξαναγύρισε να “υπηρετήσει” το σπίτι του, που δεν αποποιήθηκε τα σημάδια του παρελθόντος και παρέμεινε “Απάτσι” σε μια ποδοσφαιρική κοινωνία που έχει την τάση να διορθώνει καθετί παράταιρο, θα βρίσκει πάντα κοινό για να τον «αγκαλιάζει».
Υ.Γ. Το παρακάτω στιγμιότυπο είναι από τις 4 Δεκεμβρίου 2020. Ο Τέβεζ σκοράρει απέναντι στην Ιντερνασιονάλ για το Κόπα Λιμπερταδόρες. Πανηγυρίζει έχοντας από μέσα τη φανέλα του Μαραντόνα, την οποία του είχε δώσει ο ίδιος. Ο ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο ζει.
Tevez Celebration vs Internacional
Επιμέλεια: Φάνης Τσοκανάς
