Είναι από εκείνες τις μέρες που σου… μένουν. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας για το αν πίσω από αυτό πρέπει απαραίτητα να υφίσταται συγκεκριμένος λόγος, αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ζήσαμε κάτι μοναδικά στα ελληνικά – ποδοσφαιρικά – δεδομένα.
Εύλογα θα ρωτήσεις. Γιατί;
Η απάντηση ήταν εύκολη και μάλλον την θυμάσαι: Πόσες φορές είδες μία ομάδα της Β’ Εθνικής να «παίζει» παντού και να μετατρέπεται σε κάτι απόλυτα viral; Πότε είδες καθολική αναγνώριση σε κάτι καινούριο και πότε ένιωσες ότι, επιτέλους, αναδύεται κάτι φρέσκο και ξεχωριστό στα μέρη μας;
Η Athens Kallithea FC κυριάρχησε για αρκετές μέρες στα feeds των social media και δεν ήταν λίγα τα κείμενα που γράφτηκαν για τις νέες φανέλες της. Βαδίζοντας στα χνάρια της Βενέτσια – η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, εξελίχθηκε μέσω των εμφανίσεών της σε ένα από τα πιο δημοφιλή ποδοσφαιρικά brands πέρσι – ο σύλλογος του Ελ Πάσο γύρισε σελίδα και έφερε έναν διαφορετικό αέρα σε μία κατηγορία που, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν έχει το δικό της bookmark στους υπολογιστές και τα κινητά μας.
«Χωρίς να θέλω να αδικήσω τις άλλες ομάδες ή να μειώσω τους πιο μεγάλους συλλόγους στην χώρα, νομίζω ότι έχουμε τις πιο καλές και τις πιο όμορφες φανέλες», είπε χαρακτηριστικά στο SDNA o Ηλίας Ευαγγέλου, ένας από τους παίκτες – κλειδιά της ομάδας, που ξεκίνησε μάλιστα την καριέρα του από τις ακαδημίες των «μπλε».
Πριν λίγες μέρες «βγήκε» στον αέρα και η τρίτη εμφάνιση και στο εξωτερικό γράφτηκε ότι πρόκειται για την καλύτερη τριάδα kits σε παγκόσμιο (!) επίπεδο. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι φωτογραφίες από τις πρώτες δύο «έπαιξαν» σε sites και media accounts με εκατομμύρια followers και αναγνώστες. Όλα αυτά για μία ομάδα Β’Εθνικής από την Ελλάδα, έτσι;
Μόνο και μόνο γι’αυτό, ο συγκεκριμένος σύλλογος αξίζει την προσοχή μας, αλλά σίγουρα θα ήταν άδικο να σταθούμε μόνο εδώ: Άλλωστε, όπως τονίζει το πατροπαράδοτο κλισέ, δεν μπορείς να κρίνεις κανένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Το κομμάτι της μόδας και του rebranding είναι μόνο μία σελίδα σε όσα «χτίζουν» οι Θεόδωρος και Πέτρος Φιλιππάκος σε ένα από τα πιο πολυπληθή και ιστορικά σημεία της Αττικής. Οι δύο επιχειρηματίες αποφάσισαν να εμπλακούν πριν περίπου 1,5 χρόνο στα διοικητικά της Athens Kallithea FC και είναι ασφαλές να πούμε ότι έχουν μεταμορφώσει εντελώς τον σύλλογο. Όχι μόνο στις φανέλες και στο όνομα, αλλά στην γενικότερη φιλοσοφία, στην εικόνα μέσα στο γήπεδο και στην αγωνιστική νοοτροπία.
Αυτή όμως είναι μόνο η αρχή. Ή, αν θέλεις, μία επιφανειακή θεώρηση του ζητήματος. Με λίγο… σκάψιμο, μπορείς να φέρεις στην επιφάνεια πολλές και σημαντικές ερωτήσεις:
- Τι ακριβώς γίνεται στην Athens Kallithea FC;
- Ποια είναι η σκέψη γύρω από το πιο πρωτοποριακό project που έχουμε δει εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα;
- Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον σύλλογο και, σε γενικότερη εικόνα, για το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Κανένας δεν είναι πιο ειδικός για να απαντήσει από αυτούς που αποφάσισαν να τραβήξουν μία γραμμή στα συνηθισμένα – και κάπως βαρετά – στάνταρ στην λειτουργία ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού στη χώρα μας για να προχωρήσουν σε level που ήταν μέχρι πρότινος απλησίαστα για συλλόγους αυτού του επιπέδου.
Το Ελ Πάσο ήταν σχεδόν άδειο την ώρα του ραντεβού μας με τους υπεύθυνους της ομάδας. Από την αρχή και από το πρώτο βήμα στον προαύλιο χώρο με το κλασικό μπασκετικό γηπεδάκι ένιωθες ότι το vibe είναι πολύ διαφορετικό με ό,τι είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια και, ειδικότερα, σε σχέση με το πως λειτουργεί η πλειοψηφία των υπόλοιπων ομάδων σε αυτές τις κατηγορίες. Ο Θεόδωρος και ο Πέτρος Φιλιππάκος ήταν ευδιάθετοι και έτοιμοι για μία κουβέντα που για εκείνους είχε την «ταμπέλα» των αποκαλυπτηρίων στο ελληνικό κοινό. Γι’αυτό, όπως θα δεις και στις επόμενες γραμμές, η συζήτηση έχει την μορφή των chapters με ξεκάθαρη προσέγγιση και συγκεκριμένο προσανατολισμό.
«Δεν δίνω συνεντεύξεις. Δεν μιλάω, δεν λέω αυτά που κάνω. Ακούω όμως τι λένε…», είπε ο Πέτρος, κάποτε παίκτης της ΑΕΚ (2004), του Ολυμπιακού (2004 – 2006) και του Άρη (2006) σε μία αποστροφή του λόγου του, όμως, διαβάζοντας όλα όσα είπε μαζί με τον αδερφό του, θα αντιληφθείς ότι πρόκειται για έναν παράγοντα (όχι με την κλασική και ελληνική έννοια του όρου) που έχει πλάνο, στόχο και όραμα.
Άκρως ομιλητικός και επεξηγηματικός, ο άνθρωπος που «τρέχει» ως αντιπρόεδρος το αγωνιστικό τμήμα και όσα αφορούν την ομάδα εντός και εκτός γηπέδου έδωσε μία «καθαρή» εικόνα για την Athens Kallithea FC. Χωρίς υπερβολές, με απόλυτη ειλικρίνεια και με μία μικρή (ή και λίγο πιο μεγάλη για τα στάνταρ μας) δόση ρομαντισμού, ο Πέτρος Φιλιππάκος ανέλυσε τον «χάρτη» των κινήσεων και των επόμενων βημάτων του project, που, όπως τόνισε και ο ίδιος, ελπίζει ότι μπορεί να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο και, κυρίως, την οπτική μας γύρω από τον Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Λίγο πιο δίπλα του στις κερκίδες του γηπέδου, ο Θεόδωρος, ο οποίος ηγείται ως πρόεδρος του συλλόγου. Όπως και ο αδερφός του, ήταν ξεκάθαρος σε ό,τι αφορά το καινοτόμο project και – μεταξύ άλλων – δεν δίστασε να τονίσει με επιχειρήματα ότι το ποδοσφαιρικό μοντέλο στην Ελλάδα, όπως και η Super League, έχουν αποτύχει παταγωδώς. Επιπρόσθετα, έδωσε μία διαφορετική διάσταση γύρω από το rebranding, στάθηκε στην ανάγκη για εξέλιξη και, τέλος, ανέλυσε το σκεπτικό γύρω από τις φωτογραφίες που… απογείωσαν ακόμα περισσότερο τις νέες φανέλες, οι οποίες αποτέλεσαν ουσιαστικά το πρώτο μεγάλο «μπαμ» της αθηναϊκής ομάδας.
Κεφάλαιο 1: Γιατί στην Καλλιθέα;
Η πρώτη κουβέντα μετά το on στην ηχογράφηση ξεκίνησε από μία απλή απορία που… κυριαρχούσε στην πόλη όταν έγινε η μεταβίβαση των μετοχών. «Γιατί εδώ;» Ο λόγος στον Πέτρο:
«Για πολλούς λόγους. Εγώ μεγάλωσα στην Αμερική. Αλλά ο θείος μου έμενε στην Καλλιθέα, οπότε ερχόμουν πάντα εδώ στις διακοπές, το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα. Έκανα βόλτες εδώ όταν ήμουν μικρό παιδί. Μιλάμε για το καλύτερο σημείο γεωγραφικά, είσαι δίπλα στο κέντρο, πολύ κοντά στα νότια προάστια, στον Πειραιά… Επίσης το γήπεδο έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Ο κόσμος, επειδή το έχω ζήσει, αποτελείται από οικογένειες, παιδιά… Είναι ένα κοινό που έχει υπομονή. Θυμάμαι πέρσι, όταν χάσαμε εδώ από την Επισκοπή, μας χειροκροτούσε ο κόσμος. Δύσκολο να το βρεις αυτό σε άλλη ομάδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Επιπλέον, μας άρεσε πάρα πολύ το όνομα του Ελ Πάσο. Και, να μην το ξεχνάμε, είναι μία ιστορική ομάδα. Θα τραβήξουμε παίκτες εδώ. Υπήρχαν και συναισθηματικοί λόγοι πίσω από την επιλογή μας, δεν σταθήκαμε μόνο στο κομμάτι του business. Ακόμα και το βουνό μας άρεσε!».
Ο Θεόδωρος σημείωσε ότι «έχουμε κάποιους οικογενειακούς δεσμούς με την Καλλιθέα, αλλά προσωπικά επέλεξα αυτό το project για επιχειρηματικούς και αθλητικούς λόγους. Γενικά μιλώντας, είμαστε στο κέντρο της Αθήνας, σε μία πιο παραδοσιακή γειτονιά που υπάρχει η αίσθηση ότι είναι αντιπροσωπευτική της πόλης και όχι απλά ένα τρέντι ή τουριστικό μέρος, ενώ η ομάδα έχει μια αξιοσέβαστη ιστορία, πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε για το μέλλον. Επιπλέον, γοητεύτηκα από το μπλε και το λευκό στα χρώματα της ομάδας, αφενός για αισθητικούς λόγους και αφετέρου για τον εθνικό συμβολισμό τους».
Κεφάλαιο 2: Η πορεία του project και οι αξίες – «Αν πεθάνει ένα φυτό, δεν φταίει αυτό, αλλά το περιβάλλον του»
Το κομμάτι που έρχεται ήταν σίγουρα ένας μικρός και άκρως ορμητικός χείμαρρος: Ξεκινώντας από τις σκέψεις γύρω από το project, ο Πέτρος Φιλιππάκος προχώρησε στο επόμενο στάδιο και σε ένα σημείο που έχει τοποθετηθεί στη κορυφή του αξιακού του συστήματος. Ποιο είναι αυτό;
Το σχέδιο της ΕΠΟ για τους ομίλους στη Γ’ Εθνική – Που θα αγωνιστεί ο Ολυμπιακός Βόλου
Βασιλαράς: «Στον Βόλο προσέχουμε για να έχουμε – Όλοι θα μπουν»
«Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το πώς κυλάει το project. Αλλά ξέρουμε ότι μπροστά μας έχουμε πάρα πολλή δουλειά. Εγώ ήρθα εδώ για άλλους λόγους… Δεν ήρθα για την άνοδο, για την Super League. Προφανώς θέλουμε να ανέβουμε, αλλά εγώ, σαν Πέτρος, δεν είμαι στην ίδια “σελίδα” με όσους είναι στην κατηγορία μας και βλέπουν αποκλειστικά και μόνο την άνοδο. Κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Έχω βασιστεί στην φιλοσοφία του Γιόχαν Κρόιφ: Θέλω τα παιδιά να είναι, πάνω απ’όλα, καλοί άνθρωποι. Μετά είναι το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Θέλω, για πρώτη φορά, να φτιάξω ένα όμορφο περιβάλλον. Η δουλειά μου είναι να δω το potential σε έναν ποδοσφαιριστή και να τον πάω μέχρι εκεί, να φτάσει το ταβάνι του. Είναι κάτι που θέλει υπομονή, στήριξη… Να λύνουμε όλα τα προβλήματα που υπάρχουν έξω από το γήπεδο.
Άκου πως το σκέφτομαι: Αν πεθάνει ένα φυτό, φταίει το φυτό ή το περιβάλλον; Αν βάλεις το ίδιο φυτό σε καλύτερο περιβάλλον, δεν θα πεθάνει, αλλά θα μεγαλώσει. Εγώ πήρα πολλούς ποδοσφαιριστές από την Γ’ Εθνική, από τοπικά, παίκτες ανενεργούς στην Β’Εθνική. Ξέρεις τι μου είπαν πέρσι; Ότι θα πέσουμε, ότι δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Και εμείς, με μία ομάδα που αποτελείται σε ποσοστό 95% από Έλληνες, που η πλειοψηφία είναι κάτω από 25-26 ετών, το διαψεύσαμε. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας δεν μπορεί για κάποιον παίκτη μας ότι έχει “πέσει” από την μέρα που υπέγραψε σε εμάς. Έχουν ανέβει στο γήπεδο και ψυχολογικά. Έρχονται κάθε μέρα με θετική ενέργεια. Μου έλεγαν πέρσι γι’αυτά τα παιδιά ότι δεν θα πάνε καλά ή να μην τους πάρω. Και εγώ απαντούσα: Αν εσύ πήγαινες στην δουλειά σου απλήρωτος, αν σου μιλούσαν άσχημα, τι θα έκανες; Έχεις δει τον τάδε παίκτη σε ένα ωραίο περιβάλλον, όπου τον σέβονται οι παράγοντες και οι προπονητές και όπου θα πληρωθεί κανονικά ακόμα και αν χάσει η ομάδα;
Κοίτα, το ποδόσφαιρο δεν είναι χόμπι. Πολλοί νομίζουν ότι οι αθλητές είναι εδώ για την πλάκα τους. Είναι επάγγελμα. Εγώ θέλω να δω αυτά τα παιδιά στα 40 τους με μία επιχείρηση, με μία όμορφη οικογένεια. Να έχουν τώρα τα χρήματα να πάρουν δώρα στις οικογένειές τους στις γιορτές. Δεν θα πω όνομα, αλλά υπάρχει παίκτης που πριν δύο χρόνια κοιμόταν στο πάτωμα. Φέτος, τον είδα που πήγε στο εξωτερικό με την κοπέλα του για διακοπές. Αυτό εμένα με γεμίζει πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Αυτός είναι ο στόχος μου: Να σώσω τον Έλληνα ποδοσφαιριστή που πραγματικά αξίζει, αλλά δεν παίρνει τις ευκαιρίες και δεν ζει σε ένα σωστό περιβάλλον. Πέρσι υπήρχαν άνθρωποι που μου έλεγαν “α, μην το πάρεις αυτόν, είναι τρελός”. Τι σημαίνει τρελός; Τρελό λες κάτι που δεν μπορείς να το καταλάβεις. Το πιο εύκολο είναι να πεις κάποιον τρελό. Αλλά, πίστεψέ με, αν ασχοληθείς λιγάκι, θα μάθεις γιατί είναι έτσι ή γιατί έχει αυτή τη νοοτροπία. Στα λέω αυτά γιατί τα έζησα. Μπορώ να ασχοληθώ λίγο, να καταλάβω γιατί σκέφτεται έτσι; Να μάθω τα κουμπιά του;
Αυτό θέλω, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα μεγάλης δουλειάς και αμέτρητων συζητήσεων. Βλέπω στην προπόνηση την γλώσσα του σώματος, κατανοώ ποιος μπορεί να έχει πέσει λίγο. Εκεί είναι η δουλειά μου, να δω τι συμβαίνει και να προσπαθήσω να τον ανεβάσω. Το πιο εύκολο είναι να πεις “αυτός δεν κάνει, κοίτα πως είναι στην προπόνηση”. Όχι. Κάθε παίκτης είναι μία επένδυση. Μπορεί να ακούγεται κάπως, αλλά είναι σαν ένα ακίνητο. Αν το παρατήσεις, θα πέσει η αξία του. Αν το προσέξεις, το συντηρείς σωστά, το βάψεις, θα ανέβει ξανά».
Συνεχίζοντας στο ίδιο ακριβώς mood και με διάθεση να δημιουργήσει ακόμα πιο «καθαρό» οπτικό πεδίο γύρω από το ζήτημα και, ειδικότερα, από το πώς μπορεί ένας παίκτης να φτάσει στο ταβάνι του, ο αντιπρόεδρος των «μπλε» ανέφερε:
«Για παράδειγμα, να σου πω κάτι για τον Ευαγγέλου. Θα μπορούσαμε να είχαμε υπογράψει έναν πιο έμπειρο center back από τη Νότια Αμερική. Επί τούτου, δώσαμε τη θέση αυτή στον Ηλία και δεν υπογράψαμε κανέναν άλλον. Για να δούμε πού μπορεί να φτάσει ο Ηλίας. Αυτό δε συμβαινει μέσα σε 5 αγώνες. Το περίμενα και δεν με πείραζε αν έκανε λάθη. Ήθελα να κάνει λάθη. Έτσι θα μάθει. Και σύντομα η πίεση που προκαλούν τα λάθη θα φύγει. Τα πράγματα θα αρχίσουν να έρχονται χωρίς σκέψη όταν θα φτάσει στους 30 αγώνες. Η γλώσσα του σώματός του θα αρχίσει να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Μόλις ένιωσε ότι είχε υποστήριξη και πίστη από εμάς, το παιχνίδι του ανέβηκε σε άλλο επίπεδο. Αυτό χρειάζεται υπομονή. Να μην αλλάζεις τον παίκτη μετά από 5 αγώνες. Δεν μου αρέσει να παίρνω “έτοιμους” παίκτες. Το πάθος μου είναι να βλέπω το potential. Και να βοηθάω τον παίκτη να ανακαλύψει πόσο πραγματικά καλός είναι. Να τον βλέπω να φτάνει σε ένα επίπεδο που δεν γνώριζε ότι είχε. Όταν τον βοηθήσω να το καταφέρει αυτό, θα είναι για πάντα πιστός στο club και θα το εκπροσωπεί ακριβώς με τον τρόπο που θέλω».
Κεφάλαιο 3: Rebranding – «Όταν τους τα λέγαμε, γελούσαν μαζί μας»
Επιστροφή – για λίγο – στην αρχή του κειμένου. Οι εντυπωσιακές φανέλες της Athens Kallithea FC έφεραν τον σύλλογο στο προσκήνιο και δημιούργησαν δικαιολογημένα θόρυβο γύρω απ’όσα συμβαίνουν στην ομάδα. Όμως, η αλήθεια είναι ότι η εικόνα των παικτών μέσω των επίσημων εμφανίσεων, που έκαναν πραγματικά θραύση (κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα και από το sold out στο επίσημο site) είναι μόνο ένα κομματάκι από το παζλ που έχουν στο μυαλό τους οι αδερφοί Φιλιππάκου.
«Όταν λέγαμε με τον Θεόδωρο ότι σε 1,5 χρόνο θα φτιάξουμε κάτι που θα φέρει κόσμο και ότι θα παραγγέλνουν τις φανέλες μας στο εξωτερικό, γελούσαν μαζί μας. Όλοι!», είπε ο Πέτρος, προτού ο Θεόδωρος ξεκινήσει την ανάλυσή του για το πλάνο τους:
«Στους 14 μήνες από τη στιγμή που αναλάβαμε το club έχουμε κάνει καλή δουλειά τόσο στο αθλητικό κομμάτι, στο οποίο χτίζουμε γερές βάσεις στην κουλτούρα και στο ταλέντο, όσο και στο brand».
Στη συνέχεια και σε απάντηση ερώτησης σχετικά με το αν η Athens Kallithea FC μπορεί να φτάσει (ή και να ξεπεράσει) το hype που είχε τους προηγούμενους μήνες η Βενέτσια, τόνισε: «Ποτέ δεν θέτω όρια στη δουλειά μου. Αλλά δεν λειτουργούμε με στόχο μας το “hype”. Στη Βενέτσια ποτέ δεν ξόδεψα ούτε ένα ευρώ σε πληρωμένες καταχωρήσεις ή δημοσιεύσεις στα μέσα, γιατί εστιάζουμε στη δουλειά και όχι στην ανταπόκριση. Κάνουμε απλά αυτό που νιώθουμε ότι είναι σωστό για εμάς, προσπαθούμε να δημιουργούμε κάτι που ξεχωρίζει και γοητεύει και ό,τι συμβεί από εκεί και πέρα θα έχει γίνει οργανικά. Το ίδιο ισχύει και για την Athens Kallithea FC. Θα προσπαθούμε να δημιουργούμε με γνώμονα αυτό που μας φαίνεται ταιριαστό και θα συνεχίσει να “μιλάει” και στον κόσμο».
Κεφάλαιο 4: Οι αντιδράσεις – «Η αλλαγή είναι απαραίτητη κάποιες φορές»
Κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές και στην περίπτωσή μας υπήρξε και μία – μικρή – μερίδα φιλάθλων που αντέδρασε άσχημα στην προσθήκη της λέξης Athens και στην αλλαγή του σήματος. Βλέπετε, ο σύλλογος έχει μία μεγάλη ιστορία, με συγκεκριμένα στάνταρ και δεν ήταν λίγοι αυτοί που θεώρησαν άκομψη και άκαιρη την αλλαγή σε μερικά από τα πιο… δομικά στοιχεία μίας ομάδας. Όμως, είναι όντως έτσι; Ο Θεόδωρος απαντά:
«Γενικότερα, οι άνθρωποι δυσκολεύονται με την αλλαγή. Και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσεγγίσεις την αλλαγή σε ένα ποδοσφαιρικό club. Από την αρχή, απαιτεί σεβασμό, ευαισθησία και ενσυναίσθηση. Πρέπει να λάβεις υπόψη σου πώς η δουλειά σου θα επηρεάσει μία κοινότητα ανθρώπων και αυτό που μπορεί να είναι μια βαθιά συναισθηματική σύνδεση με το club που έχουν περάσει μαζί τις ζωές τους, με το club που αντιπροσωπεύει αυτό που είναι. Αλλά, όσο ευαίσθητο ζήτημα και να είναι, αυτό πρέπει να ειπωθεί: η αλλαγή είναι σημαντική και, μερικές φορές, η αλλαγή είναι απαραίτητη. Επομένως, αυτή η δουλειά απαιτεί αποφασιστικότητα και θάρρος. Κατά βάση, η δουλειά μας είναι να προχωρήσουμε προς το μοντέρνο, ενώ ταυτόχρονα τιμάμε την παράδοση. Δεν είναι εύκολη ισορροπία να κρατηθεί. Στο τέλος, πιστεύω ότι το πετύχαμε αυτό. Το λευκό και το μπλε από τα χρώματα του club διατηρήθηκαν, μόνο που είναι μια ανανεωμένη απόχρωση του μπλε, ενώ το χρυσό λειτουργεί ως συμπληρωματικό χρώμα. Το έτος ίδρυσης του club είναι το 1966 και τα πέντε αστέρια που αντιπροσωπεύουν τη συνένωση των πέντε ομάδων που δημιούργησαν το club είναι μέρος της νέας οπτικής μας ταυτότητας. Με αυτά τα στοιχεία στη βάση μας και με αποφασιστικότητα για τη νέα προσωπικότητα του brand ή του DNA μας, προχωρήσαμε και δημιουργήσαμε κάτι μοντέρνο, κάτι αβανγκάρντ, κάτι που κάνει άμεσα το club να έχει δικό του γνώρισμα. Ο Δήμαρχος και γενικότερα το Δημμαρχείο Καλλιθέας κατάλαβαν τις αξίες και τις προθέσεις μας και εκτιμούμε πολύ τη στήριξή τους.
Οι φανέλες μας για τους εντός και εκτός έδρας αγώνες έγιναν sold out και η προσοχή που προκλήθηκε γύρω από το project από διεθνή media είναι απόδειξη για αυτό. Είναι κάτι για το οποίο οι παραδοσιακοί φίλαθλοι της ομάδας μας πρέπει να είναι περήφανοι και, ταυτόχρονα, προσελκύει ήδη ένα μεγάλο εύρος διαφορετικών ανθρώπων τόσο εντός όσο και εκτός της Αθήνας. Αυτό είναι συναρπαστικό, γιατί θέλουμε να χτίσουμε μία νέα κοινότητα γύρω από το club που θα μεγιστοποιεί τη συμπερίληψη και θα ενώνει τον κόσμο, απορρίπτοντας την πατροπαράδοτη διχαστικότητα που είναι ριζωμένη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όσον αφορά στην προσθήκη του “Athens” στο όνομά μας, κερδίζουμε κάτι από την πόλη, αλλά έχει περισσότερο να κάνει με το ότι δίνουμε παρά με το ότι παίρνουμε. Στη Βενετία, η δουλειά μου προώθησε την πόλη στον κόσμο, συνεισέφερε στο πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος την πόλη. Θα σκεφτόταν κανείς ότι μία πόλη τόσο διάσημη όσο η Βενετία δε χρειάζεται βοήθεια από ένα μικρό ποδοσφαιρικό club, αλλά είχαμε έναν αντίκτυπο. Σπάσαμε στερεότυπα για τους τουρίστες και τις γόνδολες και τα παγωτά και παρουσιάσαμε μία μοντέρνα ζωντανή πόλη μέσα από ντοκιμαντέρ, από συνεργασίες με κοινότητες, καθώς και αναρίθμητες άλλες δράσεις. Είμαι τρελαμένος με την Αθήνα και θέλω να κάνω κάτι αντίστοιχο εδώ, όσο μικρή και να είναι η συνεισφορά μας».
Παίρνοντας την πάσα σχετικά με τα στερότυπα που «έσπασαν» στην γειτονική χώρα, στο τραπέζι έπεσε και το γεγονός ότι η παρουσίασε των νέων εμφανίσεων δεν έγιναν με παίκτες, αλλά με ένα μοντέλο και με έναν ράπερ. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Βενέτσια και ο Φιλιππάκος σχολίασε επ’αυτού:
«Η Βενετία έχει ένα κάπως γκλαμουράτο brand που προέρχεται από τη φύση της πόλης και η αισθητική και η ευαισθησία της Athens Kallithea είναι εντελώς διαφορετική, επειδή η Αθήνα είναι εντελώς διαφορετική. Αλλά ένα θεμελιώδες πράγμα που διατηρείται είναι ο τρόπος που η Venezia κατάφερε να ξεπεράσει το πλαίσιο του ποδοσφαίρου και να τοποθετηθεί μέσα στην ευρύτερη κουλτούρα. Στην Ελλάδα, αυτό δεν υπάρχει, επειδή το ποδόσφαιρο είναι ποδόσφαιρο και η υπόλοιπη κουλτούρα υπάρχει σε μία διαφορετική σφαίρα, σε ένα διαφορετικό επίπεδο, που κοιτάζει αφ’ υψηλού το ποδόσφαιρο. Η Alice και ο Kareem είχαν το κατάλληλο look για πολλούς λόγους, αλλά, προερχόμενοι από τους χώρους της μόδας και της μουσικής αντίστοιχα, συμβολίζουν το ποδόσφαιρο που αγγίζει την ευρύτερη κουλτούρα και συμβολίζουν ένα νέο είδος συμπεριληπτικότητας στο άθλημα. Πρόσφατα έδωσα μία συνέντευξη για την Athens Kallithea FC σε ένα γυναικείο περιοδικό, απλά για να σου δώσω μία γρήγορη εικόνα για το πόσα «σύνορα» μπορούν να καταρριφθούν και πόσοι κόσμοι που ήταν χωριστοί μπορούν να έρθουν κοντά».
Κλείνοντας το κομμάτι των αλλαγών στη νοοτροπία και στο πλάνο γύρω από την προώθηση, την επικοινωνία και το marketing, ο πρόεδρος του συλλόγου τόνισε:
«Στην Ελλάδα έχουμε ήδη ένα πολύ χαρακτηριστικό brand με τις δυνάμεις μας. Εκτός Ελλάδος, δημοσίευσαν για εμάς στο Highsnobiety, στο Hypebeast, στο Soccerbible, στο Rivista Undici – αυτά είναι νέα όρια για ένα ελληνικό αθλητικό club. Θα δουλέψουμε για να εξελισσόμαστε, αλλά αυτό θα γίνει οργανικά, και δε θα είναι ποτέ βεβιασμένο, υπό πίεση ή από απόγνωση. Όσο για τα αποτελέσματα, αν ανέβουμε κατηγορία, θα μας δώσει μία σημαντική σκηνή και θα προσθέσει στην αξιοπιστία μας, και θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αυτό το βήμα. Αλλά με μία ευρύτερη έννοια, μακροπρόθεσμα, θέλουμε να αντιπροσωπεύουμε ιδέες και αξίες που είναι κάτι μεγαλύτερο από το αν νικήσαμε ή χάσαμε την Κυριακή».
Κεφάλαιο 5: Η δουλειά στις ακαδημίες – «Θέλω να δω οκτώ παιδιά να παίζουν στην πρώτη ομάδα, φτιάχνουμε το DNA μας»
Εκτός της έντονης και καθημερινής ενασχόλησής του με την πρώτη ομάδα, ο Πέτρος Φιλιππάκος και οι συνεργάτες του έχουν δώσει μεγάλη έμφαση στις ακαδημίες. Γιατί;
«Έχω δώσει μεγάλη προσοχή και δουλεύω την Κ15, την Κ17, την Κ19, που τις βλέπω όπως την πρώτη ομάδα. Γιατί το κάνουμε αυτό; Άκου… Έχω πάρει από τον Γιόχαν Κρόιφ, από την Μάντσεστερ του Φέργκιουσον, από την Πόρτο του Μουρίνιο. Οι ακαδημίες είναι το πιο σημαντικό. Η Καλλιθέα, όπως θέλω να την δω σε 20 χρόνια, ξεκινά από τις ακαδημίες. Πάντα είσαι πιστός σε αυτόν που σου έδωσε την πρώτη ευκαιρία. Αν μεγαλώσουμε ένα παιδί από μικρή ηλικία το δούμε να αγωνίζεται στην πρώτη ομάδα, θα είναι πιστός για μία ζωή. Θα ξέρω ακριβώς ποια είναι η νοοτροπία του επειδή θα τον έχω ζήσει τόσα χρόνια. Σκέψου η πρώτη ομάδα να έχει 8 παιδιά από τις ακαδημίες. Μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Τεράστιο. Με όποια ομάδα και αν παίξεις. Τον Φέργκιουσον τον έλεγαν τρελό όταν έδιωξε την παλιά φρουρά και έβαλε στην ομάδα τον Σκόουλς, τον Νέβιλ, τον Γκιγκς και τους υπόλοιπους. Αλλά ήξερε τι έκανε. Το έχτισε αυτό. Ήταν μία οικογένεια. Δεν σκεφτόταν το 1992 όταν το έκανε αυτό, σκεφτόταν το 2002.
Πριν ένα μήνα κάναμε επαγγελματικό συμβόλαιο σε ένα παιδί από την Κ20, που είναι 17 ετών. Έχουμε άλλα δύο παιδιά στην ίδια ηλικία που προπονούνται με την πρώτη ομάδα. Στην Κ20, με βάση όσα έχω στο μυαλό μου, υπάρχουν ακόμα πέντε παιδιά που ετοιμάζονται για επαγγελματικό συμβόλαιο. Στην Κ20 όλα τα παιδιά είναι στα 16-17, έτσι ώστε να έχουν μπροστά τους δύο χρόνια τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο πριν την πρώτη ομάδα. Θέλω να ξεκαθαρίσουμε ότι η ψυχή της ομάδας, της κάθε ομάδας, είναι οι ακαδημίες.
Εγώ και ο κος Αντώνης Πριόνας μοιραζόμαστε την ίδια φιλοσοφία για τις ακαδημίες μας. Το ποδόσφαιρο των νέων δεν έχει να κάνει με αποτελέσματα. Έχει να κάνει με την ανάπτυξη επαγγελματιών. Τι νόημα έχει να κερδίσεις το πρωτάθλημα στην Κ20 αν οι παίκτες δεν είναι έτοιμοι να γίνουν επαγγελματίες της πρώτης ομάδας; Επομένως, πρέπει να τους διδάξεις τον σωστό τρόπο να αγωνίζονται. Να μην κυνηγάς απλώς βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, να νιώθεις άνετα να ζητάς συνεχώς την μπάλα αν τη χάνεις. Μέχρι αυτό να σου γίνει δεύτερη φύση.
Βάλαμε όλοι μαζί, με τους προπονητές στις ακαδημίες και το επιτελείο μας, μία σταθερή βάση. Είμαστε στην ίδια σελίδα σε όλα. Όταν έρχεται ένα παιδί της Κ20 στην πρώτη ομάδα έχει ήδη την ίδια νοοτροπία με τα παιδιά, δουλεύει με τον ίδιο τρόπο και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Αυτό κάνει την ζωή μας πολύ πιο εύκολη. Θέλω αυτά τα παιδιά να γίνουν κάποια στιγμή η ψυχή της ομάδας, το DNA της. Ασχολούμαι πολύ με αυτό το κομμάτι, γιατί έχω εστιάσει σε αυτή την δουλειά».
Κεφάλαιο 6: Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο – «Πέρασε μεγάλο διάστημα για να καταλάβουμε με τι διοίκηση έχουμε να κάνουμε, είμαστε πολύ τυχεροί»
Ξεφεύγοντας λίγο από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στην αντιμετώπιση των ποδοσφαιριστών από την διοίκηση της Athens Kallithea FC. Ο Φιλιππάκος είναι συνεχώς δίπλα τους και καθημερινά στέλνει μηνύματα σε ομαδικές συνομιλίες, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο ή για τον επόμενο αγώνα, αλλά για την ζωή και για πράγματα που θα έπρεπε όλοι μας να μαθαίνουμε σε νεαρή ηλικία, ανεξάρτητα από τον εργασιακό μας κλάδο. Η διοίκηση λειτουργεί με τον ποδοσφαιριστή στο επίκεντρο και αυτό φαίνεται, πρώτα απ’όλα, μέσα από τις ατάκες των ίδιων των παικτών.
«Έχουμε μία εκπληκτική διοίκηση. Πολλές φορές θα ακούσεις κλισέ απο ποδοσφαιριστές, ότι όλα είναι καλά, ότι υπάρχει καλό κλίμα. Θα σου πω όμως το εξής: Κάθε ομάδα πρέπει να είναι όπως είμαστε εμείς. Να έχει στόχους, όραμα, να βελτιώνεται. Οι άνθρωποι έχουν έρθει εδώ με ένα project που, πίστεψέ με, δεν είναι καθόλου επιφανειακό. Σκέφτονται μέχρι και την ανάπτυξη των ακαδημιών, η Καλλιθέα ανέβηκε και εκεί επίπεδο. Ο στόχος δεν είναι μόνο η πρώτη ομάδα. Αυτό πρέπει να το δουν όλοι, γιατί έχουμε μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα. Δεν παίζουν οι Έλληνες, δεν παίζουν τα παιδιά από τις ακαδημίες», σημειώνει ο Ηλίας Ευαγγέλου, ένα παιδί που ξεκίνησε από τα μικρά τμήματα του συλλόγου, με τον πιο έμπειρο Γιώργο Στρέζο να προσθέτει πως «είμαστε τυχεροί σε πολλά πράγματα. Η Athens Kallithea FC δεν είναι για την Β’ Εθνική, με την φιλοσοφία, τη νοοτροπία και το project που έχει. Έχει γίνει τεράστια προσπάθεια…Εγώ το έζησα από την αρχή, από το μηδέν και ήδη σε έναν χρόνο έχουν βελτιωθεί τόσα πολλά. Και αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να φτιάχνουν… Είναι κρίμα τέτοιες ομάδες να μην είναι στην Super League».
Από την πλευρά του, ο Ισπανός Ομάρ Σαντάνα είπε στο SDNA: «Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ. Ακούγεται συχνά και το λένε σχεδόν όλοι, αλλά στην Athens Kallithea FC νιώθουμε πραγματικά σα να είμαστε σε μία οικογένεια. Από εκεί ξεκινούν όλα για τον παίκτη. Το κλαμπ κάνει ό,τι χρειάζεται για εμάς και η μόνη μας δουλειά είναι να κάνουμε focus στο γήπεδο».
Ο Νίκος Καινούργιος ήρθε το καλοκαίρι στην Athens Kallithea FC μετά από αρκετά χρόνια στο εξωτερικό. Έτσι, η σύγκριση θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες άδικη για μία ομάδα που δεν παίζει καν στην «μεγάλη» κατηγορία του ελληνικό ποδοσφαίρου, όμως οι ατάκες του ήταν χαρακτηριστικές για την οπτική των παικτών γύρω από την διοίκηση:
«Έχω ζήσει πολλές καλές στιγμές στο εξωτερικό. Ήμουν στο Βέλγιο δύο χρόνια. Τρομερή οργάνωση, όλα τέλεια. Έχω ζήσει και διαφορετικές συνθήκες εκτός Ελλάδας. Αυτό που βλέπω όμως εδώ είναι κάτι που δεν έχει υπάρξει ξανά στην Ελλάδα. Ακολουθώ την ομάδα από πέρσι, είχα φίλους πριν συμφωνήσω να έρθω. Είναι κάτι καινούριο, ένα project πολύ ενδιαφέρον. Είναι ωραίο να ακούς αυτά τα πράγματα για το ποδόσφαιρο, γιατί είμαστε παιδιά που το αγαπάμε πολύ. Στα μάτια μου, όλα είναι όπως πρέπει. Σίγουρα χρειάζεται δουλειά σε όλα τα επίπεδα, απ’όλους μας. Αλλά σε κάθε project, το δύσκολο αφορά την αρχή. Και αφού έγινε, πιστεύω πως όλα θα πάνε ακόμα καλύτερα από εδώ και πέρα».
Και οι τέσσερις παίκτες στάθηκαν στον Πέτρο Φιλιππάκο, με αφορμή τα… περιβόητα μηνύματα, τις ομιλίες και γενικά την συμπεριφορά του προς τους παίκτες. Ο Σαντάνα σημείωσε ότι «δεν είναι ένας κλασικός παράγοντας. Έρχεται κάθε μέρα στις προπονήσεις, είναι πάντα δίπλα μας. Τον νιώθουμε κοντά μας και μας κάνει να βλέπουμε διαφορετικά την ζωή, να μην εστιάζουμε μόνο στο ποδόσφαιρο».
Η σκυτάλη περνά στον Ευαγγέλου: «Το πρώτο πράγμα που θα σου έλεγα για τον Πέτρο είναι ότι, πρώτα απ’όλα, είναι άνθρωπος. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχει πουθενά αυτό και σου βάζω υπογραφή. Καταλαβαίνει πότε δεν είμαστε καλά, έχει βρει τα κουμπιά μας, μας παίρνει τηλέφωνα, σκέφτεται για εμάς, πριν από εμάς. Στην Ελλάδα θέλουν όλοι τη νίκη. Αν χάσεις, έρχεται η διοίκηση και σου… λέει κάποια πράγματα. Αυτό δεν υπάρχει εδώ: Όλοι κοιτιόμαστε στα μάτια. Κάναμε αρκετούς μήνες να καταλάβουμε με τι ανθρώπους έχουμε να κάνουμε. Λέγαμε ότι δεν γίνεται να είναι τόσο καλό αυτό που γίνεται. Να πληρώνεσαι στην ώρα σου, να είναι δίπλα σου, να σου μιλάνε για την ζωή και για το μέλλον. Σου βγάζουν ένα vibe ότι το ποδόσφαιρο είναι χαρά».
«Ο κύριος Φιλιππάκος μας κάνει ομιλίες που δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, για πράγματα που έχουν να κάνουν με την ζωή. Η μπάλα είναι 4-5 ώρες την μέρα και καταλαβαίνει και ο ίδιος ότι πρέπει να είσαι εντάξει και τις υπόλοιπες ώρες της μέρας για να είσαι εντάξει στο γήπεδο. Μας μιλάει για την ζωή, τα οικονομικά μας, το μέλλον, πώς πρέπει να βλέπουμε κάποια πράγματα… Αυτά όλα σε βοηθούν να είσαι πιο δυνατός ψυχικά και να δεις πως υπάρχουν πολλά εκεί έξω πέρα από το ποδόσφαιρο», τόνισε κινούμενος στο ίδιο… μονοπάτι ο Στρέζος, με τον Καινούργιο να αναφέρει πως «είμαι νέος στην ομάδα και ήδη έχω κάνει μαζί του πάρα πολλές συζητήσεις. Μας μιλάει, μας δίνει την εικόνα για την ζωή έξω από το ποδόσφαιρο. Θέλει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, εκτός από την βελτίωσή μας σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Το αγαπάει πολύ. Ζει γι’αυτό. Τον σέβομαι πάρα πολύ».
«Τα παιδιά σου μίλησαν σχετικά με το τι τους λέω συνέχεια», πήρε τον λόγο ο Φιλιππάκος, προτού συνεχίσει: «Τους τονίζω την ανάγκη να έχουν πάντα ένα μπάτζετ. Να σκέφτονται τι θα κάνουν μετά το ποδόσφαιρο. Εγώ είμαι σίγουρος – και το έχω δει – ότι ένας παίκτης με 100.000 ευρώ ετήσιο μισθό μπορεί να έχει πολλά παραπάνω χρήματα από έναν άλλον που έβγαλε εκατομμύρια λόγω καλής διαχείρισης. Πρέπει να έχεις στόχο μετά το ποδόσφαιρο. Θα προσέξεις τα χρήματά σου αν, ας πούμε, θέλεις να ανοίξεις ένα μαγαζί όταν σταματήσεις. Θα αφήσεις λεφτά στην άκρη, δεν θα χαλάσεις σε ρολόγια ή μπουζούκια, θα είσαι και πιο σοβαρός στην δουλειά σου ως ποδοσφαιριστής, γιατί πλέον θα σκέφτεσαι ότι τα χρήματά σου πρέπει να εξασφαλίσουν το μέλλον σου. Αν δεν έχεις στόχο, η ζωή σου δεν έχει ουσία. Ξυπνάς, πας προπόνηση, χαλάς τα λεφτά σου και τέλος, πάλι από την αρχή. Δεν θέλω να δω ένα παιδί να κάνει ένα καλό lifestyle σήμερα και να μην έχει λεφτά μετά. Τους λέω να κάνουν υπομονή τώρα, ώστε να είναι καλά όχι στα 20, αλλά στα 40 τους. Ό,τι κάνεις στη ζωή σου βγαίνει και στο γήπεδο.
Δεν μπορώ, για παράδειγμα, να έχω έναν ποδοσφαιριστή με οικονομικό στρες. Αυτό θα βγει σίγουρα και στο γήπεδο. Αυτό είναι το κύριο μέλημά μου: Να φτιάξω τον άνθρωπο, όχι τον ποδοσφαιριστή. Έτσι θα ωφεληθεί και η ομάδα, σε πιο γενικό πλάνο. Δεν είναι τυχαίο ότι λένε για εμάς πως έχουμε τα καλύτερα παιδιά. Ξέρεις τι έρευνα κάνω πριν την οποιαδήποτε μεταγραφή; Δεν φαντάζεσαι! Πενήντα τηλέφωνα για τον χαρακτήρα του. Τσεκάρω τα social media. Έκοψα πρόσφατα παίκτη επειδή ανέβασε πάρα πολλές selfies. Δεν μου άρεσε! Έκοψα παίκτη επειδή δεν μου άρεσε ο τρόπος που μου μίλησε όταν τον πήρα. Έκανα το ίδιο όταν είδα ότι ένας παίκτης έκανε δημόσια πολλά πολιτικά σχόλια. Προφανώς μπορείς να ανήκεις όπου θες σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά σαν αθλητής είσαι ένα brand και δεν πρέπει να το “χαλάς”. Κάνω μεγάλη έρευνα. Ο κακός χαρακτήρας, αν έρθει και κάνει κάτι, δεν θα φταίει αυτός. Θα φταίω εγώ. Είναι αυτό που λέμε για την ευθύνη: Πρέπει πάντα να την αναλαμβάνεις».
Κεφάλαιο 7: Ο μεγάλος στόχος – «Να φέρουμε την αλλαγή στο ελληνικό ποδόσφαιρο»
Με βάση όσα έχεις ήδη διαβάσει, πιθανότατα θα κατάλαβες ότι τα δύο αδέρφια δεν ήρθαν εδώ για να κάνουν την… πλάκα τους, ούτε για να «παίξουν» στον ελληνικό ουρανό ως φωτοβολίδες. Σε κάθε τους κίνηση, στα λόγια τους και στο βλέμμα τους φάνηκε ότι το πλάνο τους δεν σταματά μόνο στην εκτόξευση της Athens Kallithea FC, αλλά φτάνει σε σημεία που οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) θα προτιμούσαν να μην τα ακουμπήσουν/ξεστομίσουν καν.
«Ο μεγαλύτερος στόχος της Athens Kallithea FC είναι να συνεισφέρει στην αλλαγή στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Είμαστε ακόμη στη Β’ Κατηγορία, επομένως έχουμε να κάνουμε δουλειά και ως ομάδα αγωνιστικά, αλλά ξεκινήσαμε αυτό το πρότζεκτ εν μέρει και επειδή θέλαμε να είμαστε μέρος μίας συλλογικής προσπάθειας για να αλλάξουν τα πράγματα. Για μία χώρα σαν την Ελλάδα, με όλα τα ατού που έχουμε, η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι αρκετά καλή. Έτσι, όπως συμβαίνει στο NBA ή στην Premier League, εμείς δεν αντιμετωπίζουμε τα υπόλοιπα club ως αντιπάλους, αλλά ως δυνητικούς συνεργάτες, με την ελπίδα να ξεκινήσει μία συζήτηση και να προχωρήσουμε μπροστά. Αν η κατάσταση διορθωθεί – και μπορεί να διορθωθεί – δεν θα έχει μόνο αποτέλεσμα στο αθλητικό κομμάτι, αλλά θα έχει και θετικό κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο στη χώρα γενικότερα», είπε ο Θεόδωρος, με τον Πέτρο να συνεχίζει στο ίδιο τέμπο με κάποιες πιο προσωπικές «πινελιές»:
«Στην ζωή μπορείς να έχεις έναν τεράστιο στόχο και να τον παρατήσεις. Αυτό είναι κακό. Είναι όμως πολύ χειρότερο να βάζεις μικρούς στόχους και να τους πετυχαίνεις. Πάντα βάζω στόχους που με κάνουν να νιώθω λίγο φόβο, να μην είμαι άνετος στην σκέψη τους. Η ζωή μου δεν έχει ουσία αν δεν κυνηγάω κάτι, αν δεν προσπαθώ για να αλλάξω μία κατάσταση. Άκουσέ με: Το μόνο που αφήνεις μετά τον θάνατό σου, το μοναδικό πράγμα που μένει πίσω, είναι η φήμη. Η κληρονομιά σου. Το όνομά σου. Τι λένε για σένα. Μπορεί να μην αλλάξουμε εμείς το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά θα φτάσουμε κοντά και πιστεύω ότι θα έρθει κάποιος άλλος, να πάρει την κατάσταση από εκεί και να την προχωρήσει μέχρι εκεί που πρέπει. Τότε, μετά από 50-60 χρόνια, που δεν θα είμαι εδώ, μπορεί κάποιος να πει ότι “ήρθε ένας Ελληνοαμερικανός με κάτι τατουάζ σε όλο του το σώμα και με μία φιλοσοφία που γελούσαμε όλοι, αλλά από εκεί ξεκίνησε η πρώτη σκέψη για την αλλαγή”. Μπορεί να μην το αλλάξουμε εμείς τώρα, αλλά ίσως δώσουμε την έμπνευση για να γίνει. Όλο αυτό δεν το κάνουμε για εμάς. Το κάνουμε για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Θέλω να βοηθήσω έστω ένα παιδί να φτάσει στο ταβάνι του, να έχει αυτοπεποίθηση. Μία ζωή αυτά τα παιδιά ακούνε ότι δεν κάνουν, ότι οι ξένοι είναι καλύτεροι, ότι δεν θα πληρωθούν. Πώς να έχουν αυτοπεποίθηση; Αυτό θέλω να αλλάξω. Μακάρι να πει ένα παιδί, στα 40 του, ότι ο Πέτρος ήρθε και με βοήθησε να φτάσω εδώ. Αυτό θα αφήσω πίσω μου. Αν πουν πέντε παιδιά ότι έκανα κάτι καλό για εκείνους, ότι “χωρίς τον Πέτρο θα είχα χαλάσει όλα τα λεφτά μου”, δεν θέλω κάτι άλλο στη ζωή μου. Δεν ήρθα εδώ για να βγάλω ό,τι μπορώ από το ποδόσφαιρο. Κάνω αυτό που αγαπάω και θέλω να βοηθήσω».
«Η Super League έχει αποτύχει»
Με μία πιο «επιχειρηματική» ματιά, ο Θεόδωρος πήρε τον λόγο και έδωσε συνέχεια, προσφέροντας την οπτική του για όσα βιώνουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο: «Από τα μέσα του 2000, η UEFA έχει συστηματικά περιθωριοποιήσει τις λίγκες πέρα από τις πέντε κορυφαίες και έχει εδραιώσει πρωτοφανή ανταγωνισμό και οικονομική ανισότητα. Σε απάντηση σε αυτή την απαιτητική νέα πραγματικότητα, το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αν η οργανωτική αρχή κάθε επαγγελματική αθλητικής λίγκας είναι η μεγιστοποίηση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών, τότε η Super League έχει αποτύχει. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει σημειώσει αποτυχίες στους τομείς του μάρκετινγκ και του ανταγωνισμού, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι, καθώς ο ένας συνεχώς τροφοδοτεί τον άλλο σε μία καθοδική πορεία. Είναι η ώρα να αναγνωρίσουμε αυτό το γεγονός και να γίνει επανεκκίνηση. Οι δυνατότητές μας είναι πολύ μεγαλύτερες…».
Κλείνοντας, ο Πέτρος πρόσθεσε: «Αν με ρωτούσες τι θέλει το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα σου έλεγα το εξής: Η Super League είναι μία εταιρία. Οι ομάδες που την αποτελούν είναι συνεργάτες. Αν είμαστε όλοι μαζί, τότε 1) το brand θα γίνει πιο ισχυρό και 2) θα κερδίσουν όλοι οι σύλλογοι. Αν όλοι είναι αυτόνομοι ή μαλώνουν μεταξύ τους, τότε πέφτει η αξία. Υπάρχουν τόσες ιστορικές ομάδες στην Ελλάδα. Φαντάσου να ήταν όπως π.χ στο ΝΒΑ, όπου όλοι είναι συνεργάτες. Θα ήταν εντελώς διαφορετική η κατάσταση».
Κεφάλαιο 8: Η πορεία στο Κύπελλο και οι αναβολές στο πρωτάθλημα- «Κάνουμε τρεις μήνες προετοιμασία»
Αν στην μία μεριά υπάρχει δίψα, όνειρα, όραμα και όρεξη στην δουλειά, στην άλλη έχουμε πάντα την σκληρή πραγματικότητα. Η Athens Kallithea FC, όπως και όλες οι ομάδες της Β’Εθνικής, περιμένουν ακόμα την πρώτη σέντρα του πρωταθλήματος. Φτάσαμε κοντά στο Νοέμβριο και οι σύλλογοι δεν έχουν… γράψει χιλιόμετρα στο κοντέρ, κάτι που προφανώς συναντάται μόνο στην Ελλάδα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, οι πρωταγωνιστές του κειμένου ήταν… τυχεροί. Τα τρία ματς του Κυπέλλου έδωσαν λίγη δράση στα πόδια των παικτών του Λεωνίδα Βόκολου και, εκτός από τον απαραίτητο αγωνιστικό ρυθμό, οι «μπλε» κέρδισαν και κάτι ακόμα: Την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης.
«Αν κληρωθούμε με μία ομάδα Super League, είναι μία καλή ευκαιρία να δω ποια παιδιά μπορούν να σταθούν εκεί. Από το mentality, ποια παιδιά θα έχουν άγχος σε ένα τέτοιο ματς. Θα είναι πολύ ωραίο και για τον κόσμο, να δουν ένα ματς στο Ελ Πάσο με μία ομάδα Super League. Σε τρία επίσημα κάναμε τρεις νίκες. Ειδικά στην Λάρισα, που ισοφαρίσαμε στο 90΄ και κερδίσαμε στα πέναλτι. Και να σου πω κάτι; Προτιμώ τέτοιες νίκες, από το να είμαστε ας πούμε άνετα στο 3-0. Η νίκη κρύβει πάντα πολλά. Μπορεί οι παίκτες, αν κάναμε ας πούμε το 0-2, να έλεγαν ότι “οκ, είμαστε έτοιμοι, είμαστε καλά”. Εγώ σκέφτομαι πάντα το ματς την επόμενη μέρα με την λογική και όχι με το συναίσθημα. Μέχρι τώρα είμαι ευχαριστημένος, αλλά πάντα θες και ήττες. Το ποδόσφαιρο είναι σαν την ζωή, δεν μπορείς να είσαι χωρίς σκαμπανεβάσματα, γιατί έτσι έχεις μειονέκτημα. Μου αρέσουν τα “πάνω” και τα “κάτω”. Όσο για το πρωτάθλημα… Είναι δύσκολο. Πάντα ο κάθε αθλητής θέλει κίνητρο, στόχο. Δουλεύεις την Δευτέρα και σκέφτεσαι το ματς της Κυριακής. Όταν πηγαίνεις με τρεις μήνες προετοιμασία και δεν υπάρχει μπροστά σου ματς, τότε θα πας στην προπόνηση απλά για να την βγάλεις και να γυρίσεις σπίτι. Είναι δύσκολο. Προσπαθούμε να έχουμε καλά φιλικά, μετά είχαμε τα επίσημα. Το πιο σημαντικό είναι να έχεις ρυθμό», σημείωσε ο Πέτρος Φιλιππάκος για την πορεία της ομάδας μέχρι στιγμής, με τους παίκτες να το βλέπουν λίγο διαφορετικά και να στέκονται στην… ατέλειωτη προετοιμασία και στις πνευματικές δυσκολίες γύρω από τις συνεχόμενες αναβολές:
Σαντάνα: «Είναι δύσκολο. Ακόμα περιμένουμε το πρώτο σφύριγμα, η προετοιμασία έχει κρατήσει 3 μήνες. Είναι δύσκολο σε πνευματικό επίπεδο, κουράζεσαι. Αλλά δεν είναι στο χέρι μας. Είναι καλό που είχαμε και τα ματς του Κυπέλλου…».
Ευαγγέλου: «Όλα είναι δύσκολα σε αυτές τις κατηγορίες. Είμαστε τυχεροί εμείς, γιατί είχαμε κάποια επίσημα, προχωρήσαμε. Τα φιλικά δεν μπορούν να δώσουν όσα αυτά τα ματς. Ο παίκτης τρέφεται από τα επίσημα και βρίσκει από εκεί αγωνιστικό ρυθμό. Είμαστε χαρούμενοι που φτάσαμε μέχρι εδώ στο Κύπελλο. Είναι ένας θεσμός που βοηθά τις πιο μικρές ομάδες να δείξουν τι είναι, να φανούν γενικά».
Στρέζος: «Είναι πολύ καλό που προχωρήσαμε στο Κύπελλο. “Χτίζουμε” νοοτροπία νικητή. Σε ό,τι αφορά το πρωτάθλημα… Είναι ψυχοφθόρο και πολύ δύσκολο να κάνεις προπονήσεις συνέχεια χωρίς επίσημο παιχνίδι. Από την άλλη, ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι, δεν γίνεται διαφορετικά. Έτσι είναι τα πράγματα, προσαρμόζεσαι. Ευτυχώς υπήρχαν τα επίσημα παιχνίδια στο Κύπελλο».
Καινούργιος: «Είναι κάτι πολύ περίεργο για μένα. Πρώτη φορά το βιώνω στην καριέρα μου. Ήμουν στο εξωτερικό και δεν έχω δει ξανά να αργεί τόσο η έναρξη του πρωταθλήματος. Τα περισσότερα παιδιά το έζησαν και πέρσι… Είναι πολύ παράξενο. Η προετοιμασία μεγαλώνει σε διάρκεια, τώρα έχουμε φτάσει κοντά στους τρεις μήνες. Είναι πολύ κουραστικό».
Κεφάλαιο 9 – Τα έργα στο… νοικιασμένο προπονητικό – «Πρέπει να νιώθουν σαν το σπίτι τους εκεί οι παίκτες»
Μία μικρή παρένθεση πριν το φινάλε: Το Ελ Πάσο, ένα από τα πιο iconic γήπεδα της Αθήνας, έχει το κατά τεκμήριο καλύτερο χορτάρι στην κατηγορία και πιθανότατα τοποθετείται στο Top-5 συνολικά της Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν λίγες εβδομάδες φιλοξένησε την Εθνική μας μετά από επιθυμία των διεθνών μας και, προφανώς, η ομάδα «κερδίζει» πόντους από ένα πραγματικό «χαλί».
Το σχέδιο ενίσχυσης ακόμα και στα προφανή συνεχίζεται με εργασίες στο προπονητικό κέντρο της Βάρης. Παρά το γεγονός ότι η Athens Kallithea FC δεν έχει δικό της χώρο, οι άνθρωποι της διοίκησης αποφάσισαν να ξοδέψουν αρκετά χρήματα για να βελτιώσουν το χορτάρι και στον ενοικιαζόμενο χώρο, κάτι που για τον Πέτρο Φιλιππάκο δεν έχει μόνο πρακτική σημασία, αλλά παίζει σημαντικό ρόλο και την ψυχολογία του συνόλου.
«Είχαμε πλάνο από πέρσι σχετικά με αυτό. Όχι μόνο να το φτιάξουμε. Το έχει αναλάβει η εταιρία που επιμελήθηκε και τις αλλαγές στο Ελ Πάσο. Το χορτάρι θα είναι ακριβώς το ίδιο. Πρέπει να καταλάβουμε κάτι: Αυτός ο χώρος δεν είναι δικός μας. Τον νοικιάζουμε. Αλλά αποφασίσαμε να επενδύσουμε και να ξοδέψουμε τόσα χρήματα για να τον φτιάξουμε. Το χορτάρι είναι η καλύτερη ποιότητα… Εμείς μπορεί να φύγουμε αύριο. Αλλά όλα αυτά θα μείνουν στην ομάδα. Λίγοι, ελάχιστοι στην Β΄Εθνική, κοιτάνε αυτά τα θέματα. Θέλω ο ποδοσφαιριστής να νιώθει άνετα. Πολλές φορές ο αθλητής το βλέπει σαν δουλειά. Μπορώ να κάνω τον ποδοσφαιριστή μου να ξυπνήσει χωρίς ξυπνητήρι και να θέλει να πάει στην δουλειά του; Πρέπει να φτιάξει τον εργασιακό του χώρο. Θα τα φτιάξουμε όλα στην Βάρη. Φέτος είχαμε χρόνο να φτιάξουμε μόνο το γήπεδο, αλλά έχω μιλήσει με τον ιδιοκτήτη για να προχωρήσουμε άμεσα και με τα αποδυτήρια, το parking, τα γραφεία. Να θέλει ο αθλητής να πάει εκεί νωρίτερα και να κάτσει περισσότερο».
Επίλογος: Θα ανέβει φέτος η Athens Kallithea FC;
Χωρίς να ξεφεύγουμε, η τελευταία ερώτηση έθεσε στο τραπέζι ένα ξεκάθαρο ζήτημα, που θα είναι και ο επίλογος. Όχι για το πιο ελπιδοφόρο ποδοσφαιρικό project γύρω μας, αλλά για το κείμενο που το ανέδειξε μέσα από κάθε δυνατή οπτική γωνία.
«Θα κερδίσει φέτος την άνοδο η Athens Kallithea FC;»
Θεόδωρος Φιλιππάκος: «Φυσικά και στοχεύουμε στην άνοδο. Δεν πολυκαταλαβαίνω τον κόσμο που αποφεύγει να το πει αυτό. Είμαστε ανταγωνιστικοί και προφανώς θέλουμε να αγωνιζόμαστε στο υψηλότερο επίπεδο».
Πέτρος Φιλιππάκος: «Δεν υπάρχει υπομονή εδώ. Όλοι θέλουν τα αποτελέσματα άμεσα, τώρα. Κάθε ομάδα χρειάζεται ένα restart. Δες την Λίβερπουλ. Δες την Άρσεναλ φέτος, έπρεπε να περάσει κάποια χρόνια άσχημα για να φτάσει σε ένα καλό σημείο. Σε αυτό το διάστημα, θα ξέρεις ότι δεν θα πάρεις τίτλους, αλλά θα φτιάξεις κορμό, dna, ταυτότητα, βάση. Αυτό θα έχει διάρκεια. Δεν μπορείς να πάρεις 30 παίκτες – ονόματα σε ένα καλοκαίρι και να νομίζεις ότι θα πας καλά. Δεν γίνεται. Και να πας καλά, αυτό θα χαλάσει σε 1-2 χρόνια. Εμένα δεν με πίστευαν πέρσι όταν τους είπα ότι δεν θέλω να ανεβούμε κατηγορία. Θυμάμαι ότι ξεκινήσαμε πάλι με τρεις νίκες και έλεγα στον προπονητή ότι θέλω να χάσουμε. Εκεί καταλαβαίνω τι χαρακτήρες έχουμε, εκεί, στη αντίδραση μετά από την ήττα. Ο στόχος μου είναι ξεκάθαρος: Όταν ανέβουμε στην Super League, θέλω να παίξουμε με τα παιδιά που έχουμε τώρα και φέτος δεν ξέρω αν θα ήταν έτοιμοι για εκεί. Γι’αυτό δεν το ήθελα. Πρέπει να τους ζήσω, να τους δω. Δεν θέλω να ανεβούμε και να φύγουν τα παιδιά. Δεν με χαλάει που είμαστε ακόμα εδώ, γιατί θα δουλέψουμε ακόμα πιο πολύ. Μην νομίζεις, θέλω σαν τρελός να ανεβούμε! Αλλά θέλω να σου πω ότι δεν είναι αυτό το βασικό. Σκέψου ένα παράδειγμα με έναν καλλιτέχνη: Αν μία εταιρία του πει ότι θέλει 12 κομμάτια σε έναν μήνα, η δουλειά θα βγει χάλια. Δεν μπορείς να πιέζεις καταστάσεις. Θα ήταν κακή δουλειά αν ανεβαίναμε σε έναν χρόνο. Θέλω πολύ να φτάσουμε εκεί, αλλά πρέπει να κάνουμε τα σωστά βήματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσα χτίσαμε ξεκίνησαν από το μηδέν».
Γιώργος Στρέζος: «Δεν θέλουμε να λέμε ότι ήρθε η ώρα μας ή ότι είναι η σειρά μας. Η φιλοσοφία της ομάδας είναι συγκεκριμένη. Ξέρουμε τι δυνατότητες έχουμε και γνωρίζουμε ότι είναι στο χέρι μας να πετύχουμε όσα θέλουμε. Αν δείξουμε την εικόνα που θέλουμε, τόσο σε ομαδικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο, η ομάδα αυτή μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Δεν είναι όμως τόσο απλό, δεν μπορείς να πεις “α, πάμε να ανέβουμε”. Χρειάζονται πολλά στοιχεία και, μην ξεχνάμε, μιλάμε για ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό πρωτάθλημα, με αγώνες Τετάρτη – Κυριακή. Αν έπρεπε να απαντήσω με ένα “ναι” ή ένα “όχι… Πιστεύω ότι θα ανεβούμε, ναι».
Ηλίας Ευαγγέλου: «Τώρα για το πρωτάθλημα… Ο βασικός στόχος μας είναι να κερδίζουμε σε κάθε παιχνίδι. Ξεκάθαρα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Θα τα δώσουμε όλα. Όλοι είμαστε φιλόδοξοι και οι πιο πολλοί δεν έχουμε πάρει ακόμα αυτό που αξίζουμε. Προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις, ο Μουνιέ, ο Λουκίνας, ο Κύργιας. Αλλά η πλειοψηφία δεν έχει πάρει αυτό που αξίζει. Το ίδιο και το προπονητικό επιτελείο. Έχουμε μεγάλη δίψα στην ψυχή μας. Δεν έχω υπάρξει σε καλύτερα αποδυτήρια. Είμαστε δεμένοι, είμαστε αρκετοί Έλληνες σε κοντινή ηλικία και έχουμε πολύ καλό κλίμα. Θέλεις απάντηση με ένα “ναι” ή ένα “όχι”; Ναι, θα ανέβουμε».
Νίκος Καινούργιος: «Ο στόχος μας είναι η νίκη, σε κάθε ματς, κόντρα σε κάθε αντίπαλο. Ε, αν νικήσεις, θα ανέβεις!».
Ομάρ Σαντάνα:«Ξέρεις τι λένε… Αυτός είναι ο στόχος για όλους! Ποιος παίζει για να μην κερδίσει και να μην φτάσει στην άνοδο; Όλοι έχουν τον ίδιο στόχο. Αν έχουμε το ταλέντο και την ποιότητα; Ναι, σίγουρα. Αλλά πρέπει να το δείχνουμε στο γήπεδο, σε κάθε αγώνα. Θα προσπαθήσουμε πολύ για να τα καταφέρουμε».
Ανεξάρτητα από το αν τελικά θα τα καταφέρει ή όχι, ένα είναι σίγουρο: Σε μία μεγάλη γειτονιά της Αθήνας «ξύπνησε» κάτι καινούριο. Το πρωί της Κυριακής (ή του Σαββάτου) έχεις την δυνατότητα να πας στο Ελ Πάσο, να δεις μία πραγματικά καλή ομάδα, με υπέροχες φανέλες, με εξαιρετική νοοτροπία και, κυρίως, με ελπίδες να ξεχωρίσει και να βοηθήσει ουσιαστικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τι καλύτερο από αυτό;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στον Βόλο ο πρόεδρος της ΕΠΟ Τάκης Μπαλτάκος – Θα δώσει Συν.Τύπου στα γραφεία της ΕΠΣΘ
«Προς τις 13 Νοεμβρίου η σέντρα της Γ’ Εθνικής»
*Photo credits: Έλενα Μπονέλλη