Raging Bull
Σκηνοθεσία: Martin Scorsese
126 Λεπτά
1980
★★★★☆
To Raging Bull θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη ταινία της τεράστιας φιλμογραφίας του Μάρτιν Σκορσέζε, καθώς και ένα απ΄τα λίγα αληθινά αριστουργήματα του αμερικανικού κινηματογράφου των τελευταίων 40 χρόνων. Με πρωταγωνιστή τον χαρισματικό Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο ρόλο του πρωταθλητή της πυγμαχίας τη δεκαετία του 40, Τζέικ Λα Μότα, του ανθρώπου που άφηνε τους αντιπάλους του να τον χτυπάνε για να τους εξαντλήσει και να τους νικήσει στο τέλος. Αδίστακτος στο ρίνγκ, νταής έξω από αυτό, πολύ επιθετικός και προβληματικός στην προσωπική του ζωή (χτυπούσε τη γυναίκα του επανειλημμένα) ενώ υπήρξε και υπό τον έλεγχο της μαφίας.
Πολλές πτυχές μιας πολύπλευρης προσωπικότητας για να καλυφθούν σε μια δίωρη ταινία, ωστόσο ο Σκορσέζε τα κατάφερε θαυμάσια. Και αυτό γιατί στην ταινία έχουν υποβαθμιστεί οι πιο σκοτεινές πτυχές της προσωπικότητας του Λα Μότα, δίνοντας μας μια εικόνα πιο κοντά σε αυτή που είχε ο ίδιος για τον εαυτό του, με έμφαση στο πώς προσπάθησε να αντισταθεί αρχικά στην ανάμιξη της μαφίας στην καριέρα του αλλά και στην τυφλή ζήλεια που τον κυρίευε λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης που είχε και ίσως και της σεξουαλικής του ανικανότητας. Το αποτέλεσμα είναι μια μίξη υπέροχων σκηνών ωμής βίας και αυτοκαταστροφής με ένα σχεδόν προκλητικό συναισθηματισμό και οίκτο προς το πρόσωπό του και όλα αυτά σε ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Οι σκηνές των αγώνων μοιάζουν σαν να έχουν βγει από κάποιο όνειρο ή και εφιάλτη, με την κάμερα να κινείται προς κάθε κατεύθυνση και τα πλάνα να αλλάζουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Η μουσική επίσης παραμένει αξέχαστη ειδικά όταν εμφανιζόταν ξαφνικά από τη σιωπή σε σκηνές μάχης με περίεργους ήχους σαν γρυλίσματα ζώων και μετά χανόταν πάλι για να ακούσουμε καλύτερα τον ήχο που προκαλούσαν οι μπουνιές στα σώματα των πυγμάχων.
Το Raging Bull αποτελεί μια από τις ελάχιστες ταινίες που δείχνει τόσο πειστικά έναν άνθρωπο να μεγαλώνει. Ο Τζέικ Λα Μότα στην πρώτη μάχη είναι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που μιλάει στον καθρέφτη, στον διάσημο πλέον μονόλογο της τελευταίας σκηνής, παρόλα αυτά μέχρι να τελειώσει η ταινία θα μας φαίνεται πολύ διαφορετικός σε σχέση με την αρχή. Ρόλο σε αυτό ίσως παίζουν και τα 32 κιλά που πήρε ο Ντε Νίρο για να παίξει τον Λα Μότα πιο μεγάλο στο δεύτερο μισό της ταινίας.
Εξαιρετική ερμηνεία έχουμε και από τον Τζό Πέσι, άλλον ένα αγαπημένο ηθοποιό του Σκορσέζε, ο οποίος υποδύεται τον αδερφό του Τζέικ, τον Τζόι. Νευρικός και ανυπόμονος θα βοηθήσει, μαζί με τη μαφία, τον Τζέικ να αγωνιστεί σε αγώνα για τον τίτλο του πρωταθλητή μεσέων βαρών. Ο τρόπος που θα γίνει αυτό όμως θα μειώσει τον εγωισμό του Τζέικ και θα τον εξευτελίσει με άσχημα αποτελέσματα.
Αν και βιογραφική, η ταινία δεν εμμένει στο να μας δείξει κάθε κομμάτι της ζωής και τη καριέρας του Λα Μότα με ακρίβεια. Δεν θα μπορούσε άλλωστε σε τόσο μικρή χρονική διάρκεια. Αντίθετα παραμένει πιστή στο πνεύμα της ιστορίας του Λα Μότα, προσθέτοντας βάθος, εμπάθεια και συναισθηματισμό σε ένα πολυδιάστατο άνθρωπο και χαρακτήρα.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.
Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλάτσης
