Hoop Dreams
Σκηνοθεσία: Steve james
170 Λεπτά
1994
★★★★☆
26 χρόνια πριν, ο ντοκιμαντεριστής Steve James με την ομάδα του είχαν μια τρομερή επιτυχία με τη δημιουργία της συναρπαστικής και συγκινητικής ταινίας Hoop Dreams. Η ταινία αποτελεί μια 3ωρη ματιά στις ζωές δυο Αφροαμερικανών αγοριών από σκληρές γειτονιές του Σικάγο, του Αρθουρ Έιτζι και του Γουίλιαμ Γκέιτς, δύο νέων γεμάτων πίστη ευφυία και ελπίδα για το μέλλον τους στο μπάσκετ. Η ταινία είναι το αποτέλεσμα της περικοπής περίπου 250 ωρών υλικού που είχε τραβήξει ο Τζέιμς με τους συνεργάτες του σε βάθος 5 ετών. Έτσι βλέπουμε δυο έφηβους, τρελαμένους με το μπάσκετ, να μεγαλώνουν από 14 ετών και να φτάνουν μέχρι τα 19 και να έχουν το ίδιο όνειρο: υποτροφία σε ένα καλό κολλέγιο μέσω του μπάσκετ, ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και γιατί όχι ακόμα και τη ζάμπλουτη ζωή και φήμη που προσφέρει το ΝΒΑ στα μεγαλύτερα αστέρια του.
Η προσέγγιση της ταινίας είναι αρκετά ειλικρινής και δε μένει μόνο στο μπάσκετ. Αντίθετα παίρνουμε μια καλή δόση από φτώχεια, έγκλημα, ναρκωτικά, διαλυμένες οικογένειες αλλά και ρατσισμό ειδικά όταν οι δυο πρωταγωνιστές μας παίρνουν υποτροφία για το ίδιο φημισμένο και «λευκό» λύκειο του St Joseph. Το σχολείο αυτό είναι διάσημο λόγω και του ότι από αυτό αποφοίτησε ένα μεγάλο αστέρι του NBA των 80s, ο Isaiah Thomas.
Αλλά η ταινία δεν επικεντρώνεται στον ρατσισμό αυτόν καθευατόν. Μπορεί να είναι ρεαλιστική αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει την πιθανότητα αυτά τα παιδιά να καταφέρουν να πετύχουν μέσα από τον δύσκολο αλλά και μοναδικό δρόμο που τους δίνει το background τους, αυτού της κολλεγιακής εκπαίδευσης, και φυσικά το μπάσκετ παίζει σημαντικότατο ρόλο σε αυτό. Αντίθετα, η ταινία προσφέρει την ελπίδα σε πολλούς νέους με τις ίδιες προοπτικές, παρά το γεγονός ότι αν γκουγκλάρουμε σήμερα τα δυο αυτά ονόματα το αποτέλεσμα που θα δούμε είναι αρκετά πιο σκοτεινό και αναπάντεχο από αυτό που θα περιμέναμε.
Περνώντας στην ιστορία της ταινίας βλέπουμε όπως είπαμε τους δυο αυτούς νέους να παίρνουν υποτροφία για το ίδιο φημισμένο λύκειο (ούτε σενάριο να ήταν). Από εκεί και πέρα τα πράγματα όμως θα αλλάξουν και ο Έιτζι λόγω χαμηλών βαθμών θα αναγκαστεί να παραιτηθεί. Ίσως αν ήταν καλύτερος στο γήπεδο το σχολείο να μην το έδιωχνε αλλά να έβρισκε τον τρόπο να τον κρατήσει όπως παραδέχονται θλιβερά οι γονείς του. Έτσι με το ηθικό του στα τάρταρα, ο Έιτζι αναγκάζεται να πάει σε ένα εμφανώς πιο υποβαθμισμένο σχολείο. Και πάλι σαν γραμμένο από σεναριογράφο, βλέπουμε τον Έιτζι να βρίσκει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση στο νέο του σχολείο ενώ παράλληλα ο Γκέιτς που έμεινε στο πιο σικ σχολείο να δυσκολεύεται και να έχει αρκετά προβλήματα.
Μια ταινία σαν αυτή ίσως να ήταν αδύνατο να δημιουργηθεί στην σημερινή εποχή του #blacklivesmatter, και ειδικά από έναν λευκό σκηνοθέτη αφού το άπιαστο όνειρο για τους Αφροαμερικανούς πλέον ίσως μοιάζει πιο μακρινό από ποτέ. Παρόλα αυτά η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας βρίσκεται στον φόρο τιμής που πληρώνει στο ίδιο το μπάσκετ, δηλαδή τα σουτ, τα καρφώματα, τα φυσικά προσόντα και τις υπέροχες εκφράσεις όταν κάποιος επιτυγχάνει την υπέρβαση.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.
Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλάτσης
