Ο Στάικος Βεργέτης μίλησε στο Gazzetta.gr για την απόφασή του να συνεχίσει την προπονητική καριέρα του στην Ινδία, το πως προέκυψε η προοπτική αυτή, αλλά και την κατάσταση που επικρατεί εκεί.
Ο Έλληνας προπονητής αποφάσισε να περάσει για πρώτη φορά στην καριέρα του τα ελληνικά σύνορα (εξαιρώντας την θητεία του στην Κύπρο και τη Νέα Σαλαμίνα) και μάλιστα όχι για κάποια ομάδα από την ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά για έναν σύλλογο από την δεύτερη κατηγορία της Ινδίας.
Σαν πρώτη εντύπωση φαίνεται σαν μία περίεργη και ρισκαδόρικη απόφαση, όμως ακούγοντας τον Στάικο Βεργέτη να μιλάει για την επιλογή του, καταλαβαίνει κανείς πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά απ’ ότι υποθέτει ο καθένας.
Ο 46χρονος τεχνικός μας μίλησε για την έκπληξή του όχι μόνο στο άκουσμα της πρότασης από την Ινδία, αλλά και στο γεγονός πως την προσέγγιση για λογαριασμό της RoundGlass Punjab FC την έκανε ένας άλλος Έλληνας, που βρίσκεται ήδη εκεί, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Νίκος Τοπολιάτης. Παράλληλα, ο Στάικος Βεργέτης αναφέρθηκε στους λόγους που κατέστησαν «εύκολη» την συγκεκριμένη επιλογή του, παρ’ ότι θα τον αναγκάσει να φύγει πολύ μακριά από το σπίτι του και σε μία χώρα που είναι άσημη ποδοσφαιρικά, τουλάχιστον προς τον παρόν.
Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ακούσατε πως σας ήθελε μία ομάδα από την δεύτερη κατηγορία της Ινδίας;
«Δεν είναι κάτι συνηθισμένο η αλήθεια είναι, αλλά η πρώτη μου αντίδραση ήταν θετική. Ήμουν θετικά διακείμενος, γιατί με όλα όσα συμβαίνουν στον ελλαδικό χώρο και με όλα όσα έχω τραβήξει τα τελευταία χρόνια μου ήταν αρεστό να φύγω να πάω κάπου στο εξωτερικό».
Γνωρίζατε τον Νίκο Τοπολιάτη που είναι ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας εκεί και ο άνθρωπος που έκανε τις επαφές;
«Όχι δεν τον γνώριζα. Ο Νίκος Τοπολιάτης είναι εδώ και 2,5 χρόνια στην Ινδία ως τεχνικός διευθυντής. Μου έκανε το τηλεφώνημα. Δεν τον γνώριζα προσωπικά. Γνωριστήκαμε όταν συναντηθήκαμε στην Αθήνα προκειμένου να συζητήσουμε για το ενδεχόμενο συνεργασίας. Είναι ένα παιδί που δουλεύει πολύ και ουσιαστικά, αλλά αθόρυβα. Δεν είναι κάποιος που προβάλλεται ιδιαίτερα. Γι’ αυτό και δεν ήταν ίσως γνωστός. Έχει γνώσεις και εμπειρίες πολύ χρήσιμες πάνω στον χώρο του ποδοσφαίρου για να τις καταθέσει στην ομάδα εκεί».
Πώς σας φαίνεται που η πρώτη εμπειρία σας εκτός Ελλάδος, αν εξαιρέσουμε τη Νέα Σαλαμίνα στην Κύπρο, θα είναι σε μία τόσο μακρινή χώρα;
«Για να πω την αλήθεια δεν μου φαίνεται κάτι φοβερό και τρομερό. Δηλαδή από τις αντιδράσεις των οικείων μου προσώπων που εκπλήσσονται καταλαβαίνω πως είναι κάτι διαφορετικό. Για μένα η δουλειά και η φύση της είναι ίδια. Το γεγονός πως έχω να κάνω με ξένους ποδοσφαιριστές το έχω συνηθίσει. Ο ρυθμός είναι ίδιος. Δηλαδή το πρωί θα πας στο γήπεδο, θα κάνεις την προπόνησή σου μέχρι το μεσημέρι, μετά θα δουλέψεις κάποιες ώρες στον υπολογιστή. Μετά μπορείς να πας για ένα τρέξιμο, ένα γυμναστήριο. Δηλαδή ότι έκανα εδώ θα συνεχίσω να το κάνω κι εκεί».
Πώς σας φαίνονται οι εγκαταστάσεις και οι συνθήκες της RoundGlass Punjab FC, γιατί μιλάμε και για μία ομάδα στην δεύτερη κατηγορία της χώρας;
«Κατ’ αρχάς πίσω από την ομάδα υπάρχει μία εταιρεία κολοσσός, η RoundGlass. Είναι μία εταιρεία που ασχολείται με διάφορα θέματα που αφορούν το ευ ζην των ανθρώπων. Διαθέτει κάποιες κλινικές, ασχολείται με σπορ, γιόγκα, πιλάτες κι έχει ομάδα κρίκετ. Τα τελευταία χρόνια έχει επενδύσει και στο ποδόσφαιρο στην συγκεκριμένη ομάδα. Η εταιρεία αυτή φροντίζει να δίνει τις ιδανικές συνθήκες σε όλους τους εργαζόμένους της για να είναι κι αυτοί ευχαριστημένοι κι έτσι πιο αποδοτικοί. Έτσι κάνουν και στην ποδοσφαιρική ομάδα της RoundGlass Punjab FC. Το κλαμπ έχει ένα πολύ καλό προπονητικό κέντρο, που δίνει τα εχέγγυα στον προπονητή του να δουλέψει σωστά. Έχει εξοπλισμό επαρκέστατο. Φροντίζει να παρέχει τα ίδια και στην ακαδημία της. Στην Ινδία παίζουν τρεις ξένοι οπότε όλοι οι υπόλοιποι παίκτες είναι γηγενείς κι γι’ αυτό φροντίζουν το ποδόσφαιρο, το οποίο θέλουν να το φέρουν στο επίπεδο του κρίκετ. Θεωρώ πως πάω σ’ ένα καλό μομέντουμ, γιατί κι εγώ θα συνεισφέρω στην ανάπτυξη που συμβαίνει εκεί κι αυτή θα βοηθήσει εμένα»
Απ’ αυτά που λέτε φαίνεται πως θα αναλάβετε ένα σημαντικό πρότζεκτ και σε μία χώρα που φαίνεται να αναπτύσσεται αρκετά το ποδόσφαιρο.
«Ναι ναι επιχειρείται μία ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Το πάνε σωστά. Το πάνε οργανωμένα. Δηλαδή ασχολούνται με το να βελτιώσουν τις εγκαστάσεις και την καλύτερη λειτουργία των ακαδημιών. Τα θεμέλια μιας ομάδας είναι το γηπεδικό και η ακαδημία. Δύο θέματα που εμείς στην Ελλάδα τα έχουμε αφήσει στην άκρη και λησμονούμε λίγο να ασχοληθούμε μαζί τους. Αρκετοί σύλλογοι και σε μεγάλες κατηγορίες δεν έχουν γήπεδο να προπονηθούν. Δεν κοιτάμε τις ακαδημίες και επιθυμούμε να φέρουμε ξένους ποδοσφαιριστές. Εκεί επιχειρείται ανάπτυξη με βάση την ακαδημία και μεριμνώντας για καλύτερες εγκαταστάσεις».
Είναι εύκολο να προσελκύσεις παίκτες σε τέτοιες χώρες;
«Δεν είναι δύσκολο να πειστεί ένας ποδοσφαιριστής να πάει εκεί. Αν δει την οργάνωση που υπάρχει, την συνέπεια στο οικονομικό, πως έχει ιδανικές συνθήκες να δουλέψει και πως θα έχει καλή καθημερινότητα, νομίζω εύκολα θα πειστεί και να πάει. Οι προπονητές και οι παίκτες πρώτα κοιτούν ως επαγγελματίες το οικονομικό. Μετά κοιτάς την καθημερινότητά σου. Έχω καλό προπονητικό κέντρο; Εξοπλισμό; Αν είναι η επαγγελματική μου καθημερινότητα είναι καλή, είναι ένα σημαντικό κριτήριο για να επιλέξω έναν προορισμό».
Θεωρείται πως το να εργάζεστε σ’ ένα πρωτάθλημα τόσο μακριά από την Ευρώπη, που είναι το κέντρο του ποδοσφαιρικού κόσμου, είναι θετικό ή αρνητικό όσον αφορά τον επόμενο πιθανό προορισμό σας;
«Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό να απαντήσω είναι πως δεν χωρούν όλοι στην Ευρώπη. Υπάρχουν χιλιάδες προπονητές, εκατομμύρια παίκτες, χιλιάδες αναλυτές, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές. Σε όλους αυτούς τους κλάδους που ασχολούνται πλέον με το ποδόσφαιρο υπάρχει πολύς κόσμος, που δεν χωρούν όλοι εδώ. Πρέπει σαν επαγγελματίας ο καθένας να βρει έναν προορισμό για να βγάζει τα προς το ζην του. Μακάρι για όλους να έρχονται προτάσεις από προηγμένα πρωταθλήματα όπου το επίπεδο είναι υψηλό και βοηθάει να βελτιώνεται και ο καθένας σαν επαγγελματίας, αλλά δεν γίνεται».
Καταλαβαίνω απ’ όσα είπατε παραπάνω πως οι καταστάσεις που αντιμετωπίσατε στην Super League 2 τα τελευταία χρόνια σας έκαναν λίγο πιο εύκολη την απόφαση να φύγετε στο εξωτερικό. Ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα;
«Δεν είναι θέμα των ομάδων που δούλεψα, αλλά θέμα δομής και οργάνωσης του πρωταθλήματος στην χώρα μας. Είναι απίστευτο ότι τα 3-4 τελευταία χρόνια μπαίνει ο Σεπτέμβρης και δεν ξέρουμε πότε θα ξεκινήσουμε. Έχει προχωρήσει το καλοκαίρι και δεν ξέρουμε τη δομή του πρωταθλήματος, τον αριθμό των ομάδων που θα συμμετάσχουν. Υπάρχουν μόνιμα εκκρεμότητες με ομάδες που είναι να ανέβουν ή να πέσουν. Υπάρχουν τα διαιτητικά δικαστήρια που λαμβάνεται μία απόφαση, μετά γίνεται έφεση και αλλάζει αυτή η απόφαση. Τα τελευταία καλοκαίρια είναι μέσα στο χάος και την σύγχυση. Αυτό δεν είναι υγιές για το προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο. Από κει κι έπειτα τι έσοδα έχουν οι ομάδες, κανένας δεν ξέρει. Τα έξοδα τα ξέρουμε όλοι. Αφορούν τους μισθούς, την μετακίνηση κλπ. Τα έσοδα δεν τα ξέρει όμως κανένας. Από την περσινή Super League 2 σχεδόν όλα τα σωματεία χρωστάνε σε παίκτες και προπονητές. Γίνεται ένα μπάχαλο. Αυτή η σύγχυση είναι που σε κάνει να δεις πιο θετικά το εξωτερικό. Επαναλαμβάνω δεν φταίνε τα σωματεία, αλλά γενικότερα η έλλειψη δομής και οργάνωσης».
