Από την ιστορική Πύρασο μόνο υποθετικές πληροφορίες υπάρχουν. Ίσως το πιο συγκεκριμένο εύρημα να είναι ένα μικρό κομμάτι από αρχαία επιγραφή που βρέθηκε στα ερείπια της μεγάλης βασιλικής Δ’ και φέρει τη λέξη «Πύρασος», απόδειξη πως στη θέση αυτή βρισκόταν η λαμπρή πόλη του Πρωτεσίλαου και της Δήμητρας. Η αρχαία Πύρασος δέσποζε σε όλη την περιοχή από τα αρχαιότερα νεολιθικά χρόνια, διανύοντας μια λαμπρή πορεία ανάπτυξης.
Ανάπτυξη τέτοια που μόνο ανεπηρέαστο δεν άφησε τον Πύρασο Νέας Αγχιάλου. Ένα παραμύθι και μία πραγματικότητα άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ένας άριστος συνδυασμός θυσιών και προσπαθειών από μία ομάδα που υπερέβαλε εαυτόν για να φτάσει στο νταμπλ. Μόνο ο Όμηρος θα σκεφτόταν να δώσει τόσο πετυχημένους τίτλους τέλους σε αυτό το φιλμ που εκτυλίχθηκε με έναν αρκετά ενδιαφέρον τρόπο μπροστά στα μάτια μας καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν!
Όταν παίρνεις το πρωτάθλημα από μία ομάδα που απαρτίζεται από ένα ρόστερ αρκετά έμπειρο και με την πλειοψηφία των παικτών να έχουν παίξει στη Γ’ Εθνική περνώντας από Ολυμπιακό Βόλου και Νίκη Βόλου και καταφέρνεις να την κερδίσεις και στον τελικό του Κυπέλλου, τότε όντως κάτι δούλεψε πολύ σωστά και η χημεία, η δουλειά και η αφοσίωση πολλές φορές νικούν την εμπειρία, το ταλέντο και το βιογραφικό. Όχι ότι ο Πύρασος δεν είχε παίκτες με βαρύ βιογραφικό και πείρα, όπως οι Ροτζέριο Μάρτινς, Κώστας Οικονόμου και Θοδωρής Παπαδόπουλος, αλλά η πλειοψηφία επρόκειτο για νέα παιδιά χωρίς μεγάλη εμπειρία στα πόδια τους.
Ο αρχιτέκτονας όλης της προσπάθειας, ο προπονητής των κυανόλευκων Γιάννης Σιαμέτης, μου είχε πει ραδιοφωνικά σε δηλώσεις του πως “θα πρέπει να έχουμε υπομονή γιατί ο Πύρασος διαθέτει αρκετή χημεία και η δουλειά που έχουν ρίξει αυτά τα παιδιά θα φανεί στο γήπεδο. Μπορεί άλλες ομάδες να έχουν παίκτες με παραστάσεις από ανώτερες κατηγορίες, αλλά και μεις θα αποδείξουμε πως από την αρχή είχαμε στόχο να πρωταγωνιστήσουμε”. Και πράγματι αντικρύσαμε έναν Πύρασο, ειδικά στον δεύτερο γύρο αρκετά συμπαγή και αποφασισμένο να κάνει το ντάμπλ. Βρήκε απέναντί του μια Αγία Άννα αξιόμαχη και πεπειραμένη, κερδίζοντας τον μάλιστα δύο φορές στο πρωτάθλημα μέσα-έξω με τον Πύρασο να μην πετυχαίνει ούτε ένα γκολ, και η διαφορά μειώθηκε στον έναν βαθμό μια αγωνιστική πριν το τέλος.
Εκεί φάνηκε αυτό που λέγαμε περί συγκέντρωσης και θέλησης. Δεν πτοήθηκαν οι κυανόλευκοι και δεν έχασαν τον ποδοσφαιρικό τους “ειρμό”, κερδίζοντας τον Τοξότη την τελευταία αγωνιστική, χωρίς να αποτυπώνεται στον “καθρέφτη” του αγωνιστικού χώρου το άγχος και η πίεση, που πιστέψτε με σε τέτοια δεδομένα είναι σε υψηλό βαθμό, κατακτώντας το πρωτάθλημα.
Η άτυπη ρεβάνς για τις δύο ήττες ήρθε στον τελικό του κυπέλλου της ΕΠΣΘ. Εκεί τα δεδομένα ήταν διαφορετικά, καθώς οι ερυθρόλευκοι για πρώτη φορά έφταναν σε τελικό, ενώ ο Πύρασος είχε ήδη άλλα τέσσερα τρόπαια στο ράφι του. Από την μία οι κυανόλευκοι που ήθελαν να κλείσουν ιδανικά τη σεζόν με το ντάμπλ, πριν πάνε στα μπαράζ ανόδου στη Γ’ Εθνική και από την άλλη η ομάδα του Κώστα Τσιουρέλη που ήθελε να τελειώσει τη χρονιά παίρνοντας κάτι, όντας μια ομάδα που όπως είπαμε είχε δουλέψει αρκετά και είχε πολύ καλούς παίκτες.
Όταν όμως παρά τις δύο ήττες στο πρωτάθλημα, παρά την πίεση του ενός βαθμού απόσταση απ’ το να χαθεί το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική και τέλος όταν το σκορ στον τελικό είναι 1-1 και βρίσκουν οι κυανόλευκοι τα ψυχικά αποθέματα να “αρπάξουν” το κύπελλο μέσα από τα χέρια των ερυθρόλευκων στο 91′, κυριολεκτικά στο τέλος του αγώνα, τότε αυτό σημαίνει ότι όντως κάτι πήγε καλά φέτος και η προσπάθεια ήταν τεράστια.
Ένας κορμός που πρέπει να μείνει ακόμη και αν η ομάδα ανέβει στη Γ’ Εθνική
Ο Πύρασος Νέας Αγχιάλου πηγαίνει στα μπαράζ ανόδου για τη Γ’ Εθνική με την ψυχολογία στα ύψη. Τρία παιχνίδια εντός, τρία εκτός και ένα ρεπό. Στα εντός το Παντελής Μαγουλάς θα σφύζει από ζωή, πραγματικό “καμίνι”, είμαι σίγουρος. Και αυτό πρέπει να γίνει ως το μικρότερο “ευχαριστώ” του κόσμου για όλα αυτά που κατάφεραν οι κυανόλευκοι φέτος. Η ομάδα του Γιάννη Σιαμέτη έχει ρέντα και εκεί πρέπει να ποντάρει. Άλλωστε σύστημα που κερδίζει δεν αλλάζει. Ως άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα όλη τη χρονιά ανελλιπώς, φαίνεται πως οι κυανόλευκοι δεν πρέπει να πειραματιστούν ιδιαίτερα και η βάση θα πρέπει να δοθεί στο επιθετικό κομμάτι όπου είναι αρκετά επικίνδυνοι, έχοντας παίκτες που δημιουργούν ρήγματα και επικίνδυνες καταστάσεις, όπως οι Βλάχος, Αραπίτσας και Ζάχος. Από κει και πέρα αν η ομάδα ανέβει στη Γ’ Εθνική θα πρέπει ο κορμός να μείνει. Η επιθετική γραμμή, οι παίκτες με πείρα και βιογραφικό, ακόμη και το τεχνικό σταφ μαζί με τον προπονητή. Και φυσικά ο Ροτζέριο Μάρτινς! Η εμπειρία και η τεχνική κατάρτιση που έκαναν τη διαφορά, ακόμη και αν είναι 37 χρονών. MVP τελικού και μεγάλη πείρα να διαχειριστεί πίεση και ψηλούς στόχους, όπως η άνοδος στη Γ’ Εθνική. Πρόκειται για ακόμη μια “βάση” δεδομένων στην οποία πρέπει να ποντάρει ο Γιάννης Σιαμέτης. Το λέω αυτό γιατί είθισται μερικές φορές μπροστά σε έναν μεγάλο στόχο οι διοικήσεις των ομάδων να προχωρούν σε σπασμωδικές κινήσεις και να αλλάζουν πολλά πράγματα για να πετύχουν κάτι.
Με ψυχραιμία, υπομονή, δουλειά, ξεκούραση και ανασύνταξη δυνάμεων, αλλά και ποδοσφαιρικό “θράσος”, ο Πύρασος θα καταφέρει να είναι στην πρώτη τριάδα που οδηγεί στη Γ’ Εθνική. Είπαμε “ρέντα” και ψυχολογία, συστατικά στα οποία πρέπει να πατήσει και στη συνέχεια να χτίσει την εικόνα που θα “μεταφράζει” τη δουλειά και την ποιότητα στον αγωνιστικό χώρο. Με λίγα λόγια να τα ορίσει ως θεμέλια και να προχωρήσει. Οψόμεθα!
