Γράφει ο Απόστολος Καψιώτης
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ξεκινούσα να γράφω στο αγαπημένο μου regista.gr, με πρώτο σχόλιο για τον αξιολάτρευτο φίλο μου και καθημερινό συνομιλητή Νίκο Παναγιωτακόπουλο που έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 86 ετών. Και να φανταστεί κανείς πως ήθελε να έρθει στο γήπεδο την Τετάρτη, Θεού θέλοντος αλλά και πολλών άλλων δυστυχώς επιτρεπόντων. Ο Νίκος ήταν γνωστός σε όλο το Βόλο και ειδικά στην γειτονιά μας, στη Βάβουλα. Ένας αξιόλογος άνθρωπος που γέλαγε, έκλαιγε, ένιωθε απογοήτευση, νευρίαζε και διεκδικούσε για τον Ολυμπιακό Βόλου, πάντα σαν μικρό παιδί. Γνωστός στις ραδιοφωνικές εκπομπές, μιλούσε στον «αέρα» αλλά φυσικά και εκτός «αέρα» πάντα για το καλό της αγαπημένης του ομάδας. Όλοι τον ήξεραν, ειδικότερα δε οι αθλητικογράφοι που είχαν αναλάβει το ρεπορτάζ των ερυθρολεύκων, όσοι έμειναν δηλαδή….
Ο εκλιπών Νίκος Παναγιωτακόπουλος ήταν πολιτικός μηχανικός, με συμμετοχή σε πολλά από τα έργα που χαιρόμαστε σήμερα την πόλη, αφού υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Δήμου Βόλου. Ήταν από τους ανθρώπους που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην κατασκευή και την συνέχεια του ΕΑΚ, που κάποτε ήταν το στολίδι της πόλης. Όλοι οι παλιοί είχαμε περάσει από εκεί έστω και μια φορά, με τις αξέχαστες γυμναστικές επιδείξεις των μαθητών, με τις εγκαταστάσεις να λειτουργούν τότε με την «υπογραφή» του Νίκου. Πολύ πρόσφατα μου έλεγε για το πως πρέπει να γίνει το ΕΑΚ, πόσα λεφτά έχουν βγει γι’ αυτό, τι σκέφτονται να γίνει και αν τον θέλουν για να βοηθήσει! Είχε συνδέσει το Στάδιο «Τάκης Συνετόπουλος» με τον Ολυμπιακό Βόλου και το ήξεραν όλοι αυτό.
Ο Νίκος Παναγιωτακόπουλος είχε μια άριστη οικογένεια με δύο παιδιά επιστήμονες και την σύζυγο του Ελευθερία (πέθανε την μέρα της γιορτής της) και απόλαυσε τα εγγόνια που ήταν η χαρά της ζωής του. Η επιχείρηση του πατέρα του ήταν στο κέντρο της πόλης του Βόλου, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά περίπτερα «κιόσκι» στις οδούς Δημητριάδος και Κ. Καρτάλη γωνία. Το χαρακτηριστικό ήταν ότι την επιχείρηση αυτή τη δούλεψαν τα παιδιά, ο Νίκος με τον αδελφό του Γιάννη και την αδελφή τους. Μάλιστα ο Νίκος κρατούσε το περίπτερο για να τελειώσει τις σπουδές του πολιτικού μηχανικού στην Ιταλία ο αδελφός του Γιάννης και τελειώνοντας έκανε το ίδιο ο Γιάννης για το Νίκο. Πού να γίνει κάτι αντίστοιχο σήμερα; Ο Νίκος Παναγιωτακόπουλος έγραφε για τον Ολυμπιακό τότε στη «Θεσσαλία», στις μεγάλες μέρες της εφημερίδας επί ημερών Παρασκευόπουλου. Μάλιστα μου είχε πει πολλές φορές, πως εκείνος, ζήταγε από τους ρεπόρτερ να γράφουν για τις ομάδες.. που δεν ήταν! Δηλαδή ο ρεπόρτερ που ήταν φίλος του Ολυμπιακού να γράφει για τη Νίκη και το αντίστροφο.
Ήθελε εσχάτως να γνωρίσει και τον Γιάννη Παπαδόπουλο, αλλά αυτό δεν πρόλαβα να το κάνω πραγματικότητα. Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που ο Νίκος Παναγιωτακόπουλος με θεωρούσε φίλο του. Θα τον θυμάμαι πάντα και θα τον βλέπω στις φωτογραφίες που τον έχω μαζί με τον αγαπημένο μου θείο Γιώργο Ψαθα -πολιτικό μηχανικό που έγραφε στη Θεσσαλία- και Στέλιο Ταμπούρη -ιδιοκτήτη του καφεκοπτείου Κόκορας- που κρατούσαν μαζί την ελπίδα για τον Ολυμπιακό. Πάει τώρα να τους βρει.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Συλλυπητήρια και στην οικογένεια του Ολυμπιακού Βόλου που έχασε έναν από τους πιο ένθερμους και μάχιμους υποστηρικτές του. Φίλε Νίκο θα σε θυμάμαι πάντα!
