Εφ’ όλης της ύλης τοποθέτηση από τον ισχυρό άνδρα της ΑΕΛ
Ο Αχιλλέας Νταβέλης μίλησε στο Gazzetta και αναφέρθηκε στο πώς έζησε την άνοδο της ΑΕΛ αλλά και στην επόμενη μέρα των βυσσινί, την ώρα που φουντώνουν οι συζητήσεις για το ιδιοκτησιακό της ΠΑΕ.
Πρόεδρε, μεγάλη στιγμή για την ΑΕΛ. Μια στιγμή που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό όλων των φιλάθλων. Πώς τη ζήσατε εσείς; Όλο από το γήπεδο, τόσο κόσμο που είχε και μετά θα πάμε και στο τι ακολούθησε στην πόλη.
«Μεγάλη στιγμή για την ΑΕΛ, μεγάλη στιγμή για την πόλη της Λάρισας. Τα συναισθήματα είναι μοναδικά, σε ένα βαθμό αναμενόμενα, σε ένα βαθμό απερίγραπτα. Ο κόσμος μετά από πολλά χρόνια, δεν είμαι σίγουρος αν είναι τα τέσσερα χρόνια από την απουσία της ΑΕΛ στα μεγάλα ποδοσφαιρικά σαλόνια της χώρας, αλλά η πόλη και η ομάδα στην ταυτοποίησή τους, τα τελευταία πολλά χρόνια, ενδεχομένως και μπορεί να είναι δέκα χρόνια, ίσως και περισσότερα, είχε υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία, μεγάλη κρίση διοικητική, μεγάλη κρίση με τους αθλητικούς θεσμούς της πόλης και της περιοχής».
Ήταν αυτό που λένε πολλοί, πως είχε χαθεί το DNA. Το ένιωθες εσύ αυτό, σαν απλός φίλαθλος της ΑΕΛ τα προηγούμενα χρόνια;
«Ήταν ένας εμφύλιος πόλεμος, τον οποίο δυστυχώς και ατυχώς είχε προκαλέσει η προτέρα διοίκηση. Ο κόσμος περιέγραφε και ανταποκρίνονταν με τον πιο άσχημο τρόπο, σε όλη αυτή την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Υπήρχε εμφύλιος και στους κόλπους των φιλάθλων και όχι μόνο των οργανωμένων. Υπήρχε ρήξη με όλους τους θεσμικούς φορείς, ερασιτεχνική, παλαίμαχους. Ήταν μια πληγή που έπρεπε να κλείσει. Συνεπώς εμείς το 2022 το καλοκαίρι όταν αναλάβαμε, πέρα από το κομμάτι το αγωνιστικό, τη βαριά φανέλα και την ιστορία της ομάδος, όπου η άνοδος όπως και χθες και από τότε φαντάζει μονόδρομος, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν να επουλώσουμε τις πληγές στον ταχύτερο δυνατό χρόνο».
Και να φέρετε τον κόσμο πίσω.
«Και να φέρουμε τον κόσμο πίσω. Εάν λοιπόν με ρωτήσετε, με όρους στοχοθεσίας και με το αίσθημα της επίτευξης αυτών των στόχων, τι θεωρώ εγώ το πιο σπουδαίο και το πιο σημαντικό είναι αυτό.
Ότι αδελφοποιήσαμε την ΑΕΛ και την πόλη ξανά. Γίναμε μια αγκαλιά όπως ήμασταν παλιά. Και αυτή η αθρόα προσέλευση, αυτό το μοναδικό που βιώσατε κι εσείς μαζί μας το περασμένο Σάββατο, είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα. Απλά προσπαθώ να αποσαφηνίσω ότι αυτό που είδαμε το Σάββατο δεν ήταν μόνο το πανηγύρι της ανόδου. Ήταν η επαναφορά της αλληλεγγύης και της ειρήνης, της ποδοσφαιρικής ειρήνης και της αγάπης του κόσμου για την ομάδα».
Αφήνουμε τα γηπεδικά, το γήπεδο μέσα και πάμε μετά σε αυτό το απίστευτο που έζησε όλη η πόλη, με το ανοιχτό πούλμαν, με ηλικιωμένους και μικρά παιδιά να είναι στη Φαρσάλων, έξω από τα σπίτια τους και να ζητωκραυγάζουν και να χειροκροτούν τους παίχτες. Εσύ πώς το έζησες;
«Έμοιαζε λίγο σαν την απελευθέρωση της Λάρισας από την κατοχή. Νομίζω ότι τα συναισθήματα είναι κοινά. Πάνω κάτω όλοι το ίδιο το ζήσαμε. Ο κόσμος είχε την ανάγκη να γιορτάσει και να χαρεί. Μπορείς να προσδώσεις και χαρακτηριστικά κοινωνικά σε αυτό το φαινόμενο το οποίο ζήσαμε το Σάββατο. Μην ξεχνάτε ότι ο κόσμος έχει ταλαιπωρηθεί τα τελευταία πολλά χρόνια».
Υπήρχε αυτό το παγκόσμιο γεγονός της πανδημίας το οποίο πίεσε ψυχολογικά τον κόσμο πάρα πολύ.
«Οχι στην Λάρισα, παντού. Ειδικότερα στην περιοχή υπήρχαν κάποια αρνητικά γεγονότα τα οποία επίσης προκάλεσαν πόνο και θλίψη στον κόσμο. Πλημμυρικά φαινόμενα, θεομηνίες, όπως ήταν ο Ντάνιελ. Το Ντάνιελ ήταν το αποκορύφωμα, το οποίο ήταν μεγάλο χαστούκι για την τοπική οικονομία. Προκλήθηκαν μεγάλες καταστροφές και στις υποδομές και στο ζωικό και στο φυτικό κεφάλαιο. Το δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο επίσης σημάδεψε όλη την ελληνική κοινωνία, είναι ένα εθνικό τραύμα. Ειδικότερα στην περιοχή που είχε την ατυχία να το υποδεχθεί στους κόλπους της. Φανταστείτε τώρα, σας ανέφερα μία τριπλέτα γεγονότων από το 20020 μέχρι το 2025, δηλαδή μέσα σε μία πενταετία. Και σε συνδυασμό με το ποδοσφαιρικό γεγονός, γιατί ήταν και κοινωνικό φαινόμενο αυτό που ζήσαμε το Σάββατο, πόσο ανάγκη είχε ο κόσμος να βγει στους δρόμους, να γιορτάσει, να πανηγυρίσει. Όχι ότι δεν αγαπούν την ομάδα και δεν είναι ταυτοτικό γεγονός, αλλά ήταν το εφαλτήριο η μεγάλη αυτή φετινή επιτυχία της ΑΕΛ να δώσει τον κόσμο τη χαρά να βγει στους δρόμους»
Τον περίμενες τόσο κόσμο;
«Προσωπικά εγώ είμαι φύση αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά λέω πως ούτε εγώ το περίμενα. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν περίμενα τόσο κόσμο. Μίλησα χθες με παλιούς φιλάθλους, μεσήλικες και υπερήλικες, οι οποίοι βίωσαν με μοναδικό τρόπο τα συναισθήματα της δεκαετίας του 80.Μίλησα με οργανωμένους της δεκαετίας του 80, Monsters Ιερολοχίτες κτλ, οι οποίοι ήταν επίσης σοκαρισμένοι με την προσέλευση του κόσμου και με τα συναισθήματα του κόσμου. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν βιώσει απίστευτες ποδοσφαιρικές καταστάσεις στη Λάρισα. Είναι αυτό που σας είπα, ένα κοινωνικό γεγονός. Ήταν ένα κοινωνικό γεγονός το οποίο ξεπερνάει το αθλητικό».
Και πολλοί μου λέγανε ότι δεν είναι τέσσερα τα χρόνια, μου λέγανε ότι είναι δεκατέσσερα τα χρόνια. Οπότε αυτά τα δεκατέσσερα τα χρόνια ο κόσμος ήθελε να το ζήσει πάλι.
«Ναι, γιατί από την πίεση και τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία δυστυχώς ο κόσμος βρίσκεται στην πρότερα διοκητική κατάσταση, τα χρόνια του απερχόμενου και απελθέντα προκατόχου, που ο κόσμος δεν τα υπολογίζει καν. Δηλαδή, με κάποιο τρόπο με όρους ιστορίας αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνει, αλλά με ένα μαγικό τρόπο ο κόσμος τα έχει εξαιρέσει. Είναι πως δεν θέλουμε να θυμόμαστε τα χρόνια της εφταετίας και το φοβερό ποιο είναι, το φοβερό είναι ότι η περίοδος του προκατόχου ήταν εφταετία. Οπότε οι Λαρισαίοι με ένα μαγικό τρόπο έχουν συνδέσει την πολιτικοκοινωνική περίοδο της εφταετίας την οποία εμείς δεν την βιώσαμε, αλλά γεννιόμασταν τότε, με το γεγονός το αθλητικό στην πόλη και του προκατόχου είναι δύο εφταετίες. Οι Λαρισαίοι μιλάνε για δύο εφταετίες. Μία πολιτικοκοινωνική και μία αθλητική».
Και πάμε στο τώρα για να κλείσουμε. Όλο αυτό που έγινε και με τον Ηρακλή και το Σάββατο και γενικώς τη φετινή χρονιά μετά εκτός έδρας παιχνίδια που άμα σας δίνανε εισιτήρια ο Καμπανιακός ας πούμε όλο το γήπεδο της Χαλάστρας θα ήταν σαν την AEL FC Arena. Αυτό τώρα πόση ευθύνη έχεις εσύ για τη συνέχεια;
«Ευθύνη έχεις ούτως η άλλος. Ευθύνη έχεις από την πρώτη μέρα. Έχω και έχουμε πλήρη συναίσθηση το ότι έχουμε αναλάβει, γι’ αυτό και το διαχειριστήκαμε πιστεύω, θεωρώ με αρκετή σοβαρότητα με απίστευτη υπομονή και θυσίες αυτά τα τρία χρόνια για να μπορέσουμε να πετύχουμε το αυτονόητο για την ιστορία της ΑΕΛ, αλλά διόλου αυτονόητο με τις συνθήκες που διαμορφώνεται το ποδόσφαιρο σήμερα και ιδιαίτερα η συγκεκριμένη κατηγορία η οποία έχει υποχρηματοδότηση σχεδόν μηδενική.
Έχει ιδιαιτερότητες, έχει δυσκολίες, δεν έχει διαφάνεια, για να είμαι ειλικρινής δεν είχε διαφάνεια. Η σημερινή διοίκηση της Super League 2 κάνει τεράστιες προσπάθειες και είναι αλήθεια ότι τα τελευταία δύο χρόνια ζούμε μία ομαλοποίηση και μία αν θέλετε καθαρότητα και στη συγκεκριμένη κατηγορία παρότι λείπουν τεχνικά μέσα παρότι λείπουν οικονομικοί πόροι που κι αυτοί δημιουργούν υγιή ανταγωνισμό και διαφάνεια, παρά αυτά η Super League 2 και παρότι η ΑΕΛ, ανεβαίνει σκαλοπάτι αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι οδεύει προς την εξυγίανση και πάνω σε αυτό θα ήθελα να τονίσω και το εξής.
Το έχω πει και σε προηγούμενη συνέντευξή μου ότι η Super League 2 είναι όπως η μικρομεσαία επιχείρηση στην οικονομία ραχοκοκαλιά για το ποδόσφαιρο οφείλει και θα έπρεπε να ήταν ραχοκοκαλιά η Super League 2 και το φυτώριο ακόμα και για τις μεγάλες ομάδες σε μία εποχή που τα νέα παιδιά και δί τα ελληνόπουλα είναι ζητούμενο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αυτή είναι και η τάση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, η εθνική μας δίνει το στίγμα αυτή τη στιγμή πως πρέπει να πορευθούμε τα επόμενα χρόνια και οι επόμενες γενιάς και πιστεύω είμαι αισιόδοξος ότι σίγουρα κάποια πράγματα βελτιώνονται και θα βελτιωθούν περαιτέρω. Συνεπώς η ευθύνη για την ΑΕΛ ήταν και παραμένει μεγάλη και ακριβώς με αυτόν τον τρόπο σκοπεύουμε να πορευθούμε με σοβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που έχει τεράστια σημασία για μας και πάνω από όλα, είναι να διασφαλιστεί το μέλλον της ΑΕΛ και η καλύτερη δυνατή εξέλιξη αυτής της ομάδας Το πρώτο βήμα έγινε».
Και τι θέλει ο Αχιλλέας Νταβέλης για την ΑΕΛ; Ποιοι είναι οι στόχοι του;
«Το καλύτερο για την ΑΕΛ Ο Αχιλλέας Νταβέλης θα παλέψει με τις δυνάμεις που έχει. Από εκεί και πέρα αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να προσθέσουν το κάτι παραπάνω είναι καλοδεχούμενοι και έτσι πρέπει να είναι για μια μεγάλη ομάδα».
Είναι καλοδεχούμενοι να αποχωρήσει ο Αχιλλέας Νταβέλης ή να υπάρξει συμπαίκτης;
«Δεν μπαίνουν ζητούμενα σε αυτή την συζήτηση. Καταρχήν, ιδανικά ένας άνθρωπος ο οποίος αισθάνεται ότι έχει προσφέρει στην ομάδα δεν θα θέλει να αποχωρήσει, αλλά εάν είναι μια συνθήκη τέτοια που με εχέγγυα βοηθάει την ομάδα να ανέβει πολλά βήματα μαζί να κάνει πολλά βήματα μαζί εμείς δεν πρόκειται να σταθούμε εμπόδιο διότι αν σταθούμε εμπόδιο θα είναι σε βάρος της ιστορίας της ομάδας και της εξέλιξης».
Δηλαδή σε πολύ απλά ελληνικά δεν υπάρχει πωλητήριο ξεκάθαρο;
«Αν υπήρχε πωλητήριο θα είχε εκδοθεί».
Ναι, δεν υπάρχει πωλητήριο αλλά αν βρεθεί ο άνθρωπος με τα εχέγγυα που είπατε καλοδεχούμενος είτε ως συμπαίχτης είτε ως μόνος του…
«Ο οποίος θα αξιολογηθεί το τονίζω. Τώρα, φήμες στη ζωή στο ποδόσφαιρο και γενικότερα υπάρχουν πολλές αλλά οι φήμες δεν διαμορφώνουν την πραγματικότητα και την ιστορία και επειδή όπου υπάρχει καλό και υπάρχει και πρόοδος γιατί αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΛ είναι και καλό και πρόοδος είθισται να συνοδεύετε από φήμες που αγγίζουν τα όρια της μυθολογίας πολλές φορές, εμείς σε τέτοιου είδους αναφορές άλλοτε χαμογελούμε όταν βλέπουμε ότι υπάρχει κίνδυνος από τη διασπορά ψευδών ειδήσεων ή μυθευμάτων αναγκαζόμαστε να διαψεύδουμε όπως πρόσφατα έγινε σε μια περίπτωση ενός ανθρώπου των οποίων δεν τον ξέρω να τον σέβομαι. Συνεπώς όταν εγώ δεν έχω καμία επαφή και καμία επίγνωση δεν μπορώ να αφήνω να συντηρείται κάτι το οποίο ξεπερνάει και τα όρια του καφενείου, γιατί αρχίζει και γίνεται βάση συζήτησης ψευδώς δυστυχώς. Αν υπάρχουν όμως άνθρωποι οι οποίοι ενδιαφέρονται σοβαρά είτε σε επίπεδο συμπαικτών είτε σε οποιοδήποτε επίπεδο θα είναι μόνο για το καλό της ομάδας βεβαίως και θα αξιολογηθούν».
Κλείνει τα μάτια Αχιλλέας Νταβέλης, κλείνεις τα μάτια τι είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι για τη φετινή χρονιά. Το πρώτο.
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι το συναίσθημα της μαθηματικής ανόδου στο Καμπανιακό στο Καμπανιακό αισθάνεσαι κινηματογραφικά στιγμές να περνούν από το μυαλό σου μέσα από την τριετία. Όμορφες και δύσκολες στιγμές, υπάρχουν στιγμές οι οποίες είναι σταθμός σε αυτή την τριετή πορεία, το ποδόσφαιρο σου δίνει μοναδικά συναισθήματα και είναι συμπυκνωμένα. Πουθενά αλλού σε όλο το φάσμα της ζωής δεν μπορείς να το ζήσεις αυτό, όσοι δεν το έχουν βιώσει δεν μπορούν να το καταλάβουν. Οι συγκινήσεις είναι μοναδικές αυτό που ζήσαμε το Σάββατο θα μας συνοδεύει μέχρι το τέλος της ζωής μας και δεν ξέρω αν θα το ξαναζήσουμε».
