«Μπορείς να αλλάξεις σύζυγο, πολιτικές πεποιθήσεις, θρησκεία, όμως ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να αλλάξεις την ομάδα που υποστηρίζεις» έχει δηλώσει ο Ερίκ Καντονά και πως να το αντικρούσεις απ’ τη στιγμή που βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην ελληνική αθλητική καθημερινότητα;
Έχει γίνει κάτι παραπάνω από συχνό, να ακούς μια αρκετά μεγάλη μερίδα πρώην φανατικών οπαδών ελληνικών ομάδων, να δηλώνουν απογοητευμένοι από τις εξελίξεις αλλά περήφανοι πως τέλειωσε για αυτούς το εγχώριο πoδόσφαιρο. «Μόνο Champions League και ξένα πρωταθλήματα, μακριά απ’ τη μιζέρια». Αλλά ως δια μαγείας, ένας θεσμός που είναι γεγονός πως απαξιώθηκε πλήρως με όσα συνέβησαν, κι ενώ παρουσιαζόταν περισσότερο αδιάφορος κι από φιλικό προετοιμασίας, συγκέντρωσε όλα τα φώτα πάνω του. «Νυν» και «πρώην» οπαδοί, με συζητήσεις επί συζητήσεων για το ποιος φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στις αναβολές, για το αν είναι σε καλή κατάσταση γήπεδα που τα είδαν μόνο από φωτογραφίες, σε κάνουν να απορείς αν δεν υπήρχε τέτοια ανυποληψία, τέτοια καχυποψία και τόση «αποχή», ποσό πιο παθιασμένα θα αντιμετωπιζόταν; Ακριβώς εδώ γεννιέται το ερώτημα, αν είναι στην πράξη εφικτό να προχωρήσεις τη φίλαθλη ζωή σου, έχοντας «ξεριζώσει» την παιδική σου αγάπη.
Απάντηση δεν γίνεται να δοθεί. Σίγουρο είναι πως όσοι το κατάφεραν, αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα, χωρίς αυτή η αποχή να τους καθιστά ποδοσφαιρικά, νοητικά ή και ηθικά ανώτερους. Άλλωστε δεν είναι κακό να αφήνεσαι στα πάθη σου, αρκεί να έχεις το σθένος να αποδέχεσαι πως συμβαίνει και πως η αντικειμενικότητα σου θα έρθουν στιγμές που θα σε εγκαταλείψει. Σαφώς αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, συναισθηματισμού. Εύκολα θα νιώσεις άσχημα για το «σπίτι» σου, όμως δύσκολα θα το αφήσεις. Εύκολα θα θίξεις τα «κακώς κείμενά» του, αλλά μόλις κάποιος τρίτος αγγίξει τις κόκκινες γραμμές σου, κυριαρχεί το πρωτόγονο συναίσθημα του οπαδού που επιβιώνει μέσα σου, ξεγυμνώνοντας τα ως τότε λεγόμενά σου.
Ίσως αυτό είναι και το κομμάτι που απαιτεί βαθύτερη ανάλυση στον φετινό τελικό. Πάνω από όλα, ήταν ένα μεγάλο crash test. Όχι τόσο για τις ομάδες και πως αυτές θα ανταποκριθούν μετά την αγωνιστική τους απραξία, αλλά κυρίως για το πόσο χαμηλά μπορούμε να ρίξουμε τα στάνταρ μας ή την αξιοπρέπεια μας ως φίλαθλοι. Ίσως θρέφει το κοινό η ίντριγκα και το πολεμικό κλίμα, αφού ευτυχείς και απογοητευμένοι, ήταν όλοι μπροστά απ’ την τηλεόραση το βράδυ του Σαββάτου. Ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του, γνωρίζοντας πως εγκυμονεί ο κίνδυνος να μείνει μετεξεταστέος.
Επιμέλεια: Φάνης Τσοκανάς
