Ο προπονητής τερματοφυλάκων του Ηρακλή, Ηλίας Βούρας, μίλησε για τη χρονιά προσαρμογής που “έφυγε”, χαρακτηρίζοντας θετικό το πρόσημο, βάσει συνθηκών και αρχικών στοχεύσεων, το ρόλο ενός γυμναστή γκολκίπερ στην καθημερινότητα της ομάδας, τους πορτιέρο του Ημίθεου και συγκεκριμένα τους Παλαβράκη, Γρηγοριάδη και Ιακωβίδη, τη “χημεία” του τεχνικού τιμ, που έχει δουλέψει ξανά μαζί (είτε σε Βέροια, είτε σε Τρίγλια, είτε και στις δυο), στη σεζόν μεγαλύτερων προσδοκιών που έρχεται, αλλά και για το τριήμερο συνέδριο που παρακολούθησε πρόσφατα στην Πολωνία, μεταξύ σημαντικών προσωπικοτήτων του κλάδου του.
Αναλυτικά οι τοποθετήσεις του 34χρονου Βούρα στον City of Primo 106,1, που την τελευταία διετία έχει το συγκεκριμένο ρόλο (αρχικά στην Τρίγλια), ενώ ως γκολκίπερ είχε αγωνιστεί σε Ηρακλή (ακαδημίες), ΑΕΚ (τέσσερα χρόνια), Κέρκυρα, Κοζάνη, Αρέτσο (Ιταλία), Νίκη Βόλου, Δόξα Δράμας, Καλαμάτα και Τρίγλια (φινάλε της καριέρας του):
Για το δικό του “προηγούμενο” στον Ηρακλή και τι διαφορές εντοπίζει: “Ήταν 16 χρόνια πριν. Είμαι γέννημα-θρέμμα των ακαδημιών, από το παιδικό τότε, δεν υπήρχαν τα “Under”. Βέβαια, δεν είχα υπογράψει ποτέ επαγγελματικό συμβόλαιο. Ήμουν συμπαίκτης με Γιάντση, Ιωαννίδη, Παπαδόπουλο, παιδιά που έγραψαν τη δική τους ιστορία με τον Ηρακλή. Στις προπονήσεις μόνο είχα την τιμή να αντιμετωπίσω και το σημερινό γενικό αρχηγό μας, Τάσο Κατσαμπή. Όσο για τις διαφορές, τις χρονιές που ήμουν τότε, επί εποχές Μυτιληναίου, η ομάδα έπαιζε όχι μόνο στην Α΄ Εθνική, αλλά και στην Ευρώπη. Μιλάμε για ένα άλλο ποδόσφαιρο τότε, από οικονομικής πλευράς και από άποψη παροχών. Η Β΄ Εθνική δεν έχει την αίγλη που είχε τα παλιότερα χρόνια. Όμως καθώς το ποδόσφαιρο αναβαθμίζεται και πάει μπροστά, έχει κάποια άλλα πλεονεκτήματα, όπως οτι πλέον το ποδόσφαιρο παίζεται με τη μπάλα κάτω”.
Για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε για τους “κυανόλευκους” και αν τη χαρακτηρίζει επιτυχημένη, ως πρώτη σεζόν προσαρμογής, μετά από χρόνια απουσίας του ποδοσφαιρικού Ηρακλή από το προσκήνιο, με καλό ποδόσφαιρο στο β΄ γύρο, μεγάλες νίκες σε έκταση παρά τις απουσίες, τη δεύτερη καλύτερη επίθεση και αν οι τελευταίοι μήνες συνιστούν πρόγευση και δείχνουν το δρόμο για κάτι καλύτερο του χρόνου: “Η χρονιά αυτή ήταν κομβικής σημασίας, δυστυχώς αποφάσεις εξωγηπεδικές στέρησαν την παρουσία του Ηρακλή στη μεγάλη κατηγορία. Η θέση του Ηρακλή δεν είναι στις χαμηλές κατηγορίες, αλλά μόνο στη Σούπερ Λιγκ και να διεκδικεί μόνο την Ευρώπη. Ο Ηρακλής ίσως είναι από τις πέντε μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα. Η χρονιά θεωρούμε οτι είναι πετυχημένη, τηρουμένων των αναλογιών. Δημιουργήθηκε μια ομάδα ειδικών συνθηκών, την τελευταία στιγμή κυριολεκτικά. Με παιδιά που δε γνωριζόταν μεταξύ τους, με κορμό από την Τρίγλια μόνο 6 παιδιά, που σημαίνει οτι δεν υπήρχε ομοιογένεια. Και έπρεπε εκτός από το να δέσουμε αυτό το σύνολο να καταφέρουμε να περάσουμε και τη φιλοσοφία μας ως προπονητικό τιμ. Εμείς είμαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα, θεωρώ οτι η ομάδα απέδωσε αρκετά καλό ποδόσφαιρο για την κατηγορία, έχοντας πολλά προβλήματα. Να θυμίσω οτι μέχρι τον Ιανουάριο ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ από κρούσματα covid, που σημαίνει οτι στερηθήκαμε υπηρεσίες παικτών μας. Το πρόσημο στο τέλος είναι θετικό. Μπήκαν οι βάσεις, για να χτιστεί μια νέα ομάδα, όχι από το μηδέν αυτή τη φορά”.
Για την επόμενη χρονιά, μεγαλύτερων απαιτήσεων και προσδοκιών, όπου ο πήχης ανεβαίνει κατά κοινή ομολογία: “Για τα διοικητικά εγώ δε μπορώ να μιλήσω, είναι άλλοι αρμόδιοι. Για το αγωνιστικό κομμάτι θα πω οτι θα δώσουμε τα πάντα, για να παρουσιάσουμε κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που είδαν οι φίλοι της ομάδας φέτος. Μένει το τυπικό για να μείνουμε ως επιτελείο, αλλά αυτά τα χειρίζεται όλα ο αρχηγός μας, ο προπονητής μας, Κώστας Γεωργιάδης”.
Για τη στήριξη του κόσμου των “κυανόλευκων”: “Ο Ηρακλής είναι μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα. Ο φίλαθλος κόσμος της Ελλάδας δεν την έχει δει ακόμα τη δυναμική του Ηρακλή εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δυστυχώς οι καταστάσεις που πέρασαν, τους έκαναν σκληρούς και δύσπιστους. Πιστεύω οτι παιχνίδι με το παιχνίδι θα καταφέρουμε να γλυκάνουμε τον κόσμο και να έρθει ξανά πίσω, αλλά και να δείξει ξανά το πόσο τεράστια ομάδα είναι ο Ηρακλής και το πόσο έχει λείψει από τη Σούπερ Λιγκ. Είναι και στο δικό μας χέρι, όπως και της διοίκησης”.
Για τους τερματοφύλακες του Ηρακλή, τον βασικό Στέφανο Παλαβράκη, τον Δημήτρη Γρηγοριάδη, που πήρε ευκαιρίες μετά το Γενάρη, αφού στο πρώτο “μισό” υπήρχε εμπλοκή με το δελτίο του, αλλά και τον Χρυσόστομο Ιακωβίδη, που έγραψε συμμετοχή στο τέλος: “Και ο Χρυσόστομος την τελευταία αγωνιστική έπαιξε, αλλά είχε τη μικρότερη παρουσία. Εξαιτίας του περιορισμού των μεταγραφών, ο Στέφανος γνωρίζαμε τι χαρακτήρας είναι, τι προσπάθεια έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια, τα βήματα που κάνει κάθε σεζόν μπροστά. Ήταν επιλογή και της διοίκησης και του τεχνικού επιτελείου να μείνει. Όπως και να έχει, το να πας να παίξεις από το στάδιο της Τρίγλιας, στο Καυτανζόγλειο, μπροστά στον κόσμο του Ηρακλή, φορώντας το Η στο στήθος, σου προσθέτει ένα βάρος. Παιχνίδι με το παιχνίδι ο Στέφανος έδειξε να το διαχειρίζεται αυτό και θεωρώ οτι στο τέλος το πρόσημο που παίρνει είναι θετικό. Δεν έχει καμία σχέση με τον τερματοφύλακα που ξεκίνησε τη σεζόν, συγκριτικά με αυτόν που την τελείωσε. Βελτιώθηκε και εξελίχθηκε και ως προσωπικότητα. Χωρίς να θέλω να μειώσω την Τρίγλια, ο Ηρακλής είναι πολύ μεγάλο μέγεθος, είναι διαφορετικό να αγωνίζεσαι στη μια ομάδα και διαφορετικό στην άλλη. Ο Δημήτρης Γρηγοριάδης πήρε και αυτός κάποιες ευκαιρίες. Κάποια παιχνίδια δε του πήγαν καλά, αλλά η στήριξη που του δείξαμε ήταν απεριόριστη. Δεν κρίνεται ένας τερματοφύλακας από 1,2,3 παιχνίδια, θέλει έναν αριθμό αγώνων για να αξιολογηθεί. Ο Δημήτρης έχει μεγάλες δυνατότητες, τις οποίες δε μπόρεσε να δείξει φέτος 100%. Πιστεύω όμως παρόλα αυτά οτι είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας. Ήταν ξανά στον Ηρακλή, γνώριζε το περιβάλλον, του ήταν πιο εύκολη η προσαρμογή. Βέβαια, αυτός ταλαιπωρήθηκε από ένα γραφειοκρατικό λάθος, που δε του επέτρεψε να αγωνιστεί πιο νωρίς. Εμείς είμαστε ικανοποιημένοι από την προσπάθεια που έδειχναν τα παιδιά, σε όλες τις προπονήσεις έδιναν το 100%, είτε αγωνιζόταν, είτε όχι. Στήριζαν ο ένας τον άλλο. Όποιος και να έπαιζε, οι άλλοι ήταν σα να παίζουν και αυτοί, είναι σημαντικό. Κάναμε ένα σύνολο τερματοφυλάκων, η συμπαράσταση που έδινε ο ένας στον άλλο ήταν τρομερή. Αυτό χρειάζεται ένας τερματοφύλακας όταν αγωνίζεται, τη συμπαράσταση των άλλων δυο και του προπονητή. Είμαστε ένα ξεχωριστό γκρουπ, μέσα στο γκρουπ. Την επιτυχία του ενός μπορούν να την καρπωθούν όλοι. Και αυτός που δε παίζει και αυτός που βρίσκεται στην κερκίδα, όλοι. Όπως και την αποτυχία. Ο συναγωνισμός τους κάνει καλύτερους”.
Για την προπονητική φιλοσοφία του επιτελείου τους, που δείχνει συνοχή και ομοιογένεια, μεγάλη σύμπνοια από την παλιότερη συνύπαρξή του, είτε μόνο στη Βέροια, είτε μόνο στην Τρίγλια, είτε και στις δυο (Γεωργιάδης, Ντίσιος, Έλκας, Βούρας): “Είναι και η χημεία που έχουμε μεταξύ μας. Η συνεργασία μας είναι άψογη. Ο καθένας έχει το ρόλο του. Υπάρχει χώρος για να ακουστούν οι απόψεις όλων. Βέβαια, τις τελικές αποφάσεις τις παίρνει ο προπονητής, αυτός είναι ο υπεύθυνος για το τι γίνεται και εμείς είμαστε υπόλογοι σε αυτόν. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως δε μας δίνεται το βήμα για να εκφράσουμε την άποψή μας”.
Για το τι ισχύει κατά βάση στις ομάδες, ποιανού η γνώμη περνά για τον εκλεκτό στο “1”, αν είναι ευθύνη και επιλογή του κόουτς ή κατά βάσει εισήγηση του προπονητή τερματοφυλάκων: “Να είστε σίγουροι οτι την τελική εισήγηση την κάνουν οι ίδιοι οι παίκτες! Με την παρουσία τους στις προπονήσεις, στα φιλικά προετοιμασίας, μέσα στα αποδυτήρια. Αυτοί μας δείχνουν το δρόμο. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να αγωνίζεται στις προπονήσεις με το 100%, να βγάζει μια προσωπικότητα και να μην αγωνιστεί. Ο καθρέφτης είναι το γήπεδο και εμείς θέλουμε το καλό της ομάδας. Κοιτάμε το συλλογικό καλό και όχι το ατομικό. Οι άλλοι που δε ξεκινούν θα περιμένουν να βελτιωθούν περισσότερο, να αξίζουν το συναγωνισμό, για να πάρουν την ευκαιρία”.
Για το ρόλο του προπονητή των γκολκίπερ στην καθημερινότητα, αν έχει παρουσιάσει εξέλιξη στη μεθοδολογία και τις απαιτήσεις συνδυαστικά με τα παρεχόμενα μέσα και το πόσο επηρεάζει η τεχνολογική ανάπτυξη, όπως και το πού δίνεται η βαρύτητα: “Το ποδόσφαιρο, όπως είπα και πριν, έχει αλλάξει. Όλο το ποδόσφαιρο και όλη η προπονητική διαδικασία βασίζεται πάνω στην ανάλυση. Τη δικιά μας, του προηγούμενου παιχνιδιού, του αντιπάλου. Ο ρόλος του προπονητή τερματοφυλάκων πλέον είναι διαφορετικός. Δεν είναι… πάρε αυτούς τους τρεις στη γωνία και κάνε τους προπόνηση, όπως γινόταν τα παλιότερα χρόνια. Πλέον, ο προπονητής τερματοφυλάκων έχει ενεργό ρόλο, όχι μόνο για την εκγύμνασή τους, αλλά και την καθοδήγηση ολόκληρης της αμυντικής γραμμής ίσως. Κυρίως με την άμυνα, γιατί είναι η πιο κοντινή γραμμή στον τερματοφύλακα”.
Για τα συνέδρια και τα σεμινάρια επιμόρφωσης και αναβάθμισης που παρακολούθησε αυτό το διάστημα το μεγαλύτερο μέρος του τεχνικού τιμ (Γεωργιάδης, στο εξωτερικό ο Έλκας), με τον Ηλία Βούρα να μεταβαίνει στην Πολωνία και το τι εμπειρίες αποκόμισε για τη δική του εξέλιξη και περαιτέρω εξειδίκευση: ”Για μένα είναι μεγάλη τιμή, οτι βρέθηκα εκεί πέρα, ανάμεσα στους κορυφαίους, όχι κατ ΄εμέ, αλλά κατά γενική ομολογία, προπονητές τερματοφυλάκων στον κόσμο. Ήταν από την Αμερική, μέχρι και την Ασία. Μας εκφράσανε τη φιλοσοφία τους, το τι καινούριο έχει βγει στην προπονητική διαδικασία, μας μεταφέρανε τις εμπειρίες τους. Μπορώ να πω οτι μου έδωσαν πολλή τροφή για σκέψη, ήδη από τώρα για να σχεδιάσω και εγώ την προπονητική φιλοσοφία μου, κυρίως για τον Ηρακλή, μετέπειτα για τις ακαδημίες (σ.σ. “Ακαντέμικα”, όπου συνεργάζεται με τον Στέργιο Κομσή, γυμναστή του Αγροτικού Αστέρα), όπου προετοιμάζουμε τους μελλοντικούς ποδοσφαιριστές-μακάρι-της χώρας μας. Στην Πολωνία βρέθηκα μαζί με τον Γιώργο Σουλογάνη, προπονητή τερματοφυλάκων της Καλλιθέας, τον Γιώργο Φουσέκη, από τον Παναθηναϊκό Β και τον Θανάση Παρασχούδη, που μέχρι τον Ιανουάριο ήταν στον Διαγόρα Ρόδου. Από παγκοσμίου φήμης προσωπικότητες ήταν ο εκπαιδευτής της ισπανικής ομοσπονδίας, Χοσέ Σαμπάντε, ο Κούρο Γκαλάν, υπεύθυνος ακαδημιών τερματοφυλάκων της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Φερνάντο Φερέιρα, προπονητής του Οδυσσέα Βλαχοδήμου στη Μπενφίκα. Ακόμα, ήταν ο Ρικάρντο Φερέιρα, από τους καλύτερους προπονητές τερματοφυλάκων στην Πορτογαλία, που τώρα είναι στη Λέγκια Βαρσοβίας, ήταν ο προπονητής τερματοφυλάκων της Λιντς. Η… αφρόκρεμα, παγκοσμίου κλάσης προπονητές και καταλαβαίνετε τι εμπειρίες μπορεί να έχουμε αποκομίσει από αυτούς που είναι στα καλύτερα πρωταθλήματα στον κόσμο. Κράτησε τρεις μέρες, όλη τη μέρα. Το πρωί μαθήματα, το απόγευμα πρακτική, είχε πολύ… ζουμί η ιστορία. Η περιοχή λέγεται Μπρτσεχ, κοντά στην Κρακοβία. Είναι μια περίοδος που εμείς δεν καθόμαστε, εργαζόμαστε καθημερινά. Μάλιστα, ο Κώστας (σ.σ. Γεωργιάδης) είναι καθημερινά στη Μίκρα και εργάζεται. Εμείς είχαμε τώρα τα σεμινάρια, από εδώ και πέρα και εμείς θα βρισκόμαστε καθημερινά στη Μίκρα. Υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει, αλλά πάντα βρίσκουμε χρόνο για να μαθαίνουμε. Η γνώση δεν έχει ταβάνι. Όποιος πει οτι τα ξέρει όλα και είναι ειδικός, τότε είναι η αρχή για να αποτύχει”.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συνεχίζεται η περιπλάνηση του Γκιγιέρμο Αμπασκάλ: Ανακοινώθηκε από τη νέα του ομάδα
Το πρώτο μήνυμα του Δημήτρη Λημνιού μετά τη ρήξη χιαστών – Τι αναφέρει ο Βολιώτης εξτρέμ