H τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ πλησιάζει και το Regista Films σας βάζει στο κλίμα με 8 προτάσεις από τις φετινές υποψηφιότητες.
Οποιαδήποτε ταινία κι αν επιλέξετε σίγουρα θα σας αποζημιώσει!
8. Sound of Metal ★★★★☆ 6 Υποψηφιότητες
Το θέμα που αγγίζει η ταινία, με την εντυπωσιακή ερμηνεία του Riz Ahmed, είναι το υπαρξιακό πρόβλημα της αναπηρίας και συγκεκριμένα της ξαφνικής κώφωσης που βιώνει ένας χέβι μέταλ ντράμερ. Παρόλα αυτά, η απώλεια ακοής δεν είναι το μόνο κομμάτι που θίγεται στην ταινία. Ο πρωταγωνιστής Ρούμπεν κάνει τουρ στις ΗΠΑ παίζοντας χέβι μέταλ με την κοπέλα του, Λου, η οποία είναι η τραγουδίστρια του γκρουπ. Κυκλοφορούν με το RV του Ρούμπεν και η ζωή τους κυλάει πολύ όμορφα μέχρι τη στιγμή που ο Ρούμπεν αρχίζει να χάνει την ακοή του και ο τρόπος που η ταινία μας δίνει αυτό το πρόβλημα μέσα από το sound editing και mixing είναι πραγματικά συγκλονιστικό.
Αν και η ταινία είναι πολύ δυνατή έως και οδυνηρή σε μεγάλο μέρος της, έχει το μειονέκτημα ότι προσπαθεί να μας δώσει μια ιστορία που φυσιολογικά θα έπαιρνε το λιγότερο 2-3 χρόνια για να γίνει, μέσα σε λίγους μήνες. Ο ρεαλισμός τη ιστορίας λοιπόν δεν είναι και ο ιδανικός ενώ σε πολλά σημεία φαίνεται η αδυναμία του συνδυασμού της αναπηρίας με το πρόβλημα ναρκωτικών που αντιμετωπίζει ο Ρούμπεν. Εντούτοις αυτά τα δύο είναι πολύ μικρά για να αφαιρέσει από την ταινία τα πολύ καλά στοιχεία που αναφέραμε και η Riz Ahmed με την φανταστική του ερμηνεία δίνει στην ταινία το δράμα, την ενέργεια και το νόημα που μας οδηγεί και στο πολύ όμορφο και ελπιδοφόρο φινάλε της ταινίας.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.
7. Minari ★★★★☆ 6 Υποψηφιότητες
Το Μινάρι είναι ένα βότανο της ανατολικής Ασίας που καλλιεργείται από πολλούς σε άγρια εδάφη. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία για μια οικογένεια Κορεατών που θέλουν να δημιουργήσουν μια φάρμα στο Αρκάνσας τη δεκαετία του 80’. Το Μινάρι απ’ την αρχή μέχρι το τέλος βγάζει στον θεατή μια οικειότητα ενώ έχει καταφέρει να δημιουργήσει την παιδική ηλικία εξαιρετικά. Ο Steven Yeun (aka Glenn απο Walkig Dead), μας χαρίζει μια πολύ καλή ερμηνεία ως Τζέικομπ, ο πατέρας της κορεάτικης οικογένειας που μετακομίζει στο Άρκανσα απο την Καλιφόρνια με τη γυναίκα του, και τα δυο μικρά παιδιά τους.
Αν και προσωρινά δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο πουλερικών, ο Τζέικομπ έχει ένα όνειρο: να δημιουργήσει μια φάρμα και να γίνει πλούσιος καλλιεργώντας κορεάτικα προϊόντα για τους πολλούς Κορεάτες μετανάστες που θα θέλουν να θυμηθούν και να γευτούν τις γεύσεις της γενέτειράς τους. Η γυναίκα του όμως είναι δυσαρεστημένη από τον τρόπο που πηγαίνουν τα πράγματα και αυτό θα δημιουργήσει τριβές στην οικογένεια. Ο ερχομός της πεθεράς του Τζέικομπ, θα δώσει μια πολύ φρέσκια αύρα και αρκετές κωμικές στιγμές στην ταινία, με την ερμηνεία της Yuh-Jung Youn να αξίζει μάλλον το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου. Αυτό που μου άρεσε πολύ στη συγκεκριμένη ταινία είναι ότι δεν υπάρχουν οι συνήθεις ρατσιστικές επιθέσεις κατά των μειονοτήτων που θα περίμενε κανείς από μια τέτοια ταινία. Το σημαντικό εδώ είναι η οικογένεια και η μάχη με τον καιρό, την μοίρα αλλά και την ίδια την οικογένεια.
Δείτε το τρέιλερ εδώ.
6. Soul ★★★★☆ 3 Υποψηφιότητες
Από το 1995 που βγήκε η πρώτη ταινία της Pixar (Toy Story) μέχρι σήμερα έχουμε δει το στούντιο να δημιουργεί το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο. Περιστασιακά θα έχει και τις αποτυχίες του, αλλά αν έχει καταφέρει ένα πράγμα πολύ καλά είναι η τελειοποίηση ενός συγκεκριμένου είδους ταινιών. Ταινίες με γλυκόπικρα μαθήματα για τη ζωή, που έχουν τεράστιο βάθος και συναίσθημα και είναι γεμάτες από πανέμορφες εικόνες, χρώματα και animation.
Πρωταγωνιστής είναι ο Τζo, ένας δάσκαλος μουσικής σε γυμνάσιο, που πέφτει σε μια τρύπα που υπάρχει στο δρόμο λόγω κατασκευαστικών έργων, ακριβώς αφότου έχει πετύχει τη συμφωνία της ζωής του, δηλαδή να λάβει μέρος σε μια λάιβ συναυλία όντας μέλος μίας τζaζ μπάντας. Μεταφέρεται έτσι σε ένα κόσμο που αντιπροσωπεύει τη ζωή μετά τον θάνατο αλλά και πριν τη γέννηση. Εν τέλει όπως οι περισσότερες ταινίες της Pixar, έτσι και αυτή έχει να κάνει με την ωρίμανση και το μεγάλωμα των χαρακτήρων. Μπορεί να μην πρόκειται για ένα από τα συνήθη αριστουργήματα της Pixar, εντούτοις είναι μια πολύ αξιόλογη ταινία η οποία και θα κερδίσει σίγουρα το Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων (όντας μια ταινία καλή της Pixar αν και υπολείπεται αρκετά του Wolfwalkers), ενώ έχει και άλλες δυο υποψηφιότητες για ήχο και πρωτότυπη μουσική.
Δείτε το αρχικό review της ταινίας εδώ
5. Promising Young Woman ★★★★☆ 5 Υποψηφιότητες
Μια πολύ ιδιαίτερη ταινία, το Promising Young Woman, είναι γεμάτο με έντονα και όμορφα χρώματα, αλλά το θέμα της είναι πολύ πιο σκοτεινό. Πρόκειται για ένα κωμικό θρίλερ αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας τόσο οξύμωρος όρος, και έχει ως βάση του την προσπάθεια τη Κάσι (Carrey Mulligan) να λειτουργεί ως δόλωμα για ανώμαλους τύπους τα βράδια σε μπαρ, παριστάνοντας την μεθυσμένη, ώστε να τους δώσει ένα μάθημα κατά του βιασμού αν και όταν αυτοί προχωρήσουν σε αυτό το στάδιο.
Είναι μια πολύ έξυπνη και καλοφτιαγμένη ταινία ενώ αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι η πολύ πρωτότυπη προσέγγιση ενός τόσο σοβαρού θέματος αλλά και το γεγονός ότι μας δείχνει πως μια σεξουαλική επίθεση μπορεί να έρθει από οποιονδήποτε, ακόμα και από έναν πέραν πάσης υποψίας τύπο που φοράει ακριβά πουκάμισα Όξφορντ, ή έναν φαινομενικά «καλό» τύπο ο οποίος μεταλλάσσεται γρήγορα όταν καταλάβει ότι έχει το πάνω χέρι σε μια κατάσταση. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει και στην πολύ καλή ερμηνεία της Currey Mulligan, η οποία μας δίνει την αίσθηση ενός ανθρώπου που φορτώνει αργά και σταθερά μέχρι την αναπόφευκτη έκρηξη.
Δείτε το τρέιλερ εδώ.
4. Crip Camp ★★★★☆ 1 Υποψηφιότητα
Σε αυτό το πολύ δυνατό ντοκιμαντέρ από το Νέτφλιξ, έχουμε μια ιστορία τόσο σημαντική που απορούμε πως δεν είχαμε ακούσει τίποτα για αυτή μέχρι τώρα. Ξεκινάει με κάτι μικρό, μια κατασκήνωση για άτομα με ειδικές ανάγκες, και τελειώνει με κάτι πολύ μεγάλο, ένα κίνημα δικαιωμάτων που οδήγησε σε δομικές αλλαγές του συστήματος. Το Crip Camp ξεκίνησε το 1971 και ήταν μια ουτοπία για έφηβους με αναπηρία. Άτομα για τα οποία η μοναξιά και η αποξένωση έχει μια έννοια που δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε. Άτομα τα οποία ήταν αναγκασμένα να πηγαίνουν σε ειδικές αίθουσες στα υπόγεια των λίγων σχολείων που τους δέχονταν.
Αυτή η κατασκήνωση όμως είναι μόνο η αρχή καθώς πολλά από τα παιδιά που έχτισαν δεσμούς μεταξύ τους στην κατασκήνωση, θα βγουν σε μια κοινωνία στην οποία αρνούνται πλέον να είναι πολίτες δεύτερης διαλογής και θα απαιτήσουν πολιτική αλλαγή. Εντυπωσιακές είναι και οι σκηνές που βλέπουμε τη μερική σύμπλευση με την LGBTQ+ κοινότητα αλλά και τους Μαύρους Πάνθηρες, καθώς όλοι τους καταλαβαίνουν ότι οι μάχες που δίνουν δεν είναι και τόσο διαφορετικές. Δεν είναι μια ταινία που απλά προτείνουμε, αλλά μια που απαιτούμε να δείτε.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.
3. The Trial of the Chicago 7 ★★★★☆ 6 Υποψηφιότητες
Τα γεγονότα που μας παρουσιάζονται σε αυτό το ηλεκτρισμένο δικαστικό δράμα, δηλαδή τη δίκη ενός γκρουπ ανθρώπων που βρέθηκαν να κατηγορούνται για διαδηλώσεις κατά του πολέμου του Βιετνάμ το 1968 σε ένα συνέδριο του Δημοκρατικού κόμματος, συνέβησαν πάνω από 50 χρόνια πριν. Εντούτoις υπάρχουν πολλές ομοιότητες με την τωρινή κατάσταση που την κάνει να είναι πολύ επίκαιρη και σημαντική.
Η ταινία διαδραματίζεται στην πρώτη γραμμή ενός πολιτισμικού πολέμου που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Η ΗΠΑ πάντα υποστήριζε ότι είναι μια χώρα που εκτιμάει την ελευθερία του λόγου αλλά όπως το ’68 έτσι και σήμερα όπως βλέπουμε με την υπόθεση Ασάνζ, η σχέση της με όσους εκφράζουν αντίθετη άποψη από την κυβέρνηση είναι το λιγότερο εχθρική.
Πρόκειται για μια υπόθεση αμιγώς πολιτική αλλά που δεν μένει στο άσπρο-μαύρο. Βλέπουμε τις εντάσεις και τους τσακωμούς που δημιουργούνται ανάμεσα στους κατηγορούμενους. Βλέπουμε τους ιδεαλιστές, του πιο χίπηδες ακτιβιστές, τους πιο ειρηνιστές, ενώ κάποιοι δεν ξέρουν καν γιατί κατηγορούνται (ίσως είναι εκεί γιατί πρέπει να αθωωθεί και κάποιος).
Πρόκειται λοιπόν για μια ταινία που εξετάζει τόσο το παρελθόν όσο και το παρόν και μας δείχνει με έξυπνο αλλά και σκληρό τρόπο πόσο λίγο έχουμε εξελιχθεί στον συγκεκριμένο τομέα. Της αξίζει σίγουρα μια θέση στα φετινά Όσκαρ και θέλω να πιστεύω ότι θα την έχει.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδω.
Δείτε το αρχικό review εδώ.
2. Wolfwalkers ★★★★★ 1 Υποψηφιότητα
Το Wolfwalkers είναι η πιο πρόσφατη ταινία του Τομ Μούρ, σκηνοθέτη των επίσης εξαιρετικών ταινιών τέτοιου είδους, Secret of Kells και Song of the Sea. Και είναι πραγματικά φανταστική. Μια ταινία γεμάτη μαγεία, αρχαίους μύθους και λαϊκές παραδόσεις. Μια ταινία που μπορεί πολύ εύκολα κανείς να δει και να ξαναδεί. Η ιστορία έχει ως πρωταγωνίστρια τη Ρόμπιν, κόρη ενός Άγγλου κυνηγού. Με τον πατέρα της έχουν μόλις μετακομίσει, προς απογοήτευσή της, στο Ιρλανδικό χωριό Κιλκένι το 1650, ένα χωριό το οποίο βρίσκεται υπό την τυραννική διοίκηση του Lord Protector, ο οποίος έχει ως σκοπό της ζωής του να σκοτώσει όλους τους λύκους που ζουν στα δάση της γύρω περιοχής. Δείτε το ξανά και ξανά για να απολαύσετε την υπέροχη τέχνη του ιρλανδικού animation, τα φοβερά χρώματα και την ατελείωτη ενέργεια που θα βγάλει.
Πολύ κοντά στο στυλ των προηγούμενων ταινιών του Μουρ, το Wolfwalkers είναι γεμάτο παγανισμό. Οι ιστορίες του πάντα λαμβάνουν χώρα σε εποχές και μέρη στα οποία τα πνεύματα ζώων και ανθρώπων ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Οι εντάσεις ανάμεσα στην πόλη και το δάσος είναι συνεχείς και η Ρόμπιν θα βρεθεί σύντομα στο επίκεντρο αυτών, λόγω και της νέας της φίλης, της Μέιμπ. Ο Μούρ όπως πάντα φέρνει μια φρέσκια πνοή στο χώρο του animation, μια πνοή που έχει τις ρίζες της στην λαϊκή καλλιτεχνική κουλτούρα της Ιρλανδίας και τις παραδόσεις παλαιών εποχών που πλέον έχουν χαθεί στο χρόνο.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.
Δείτε το αρχικό review εδώ.
1. The Father ★★★★★ 6 Υποψηφιότητες
Θα ξεκινήσω μετριοπαθώς λέγοντας ότι αυτή η ταινία είναι όχι μόνο η καλύτερη της χρονιάς, αλλά και μια από τις 30 καλύτερες που έχω δει ποτέ. Πρόκειται για μια ταινία που μας δείχνει με τον πιο ρεαλιστικό, ωμό, τρομακτικό και πρωτότυπο τρόπο, τί θα πει να ζεις με άνοια. Βασισμένο σε ένα γαλλικό θεατρικό έργο, ξεκινάει σαν ένα απλό και συνηθισμένο δράμα ανάμεσα σε έναν πατέρα με άνοια (Άντονι Χόπκινς) και την κόρη του που προσπαθεί να βρει ισορροπία σε αυτή τη νέα για την ίδια κατάσταση (Ολίβια Κολμαν). Η Ολίβια Κόλμαν θέλει να μετακομίσει από το Λονδίνο στο Παρίσι, αλλά ο Χόπκινς αρνείται πεισματικά ότι χρειάζεται κάποιον να τον προσέχει.
Και εκεί που νομίζουμε ότι θα δούμε κάτι που έχει χιλιοειπωθεί, ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Florian Zeller σε μια κίνηση ιδιοφυίας μας δείχνει την ιστορία μέσα από τα μάτια του Χόπκινς. Ξαφνικά χαρακτήρες και σκηνικά αλλάζουν και γινόμαστε το ίδιο μπερδεμένοι με τον πρωταγωνιστή. Ξαφνικά είναι σαν να έχουμε και οι ίδιοι άνοια, ανίκανοι να διαχωρίσουμε τι ακριβώς συμβαίνει, πού συμβαίνει και πότε. Ποια είναι η κόρη του? Είναι η Ολίβια Κόλμαν η μια άλλη γυναίκα που εμφανίζεται ξαφνικά και μας λέει ότι είναι κόρη του; Σε ποιο διαμέρισμα μένει; Μήπως τελικά όλοι είναι εναντίον του και προσπαθούν να τον μπερδέψουν για κάποιον λόγο που θα μάθουμε σε ένα απίθανο τουίστ στο τέλος; Πόσο δύσκολο είναι τελικά να διαχωρίσει κανείς την αλήθεια από το ψέμα όταν όλα αλλάζουν μέρα με τη μέρα;
Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και συχνά επίπονη κινηματογραφική εμπειρία και όχι μόνο για το τόσο μπερδεμένο θέμα της αλλά και για την φοβερά δυνατή ερμηνεία του Χόπκινς, ο οποίος αν χάσει το Όσκαρ θα πρόκειται για κλοπή. Είναι εκπληκτικό και σπαρακτικό να τον βλέπουμε να προσπαθεί να εξηγήσει λογικά όλα όσα μοιάζουν διαφορετικά καθημερινά στο περιβάλλον του, σε αυτούς που είναι γύρω του. Είναι θλιβερό να βλέπουμε την κατάσταση να γίνεται όλο και χειρότερη, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα βελτιωθεί και η κατάπτωση θα συνεχιστεί. Η ταινία πετυχαίνει και στο κομμάτι των υπολοίπων και μας δείχνει αριστοτεχνικά πώς αυτή η κατάσταση είναι πολύ απογοητευτική και για αυτούς. Για όσους δοκιμάσουν να τη δοθν, να ξέρετε ότι δεν θα φύγει εύκολα από το μυαλό σας, αλλά θα σας στοιχειώνει για καιρό.
Δείτε το τρέιλερ εδώ.
Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλάτσης
