Τι ήταν όμως αυτό που οδήγησε μια γυναίκα να εκφράσει ενδιαφέρον να εμπλακεί στα ποδοσφαιρικά δρώμενα; Γιατί να θέλει να γίνει μεγαλομέτοχος σε μια ποδοσφαιρική ομάδα; Το gazzetta.gr συζήτησε με τη Θεοπούλα Μπεναβίδου, η οποία άνοιξε την καρδιά της και μοιράστηκε ιστορίες από τη ζωή της. Μια γυναίκα, η οποία έχει μάθει να παλεύει από μικρό κοριτσάκι και έχει βιώσει πράγματα και καταστάσεις, που πλέον τίποτα δεν είναι σε θέση να τη φοβίσουν, να την εμποδίσουν.
Κ. Μπεναβίδου, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ενδιαφερθείτε για τη Δόξα Δράμας;
«Εγώ είμαι κάπως τρελή, με την καλή έννοια. Δεν είμαι φυσιολογική. Κάνω πράγματα εκεί που δεν φαντάζεσαι. Θέλω κάτι να πάει μπροστά στη Δράμα. Ούτε παιδιά έχω, ούτε φοβάμαι κάτι, ούτε με εμποδίζει κάποιος. Δεν ξέρω να μιλάω στα ΜΜΕ, εγώ το πρωί πατάτες ζύγιζα. Δεν είμαι του σαλονιού, ούτε του Πανεπιστημίου. Είμαι της ζωής. Αν θες να μάθεις για μένα, πάρε την Κατερίνα Στανίση να σου πει ποια είναι η Θεοπούλα. Πάρε τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Δεν ήρθα τώρα στην επιφάνεια. Εγώ στη ζωή μου κάνω πράγματα που δεν τα ξέρει κανένας. Τα έκανα χωρίς να φαίνομαι. Δεν είμαι από αυτές που της αρέσει να φαίνονται. Η Δόξα Δράμας έχει ιστορία».
«ΑΠΟ ΤΑ 5-6 ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ»
Σας αρέσει να παρακολουθείτε ποδόσφαιρο;
«Στο Νευροκόπι όταν ήμουν μικρή είχαμε γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα. Εγώ την έφτιαξα, μαζί με την παρέα μου. Όπως τη φτιάξαμε, έτσι την ξεκάναμε. Είχαμε παίξει με τις Αμαζόνες Δράμας, που είχαν έρθει να κάνουν προετοιμασία στο Νευροκόπι. Σου μιλάω για το 1983-1984. Τώρα κοντεύω τα 50. Και στα γήπεδα πήγαινα και στη Δόξα πήγαινα. Δεν είμαι εξ’ ουρανού, ούτε μοίρασα τώρα πατάτες. Πατάτες μοιράζω δέκα χρόνια τώρα. Και στην Αρχιεπισκοπή έχω μοιράσει κι όπου μπορώ βοηθάω. Είπα να κάνω κάτι για τον τόπο μου.
Έχω περάσει πολλές δύσκολες φάσεις στη ζωή μου. Δεν είμαι κανένα παιδάκι που δεν έχει περάσει τίποτα. Έχω κάνει τα πάντα. Το μάτι μου κόβει στα 35 χρόνια που είμαι στην αγορά. Καταλαβαίνει από τα 50 μέτρα τι βλέπει απέναντι. Από τα 5-6 μου ήμουν στο καφενείο του πατέρα μου. Εκεί μεγάλωσα. Και αύριο να πεθάνω, δεν φοβάμαι. Γεμάτη είμαι. Έχω ζήσει και τα καλά και τα άσχημα. Είμαι παιδί του δρόμου. Ποτέ δεν ζήτησα χάρες και βοήθεια».
Εκτός από την παραγωγή πατάτας, δραστηριοποιήστε και σε άλλους τομείς;
«Είμαι αντιπρόεδρος και στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μου, τον Ακρίτα Νευροκοπίου. Έχουμε στείλει παιδιά δεξιά και αριστερά. Έχω ασχοληθεί με μαγαζιά, στη Θεσσαλονίκη και στο χωριό μου. Συνεργάστηκα με τον Αγγελο Διονυσίου και με άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες. Δεν είμαι καμία που κεντάει το βράδυ. Όλη μέρα τρέχω».
«ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΛΗΤΕΙΕΣ, ΕΙΜΑΙ ΒΡΑΧΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»
Φαίνεστε πάντως αποφασισμένη να ασχοληθείτε με τη Δόξα Δράμας.
«Ξέρω ότι θα δεχτώ λάσπη. Εδώ γράφουν για εμένα άτομα που δεν ξέρουν τη ζωή μου. Δεν με ξέρουν. Στη ζωή μου δεν έχω κάνει αλητείες. Και καρκίνο πέρασα και περνάω. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι βράχος στη ζωή μου. Έχω περάσει από πολλά στάδια στη ζωή μου. Από βρωμιές, από αρρώστιες. Δεν με πτοεί τίποτα. Σου είπα κάτι που ξέρουν 20 άτομα. Οι δικοί μου άνθρωποι. Και στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ βρέθηκα το 1995. Δεν φοβάμαι ούτε βρωμιές να καθαρίσω, ούτε αποστήματα να σπάσω. Δεν μπορούν να παίξουν μαζί μου».
Τι σας είπαν οι φίλοι σας όταν ενημερώθηκαν για το ενδιαφέρον σας για τη Δόξα Δράμας;
«Οι δικοί μου άνθρωποι, αυτοί που με αγαπάνε, μου είπαν να μην ασχοληθώ καν».
Ποια είναι η άποψή σας για το γυναικείο ποδόσφαιρο;
«Ασχολούμαι και παρακολουθώ. Η ανηψιά μου παίζει στην Α’ Εθνική. Έχει περάσει από τον Άρη».
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποδοσφαιριστής;
«Ο αγαπημένος μου, αυτός που λατρεύω, ήταν ο Γιώργος Σκαρτάδος. Ο πιο καθαρός για εμένα. Επίσης, ο Μίμης Δομάζος και ο Μαγκντί Ντολμπά που πέρασε από τον ΠΑΟΚ. Από τους τωρινούς, πιο πολύ ο Μήτρογλου για τον τσαμπουκά του, διαφέρει από τους άλλους».