Ζει το American dream με τη φανέλα της Chicago Fire και σε ένα πρωτάθλημα γεμάτο αστέρες. Ο Γιώργος Κούτσιας μίλησε στο Gazzetta για την παρουσία του στο MLS και τις έως τώρα εντυπώσεις του από τις ΗΠΑ.
– Πάμε στο κομμάτι του MLS. Όταν άκουσες την πρώτη φορά για το ενδιαφέρον της Chicago Fire πως ένιωσες;
«Κοίτα, οποιαδήποτε ομάδα και αν ενδιαφερθεί για εσένα, είναι κάτι που σε χαροποιεί. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να σε θέλει ο προπονητής, ο σύλλογος και να σου κάνουν πρόταση για να πας εκεί. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στη Chicago Fire καθώς είναι μία ομάδα και σε ένα πρωτάθλημα που έχει πολύ μέλλον. Έρχονται πολύ καλοί παίκτες, ο ρυθμός είναι πολύ γρήγορος και μπαίνουν αρκετά γκολ. Ένας επιθετικός έχει πολλούς χώρους για να δείξει πράγματα. Η ομάδα φτιάχνει ένα πολύ όμορφο προπονητικό στο οποίο θα μπούμε με τη νέα σεζόν εδώ. Είναι υπερσύγχρονο και τρεις φορές καλύτερο από αυτά που έχουμε στην Ελλάδα».
-Ήταν δύσκολη η προσαρμογή;
«Είναι μεγάλη ευκαιρία που βρίσκομαι σε αυτή την ομάδα αν και η προσαρμογή ήταν δύσκολη. Έφυγα από τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά έπειτα από το 2012, δηλαδή κοντά στα δέκα με έντεκα χρόνια. Ήταν δύσκολο για εμένα να φύγω σε αυτή την ηλικία από τους γονείς μου, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, την καθημερινότητά μου για να πάω σε άλλη ήπειρο. Κάτι “ξένο” για εμένα και σίγουρα οι πρώτοι μήνες και γενικά η πρώτη χρονιά ήταν κάτι περίεργο, κάπως διαφορετικό αλλά πάντα προσπαθώ να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Έχω βάλει κάποια γκολ, έχω παίξει σε ματς και σιγά-σιγά προσαρμόζομαι όλο και περισσότερο. Από την επόμενη σεζόν πιστεύω θα είναι ακόμα καλύτερη».
– Εκεί βρίσκεται και ο Φρανκ Κλόπας που έχει ελληνικές ρίζες και έχει αγωνιστεί στη χώρα μας. Πόσο σε βοήθησε;
«Με βοήθησε πάρα πολύ. Είναι ένας άνθρωπος που εκτιμάω πάρα πολύ, με βοηθάει και από την πρώτη μέρα με στηρίζει σε όλους τους τομείς. Μου έδειξε πως θα κινούμαι στους χώρους, πως θα ενσωματωθώ στην ομάδα, αυτό που ζητάει ο σύλλογος. Ήταν δεύτερος προπονητής, έγινε πρώτος για λίγο και με στήριξε αρκετά και τότε για να προσαρμοστώ και να βγάλω τον εαυτό».
– Με ποιον έχεις έρθει πιο κοντά και αν τους έχεις μάθει ελληνικά;
«Με τον Σακίρι μιλάμε αρκετά, προσπαθώ να του μάθω τα βασικά από την ελληνική γλώσσα, είμαστε πολύ φίλοι όπως και με άλλα παιδιά όπως ο Σελάσι από την Ελβετία. Με όλους γενικά έχουμε δεθεί, είμαστε φίλοι και είναι πολύ καλό για εμένα για να προσαρμοστώ. Θα ήταν δύσκολο να μην κάνω παρέες και εκτός γηπέδου».
– Πώς είναι ως χαρακτήρας ο Σακίρι;
«Είναι εξαιρετικός χαρακτήρας και δείχνει κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο, έναν ποδοσφαιριστή που δεν έχει κάνει… τίποτα. Σαν να ξεκινάει τώρα. Θέλει να βοηθάει την ομάδα, τους παίκτες… όπως κάνει και σε εμένα. Σε κάθε προπόνηση μου μιλάει, μου δίνει συμβουλές, με στηρίζει και αυτό πρέπει να κάνει ένας τόσο έμπειρος παίκτης προς τους νεότερους. Είναι καλός άνθρωπος γιατί έχει εμπειρία και θέλει να βοηθάει τους μικρούς όχι απλώς για να εξελιχθούν αλλά για να φτάσουν στο επίπεδο που έχει φτάσει αυτός. Είναι και από τους αρχηγούς της ομάδας οπότε η βοήθειά του είναι πολύτιμη».
– Ποιες είναι οι διαφορές του ελληνικού πρωταθλήματος με το MLS;
«Στο MLS όλες οι ομάδες είναι ίσες. Ο τελευταίος μπορεί να νικήσει τον πρώτο ας πούμε. Είναι ένα γρήγορο πρωτάθλημα σε αντίθεση με την Ελλάδα που είναι πιο αργό. Μπαίνουν πολλά γκολ καθώς είναι ανοιχτό παιχνίδι από τις ομάδες, έχει καλύτερους ποδοσφαιριστές, πολύ όμορφα γήπεδα που είναι γεμάτα σε κάθε αγώνα, τύπου 20-25 χιλιάδες θεατές σε κάθε ματς. Εδώ το βλέπουν σαν γιορτή, δεν υπάρχει πίεση ή άγχος. Παίζει για να το ευχαριστηθείς, για να κάνεις αυτό που αγαπάς. Μέσα από αυτό πρέπει να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό για να κάνεις το επόμενο βήμα. Στην Ελλάδα θεωρώ ότι ήμαστε πίσω σε αυτό από το MLS. Θεωρώ ότι παγκοσμίως είναι μέσα στα top 5 πρωταθλήματα».
– Στο πρωτάθλημα βρίσκεται και ο Μέσι πλέον με την Ίντερ Μαϊάμι. Πες μου για το πόσο επηρέασε προς το θετικό το πρωτάθλημα η άφιξη του και τι σημαίνει για εσένα;
«Θα παίξουμε στις 04/10 (ξημερώματα της 5ης Οκτωβρίου στην Ελλάδα) κόντρα στην Ίντερ Μαϊάμι. Τι να σχολιάσω τώρα… δεν μπορείς να πεις κάτι, απλά να το απολαύσεις. Είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και όλοι οι παίκτες που είναι στο MLS είναι τυχεροί που θα τον έχουν αντίπαλο. Ακόμα πιο τυχεροί οι συμπαίκτες του στο Μαϊάμι. Είναι κάτι μοναδικό ότι θα παίξω με αυτόν τον παίκτη που έγραψε και γράφει ιστορία. Για εμένα ας πούμε δεν το φανταζόμουν μικρός ότι θα παίξω κόντρα στον Μέσι… το ήθελα αλλά δεν το φανταζόμουν. Ήθελα να φτάσω στο επίπεδο να παίξω κόντρα στον Μέσι και τα κατάφερα όμως δεν το περίμενα».
– Υπάρχει κάποιος παίκτης που έχει αγωνιστεί μαζί του στο MLS και τον έβλεπες μικρό στην τηλεόραση;
«Ο Σακίρι είναι σίγουρα ένας τέτοιος παίκτης γιατί έχει παίξει σε τοπ ομάδες όπως η Μπάγερν και η Λίβερπουλ. Μου είχε βγάλει και μία τρομερή ασίστ για να σκοράρω. Μετά είναι ο Μπεντέκε που έπαιξα πρόσφατα. Πολύ καλός φορ που ήξερε να παίζει με πλάτη και με το κεφάλι. Κρατάει την μπάλα απίστευτα που έχει περάσει από Premier League. Και είναι και ο Ντάγκλας Κόστα ή ο Ινσίνιε που έχει περάσει από τη Νάπολι. Είναι πολλοί παίκτες. Βέβαια και με τον Βόλο είχα παίξει κόντρα στον Μαρσέλο και στον Χάμες Ροντρίγκες για παράδειγμα που εξίσου έχουν παίξει σε μεγάλες ομάδες. Αλλά το κορυφαίο θα είναι σε έναν μήνα (γέλια)».
– Σου λείπει η Ελλάδα;
«Μου λείπει η Ελλάδα και περισσότερο η οικογένεια μου. Όταν τους είχα εδώ, τους έβλεπα κάθε δέκα μέρες. Τώρα που έφυγα όμως και έχω να τους δω τόσο καιρό, καταλαβαίνω πόσο μου λείπουν. Είχα να έρθω μισό χρόνο στην Ελλάδα, είναι λίγο δύσκολο, ειδικά για τον πατέρα μου γιατί τον έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα και τώρα μου λείπει αρκετά. Έχει έρθει κάποιες φορές στο Σικάγο αλλά είναι ένα από τα άτομα που τον αγαπάω πάρα πολύ, του έχω αδυναμία και μου λείπει πολύ. Είναι ένας άνθρωπος, που για να παίζω τώρα στο MLS, αυτός με καθοδήγησε, με έκανε να έχω όνειρα για το μέλλον, ήταν πάντα δίπλα μου, το στήριγμα μου. Με τον ΠΑΟΚ έκανε τα πάντα για να μπορέσει να με πηγαίνει και να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Η οικογένεια μου όταν ήμουν μικρός δεν είχε χρήματα, αλλά έκανε θυσίες».
– Τι είδους θυσίες;
«Ερχόταν το μεσημέρι μετά τη δουλειά και επί τέσσερα χρόνια με πήγαινε από το χωριό μέχρι τη Θεσσαλονίκη για το προπονητικό και μετά γυρνούσαμε. Ήταν 1,5 ώρα στο πήγαινε και άλλο τόσο στο γύρνα. Εγώ πήγαινα σχολείο, γυρνούσα και φεύγαμε κατευθείαν. Σκέψου διάβαζα στο αμάξι, έτρωγα στο αμάξι. Έχω περάσει πολύ δύσκολα μικρός».
