Για το Βολιώτικο ποδόσφαιρο και δη για τους φίλους του Ολυμπιακού είναι σίγουρα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά “ΑΧ” που έχουν ηχήσει στο Πανθεσσαλικό Στάδιο την περίοδο 2010-2011. Τι θα γινόταν αν; Ποια θα ήταν η τύχη των ερυθρόλευκων στον τελικό; Και αν στεφόταν Κυπελλούχος Ελλάδος; Επίτευγμα που θα ήταν ακατόρθωτο να ξαναζήσουμε. Όλα αυτά τα “ΑΝ” έμειναν πλέον στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, καθ’ ότι ο Ολυμπιακός Βόλου, εκείνο το κρύο απόγευμα της Τετάρτης της 16ης Μαρτίου του 2011, δεν κατάφερε εν τέλει σε ένα κατάμεστο γήπεδο να πάρει την πρόκριση.
Η χρονιά ξεκίνησε δυναμικά, με νικηφόρο πέρασμα, στη πρώτη αγωνιστική της Super League, από τη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο με 0-1 και σκόρερ τον “συνήθη ύποπτο” εκείνη τη περίοδο “Super” Μάριο Μπρέσκα και φυσικά θα πρέπει να συμπεριληφθεί το γεγονός πως το ρόστερ του Ολυμπιακού επρόκειτο για ένα από τα πιο “εντυπωσιακά” σε ποιότητα που έχουν συσταθεί. Παίκτες άγνωστοι στο ευρύ κοινό, έγιναν “γνωστοί” στον “καθρέφτη” που αντανακλά καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο, τον αγωνιστικό χώρο. Ο πρόεδρος της ομάδας τότε, Αχιλλέας Μπέος, είχε βαλθεί να κάνει μια ξέφρενη πορεία με τον Ολυμπιακό και το κατάφερε. Κέρδισε στη κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος εντός την ΑΕΚ με 3-1, τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας με 0-1, αλλά και εντός με 3-2 (σ’ ένα παιχνίδι που ήθελε όσο τίποτα τη νίκη για να πάρει μια θέση στα πλέι οφφ), την Λάρισα εκτός με 1-2 σ’ ένα κομβικής σημασίας Θεσσαλικό ντέρμπι βάσει βαθμολογίας και ξανά την ΑΕΚ εντός με 1-0 στα πλέι οφφ, με την κεφαλιά του Πίτερ Ντολεζάι, για τους καλούς μνήμονες.
Όλα αυτά και πολλά ακόμη έδωσαν στον Ολυμπιακό το εισιτήριο των πλέι οφφ και μια Ευρωπαική πορεία που άλλη ομάδα στον Βόλο δεν έχει πετύχει, αποκλείοντας Ντιφερντάνζ και Ραντ Βελιγραδίου, με τους παίκτες του Ολυμπιακού να μαθαίνουν τον αποκλεισμό τους από την ΟΥΕΦΑ με την περίφημη τότε υπόθεση “Κοριόπολις” στο αεροπλάνο της επιστροφής. Επόμενος αντίπαλος θα ήταν η Παρί Σεντ Ζερμαίν, αλλά οι ερυθρόλευκοι έπεσαν στη Δ’ τότε Εθνική και φυσικά υπέστησαν τριετή αποκλεισμό από το ευρωπαϊκό στερέωμα.
Μια “ανάσα” από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος
Ο κόσμος του Ολυμπιακού και γενικότερα το Βολιώτικο κοινό “έτριβε” τα μάτια του βλέποντας αυτή την ομάδα “στολίδι”. Εξαιρετικό ποδόσφαιρο, μεγάλα αποτελέσματα και φυσικά μια “ξέφρενη” και ακούραστη πορεία προς τον τελικό, φτάνοντας στα ημιτελικά, εκεί όπου δε μπόρεσε να κάμψει την αντίσταση του Ατρομήτου (λίγα χρόνια μετά τη συγχώνευση με τη Χαλκηδόνα). Στο πρώτο παιχνίδι στο Περιστέρι τα πάντα ήταν ανοιχτά και αμφίρροπα. Αφού οι ερυθρόλευκοι είχαν φτάσει έως εκεί, τα πάντα μπορούσαν να συμβούν, καθώς είχαν πάει κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και πλέον ήταν ωσεί παρόντες στον έναν από τους δύο ημιτελικούς (ο άλλος ήταν το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, με την ΑΕΚ να παίρνει την πρόκριση με 0-1 στην Τούμπα, καθ’ ότι το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ είχε λήξει 0-0. Σοβαρά επεισόδια στη Θεσσαλονίκη είχαν διακόψει το παιχνίδι).
Ένα κρύο βράδυ στις 2 Μαρτίου του 2011 ήταν η αφετηρία και η πίστη σ’ ένα όνειρο τρελό. Ο Ολυμπιακός Βόλου να βρεθεί στον τελικό του Κυπέλλου απέναντι στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και να γράψει ιστορία και μόνο ως φιναλίστ.
Οι παίκτες του Γιώργου Δώνη ήταν ισοπεδωτικοί στο ξεκίνημα της αναμέτρησης και μόλις στο 9′, κι ενώ είχαν εγκλωβίσει, πιέζοντας ασφυκτικά, στα καρέ τους τους Θεσσαλούς, άνοιξαν το σκορ, με τον Σαγκανόφσκι, έπειτα από εξαιρετική συνεργασία του Πολωνού με τον Καμαρά, να γράφει το 1-0. Οι γηπεδούχοι δεν έχασαν ποτέ τον έλεγχο του παιχνιδιού και ήταν εξαιρετικοί σε όλο το πρώτο 45λεπτο. Μάλιστα, είχαν μοναδική ευκαιρία στο τελευταίο, κυριολεκτικά, δευτερόλεπτο του ημιχρόνου να διπλασιάσουν τα τέρματά τους, αλλά ο Σφακιανάκης σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι του Γιακούποβιτς. Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να μπει στο παιχνίδι, αλλά είχε βρει απέναντί του έναν εξαιρετικό Καμαρά (ο ίδιος που είχε κάνει ζημιά και στα μπαράζ ανόδου για τη Super League το 2013 με τον Παναιτωλικό στο Πανθεσσαλικό, ένας δήμιος των ερυθρολεύκων).
Οι Βολιώτες συνέχισαν να πιέζουν για την ισοφάριση, ωστόσο, σε μία γρήγορη, και δουλεμένη κόντρα, οι γηπεδούχοι διπλασίασαν τα τέρματά τους στο 61ο λεπτό με τον Νεμπεγλέρα, έπειτα από μία εξαιρετική προσπάθεια του Καμαρά. Οι παίκτες του Μάκη Κατσαβάκη βρήκαν το “φιλί ζωής” που έψαχναν. Ο Ούμπιντες εκτέλεσε κόρνερ, γεμίζοντας στην περιοχή και ο Σανκαρέ που σηκώθηκε πιο ψηλά απ’ όλους, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, μειώνοντας σε 2-1 στο 79′ και δίνοντας τεράστιο, πια, ενδιαφέρον στον επαναληπτικό.
Η σύνθεση τότε για τον Ολυμπιακό Βόλου: (Μάκης Κατσαβάκης): Γιακούποβιτς, Σελεζί, Ζαραδούκας, Ντολεζάι, Σανκαρέ, Άλβαρες, Ρόκας, Μπρέσκα (46′ Νέμεθ), Καπετάνος (72′ Ακόστα), Ούμπιντες, Μάρτιν (82′ Σολάκης)
Η 16η Μαρτίου του 2011 σίγουρα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις μνήμες των φίλων του Ολυμπιακού με έναν τρόπο ανεξίτηλο, αφού πάντα θα τους θυμίζει πως γενικότερα στη ζωή τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι!
Το Πανθεσσαλικό Στάδιο σφύζει από ζωή, αφού παρευρίσκονται στις κερκίδες του περισσότεροι από 17 χιλιάδες θεατές και όλοι έχουν την αίσθηση πως ο Ολυμπιακός με κάποιον τρόπο, όποιος και να είναι αυτός, θα καταφέρει να πάρει τη μεγάλη πρόκριση. Το ξεκίνημα ήταν αρκετά νευρικό. Το άγχος και η πίεση για πρόκριση για αμφότερες τις ομάδες έβγαλαν ένα μέτριο αποτέλεσμα στον αγωνιστικό χώρο. Ο κόσμος επί 90 λεπτά προσπαθούσε να βάλει τον Ολυμπιακό στο κόλπο της πρόκρισης αλλά το γκολ δεν ερχόταν και το άγχος “μεγάλωνε”.
Οι γηπεδούχοι ήταν πιο επιθετικοί, όμως οι Περιστεριώτες ήταν πολύ καλοί αμυντικά και δεν απειλήθηκαν ιδιαίτερα. Ο Μάκης Κατσαβάκης, στο δεύτερο ημίχρονο, ανέβασε την πίεση ακόμα και με δύο επιθετικούς, όμως αυτό δημιούργησε αρκετούς κενούς χώρους για τους παίκτες του Γιώργου Δώνη (φίλος του Ολυμπιακού, μπήκε από την κερκίδα, κινήθηκε προς τον πάγκο, τον πλησίασε πριν την έναρξη του ματς και αντάλλαξαν κάποια “γαλλικά). Οι φιλοξενούμενοι έφτασαν κοντά στο γκολ δύο φορές με τον Αναστασάκο, όμως το δοκάρι στο 72′ και ο Γιακούποβιτς στο 90′ σταμάτησαν τον Έλληνα επιθετικό και διατηρήθηκε το 0-0 στην αναμέτρηση, αποτέλεσμα που έστειλε τους “κυανόλευκους” στον μεγάλο τελικό της 30ης Απριλίου του 2011, με την ΑΕΚ εν τέλει να κερδίζει τον Ατρόμητο με 3-0 και να στέφεται Κυπελλούχος Ελλάδος και τον Νίκο Λυμπερόπουλο να πανηγυρίζει για πρώτη φορά τίτλο με την Ένωση.
Μια γλυκόπικρη γεύση έμεινε στον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά σίγουρα απόλαυσαν θέαμα και χαρές εκείνη τη “τρελή” χρονιά
Στον επαναληπτικό η σύνθεση του Ολυμπιακού ήταν η εξής:(Μάκης Κατσαβάκης) Γιακούποβιτς, Ζέλεσι, Ζαραδούκας, Σανκαρέ, Ντολεζάι, Άλβαρες, Ρόκας (65′ Ακόστα), Ούμπιντες, Μόνχε, Μπρέσκα (55′ Μάρτιν), Σολάκης (78′ Νέμετ).
Ο Ολυμπιακός Βόλου περνάει “πέτρινα” χρόνια και βιώνει δύσκολες συνθήκες, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για μια βροντερή επιστροφή. Η ιστορία του, η φανέλα του και ο κόσμος του άλλωστε αρμόζουν μια ανάλογη “ξέφρενη” πορεία.
