Ξαναγυρίσαμε. Πρώτες ημέρες του Οκτώβρη και θα τα λέμε από εδώ, από το regista.gr και αυτή τη χρονιά. Θα μου πείτε, δεν άργησες κάπως να ξεκινήσεις τη νέα περίοδο; Ναι αυτό είναι σίγουρο, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Ήδη είμαστε στην 5η αγωνιστική της Super League 1, ενώ ήδη αρχίζουν και μπαίνουν σε σειρά και οι ομάδες της Super League 2. Άρα θα έχουμε να πούμε πολλά, επί της ουσίας και σύμφωνα με την εικόνα που παρουσιάζουν και όχι με βάση τις θεωρίες και τις «φανφάρες» του καλοκαιριού που τις έχουμε ζήσει χρόνια τώρα. Θα δούμε.
Βέβαια το δεύτερο επαγγελματικό πρωτάθλημα στη χώρα μας, ξεπέρασε ακόμη κι εμάς στην αργοπορία. Αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς ήταν και θα είναι αναμενόμενο, όσο δεν θα ξέρουν οι ομάδες τι θα γίνει για τη νέα αγωνιστική περίοδο ταυτόχρονα με τη λήξη της προηγούμενης. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Περνάμε καταστάσεις που εν τέλει «εξυπηρετούν» πάρα πολλούς. Εξαιρούνται βέβαια οι φίλαθλοι και οι ενεργοί στο άθλημα, ποδοσφαιριστές, προπονητές, βοηθοί, γυμναστές κλπ.
Αλλά θα ήταν άδικο να ξεκινήσω με ποδόσφαιρο μετά από τόσο καιρό. Στην διάρκεια του καλοκαιριού, είχα την ευκαιρία να δω από κοντά την προσπάθεια αθλητών, σε αθλήματα που ευτυχώς ακόμη συνεχίζουν να προσφέρουν κάτι θετικό στην τόσο παραμελημένη ιδέα του «Αθλητισμού». Γέμισε ο Βόλος με τα παιδιά που συμμετείχαν στους πανελλήνιους ιστιοπλοϊκούς αγώνες Optimist που διοργάνωσε η Ομοσπονδία και διεξήγαγε με επιτυχία ο ΝΟΒΑ. Ομόρφυνε ο Παγασητικός με τα πανιά των μικρών σκαφών. Τριήμερο πανδαισίας με μεγάλο ανταγωνισμό των νεαρών αθλητών και αγωνία των γονέων που ήρθαν στην πόλη μας από όλη την Ελλάδα.
Λιγότερο από ένα μήνα μετά, πήρα συνέντευξη από ένα μικρό κορίτσι – αθλήτρια, που πήρε την 2η πανευρωπαϊκή θέση παίδων-κορασίδων στο ταεκβοντό. Το όνομα της Ελένη Ψαρογιάννη. Εντυπωσιάστηκα από την 12χρονη αθλήτρια. Συγκεντρωμένη, με στόχους, με σωστές τοποθετήσεις και σου έδινε την εντύπωση πως απέναντι σου έχεις μια ολοκληρωμένη αθλήτρια με έντονη προσωπικότητα. Το είπε πάρα πολύ απλά: «Θέλω να πάω Ολυμπιάδα». Μάλιστα θέλω να πω εδώ ότι ήταν η πρώτη χρονιά που συμμετείχε σε επίσημους αγώνες. Δεν γνωρίζω που μπορεί να φτάσει η Ελένη. Αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα. Όμως έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει στους στόχους της. Το αισθάνεσαι. Εκείνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι υπάρχει ελπίδα στον αθλητισμό αυτής της χώρας.
Το βλέπεις σε μία συνέντευξη, το νιώθεις σε αυτά που ακούς, το καταλαβαίνεις στους χώρους προπόνησης, όπως εκεί στον «Νικόμαχο» που βρέθηκα και έκανα το ρεπορτάζ. Κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι μάλλον κάτι πρέπει να έχουμε προσφέρει και εμείς οι αθλητικοί συντάκτες σε αυτή την προσπάθεια, παρά το ότι πολλές φορές αδιαφορούμε για κάποια αθλήματα. Μερικές φορές αναρωτιέμαι, μήπως έχουμε τελείως λάθος κατεύθυνση. Μήπως δεν ασχολούμαστε με την ουσία του αθλητισμού, με τον ίδιο τον αθλητή και με το ίδιο το άθλημα. Δε ξέρω αλλά η μικρή Ελένη μαζί με την ελπίδα που μου έδωσε οφείλω να ομολογήσω ότι με προβλημάτισε, γιατί πίσω της υπάρχουν χιλιάδες παιδιά, γονείς και προπονητές.
Η μικρή Ελένη Ψαρογιάννη:
