Το Brexit είναι επίσημα πραγματικότητα και επηρεάζει πραγματικά πλέον και όχι στα χαρτιά, τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε διάφορους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.
Στο χώρο του αθλητισμού, οι πιο σημαντικές εξελίξεις αφορούν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με τις ομάδες και τους παίκτες-προπονητές να υπόκεινται σε περιορισμούς όσον αφορά τις μεταγραφές τους και τις μετακινήσεις τους αντίστοιχα.
Το αγγλικό ποδόσφαιρο ανέβηκε τα σκαλιά της επιτυχίας στο Champions League την τελευταία 15ετία, έπειτα από 20 χρόνια (1985-2004) με έναν μόνο τελικό, χάρη στη μεγάλη και δυναμική παρουσία στις ομάδες της Premiership, παικτών, προπονητών, ακόμα και φυσιοθεραπευτών, γιατρών, γυμναστών από άλλες χώρες.
Το ευρωπαϊκό διαβατήριο ήταν αρκετό για να γεμίσει το Νησί με ποδοσφαιρικούς μετανάστες και να μετατραπούν οι δύο μεγάλες κατηγορίες, Premiership και Championship, σε σύγχρονες Bαβέλ.
Τι αλλάζει
Από σήμερα (1/1) οι Ευρωπαίοι πολίτες χρειάζονται βίζα για να εργαστούν στην Αγγλία. Τα κριτήρια για το ποιοι άνθρωποι του ποδοσφαίρου δικαιούνται βίζας αποφάσισαν από κοινού η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας (FA), η Premier League και η Ένωση των επαγγελματικών ποδοσφαιρικών ομάδων (EFL).
Κατ’ αρχάς, οι Ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές πλέον εξισώνονται με αυτούς από τον υπόλοιπο κόσμο, πλην Κοινοπολιτείας. Οι μοναδικές ευρωπαϊκές χώρες που ανήκουν στην Κοινοπολιτεία (και στην Ευρωπαϊκή Ένωση) είναι η Κύπρος και η Μάλτα
Όσοι είναι εγνωσμένης αξίας, κοινώς έχουν «βαρύ βιογραφικό», δεν θα αντιμετωπίσουν κανένα απολύτως πρόβλημα.
Για τους υπόλοιπους θα εφαρμοστεί ένα σύστημα αξιολόγησης, ένα point system, όπου θα προσμετράται το πού έπαιξαν τα προηγούμενα χρόνια, για πόσον καιρό, σε ποιο επίπεδο κ.ά.. Όσοι πιάνουν 15 πόντους, τότε η αρμόδια επιτροπή, GBE, θα τους παρέχει την άδεια εργασίας.
Όσοι έχουν εμφανιστεί έστω μία φορά σε φύλλο αγώνα του γερμανικού, του γαλλικού, του ισπανικού και του ιταλικού πρωταθλήματος (πρώτο επίπεδο), πιάνουν κατ’ ευθείαν 12 πόντους. Η παρουσία στον πάγκο σε παιχνίδι Champions League δίνει άλλους 5 πόντους. Αν η ομάδα, μάλιστα, φτάσει στον τελικό, οι 5 πόντοι γίνονται 10! Οι ρυθμίσεις αυτές έγιναν ώστε να μην υπάρξουν δραματικές αλλαγές στο ρόστερ των ομάδων.
Παίκτης άνω των 21 ετών από χώρα που βρίσκεται στις πρώτες 50 της κατάταξης της FIFA και έχει παίξει στο 70% των αγώνων της εθνικής του ομάδας τα τελευταία δύο χρόνια, επίσης θα παίρνει την πολυπόθητη άδεια. Παραδείγματα χωρών εκτός 50άδας, βάσει της πιο πρόσφατης κατάταξης, που έχουν αρκετούς γνωστούς παίκτες, άρα θα έχουν πρόβλημα: Κόστα Ρίκα, Γκάνα, Φινλανδία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Εκουαδόρ, Ακτή Ελεφαντοστού, Σλοβενία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Βουλγαρία, Ισραήλ, Εκουαδόρ, Γουινέα, Βολιβία, Μάλι και… Ελλάδα!
Τι ισχύει για τους Έλληνες
Ας δούμε πόσους βαθμούς πιάνει ένας Έλληνας διεθνής παίκτη της Super League.
Η παρουσία του στην Εθνική ομάδα του χαρίζει 2 πόντους. Η Super League είναι αξιολογημένη στο τέταρτο επίπεδο των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, επομένως μία συμμετοχή δίνει 6 πόντους και οι πολλές άλλους 6, σύνολο 14. Με όριο τους 15, μόνο όσοι αγωνίζονται σε ομάδα που παίζει σε ευρωπαϊκό θεσμό θα μπορούσαν να μεταγραφούν στην Αγγλία.
Για παράδειγμα, ο Δημήτρης Κουρμπέλης, από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός είναι εκτός Ευρώπης, θα κοβόταν από την GBE, στην περίπτωση που υπήρχε ενδιαφέρον από αγγλικό σύλλογο! Τον Κώστα Φορτούνη, θα τον έσωζαν οι συμμετοχές στο Champions League.
Πρόβλημα θα είχε και ο εξαιρετικός Τέεμου Πούκι της Νόργουιτς, αφού η Φινλανδία δεν ανήκει στις 50 πρώτες χώρες της κατάταξης και η πρώην ομάδα του η Μπρόντμπι, είναι δανέζικη, άρα στο επίπεδο 5 των πρωταθλημάτων, όπως τα έχει αξιολογήσει η GBE.
Ένας Λιθουανός που αγωνίζεται στο νορβηγικό πρωτάθλημα, θα εξασφάλιζε την άδεια, μόνο αν η ομάδα του κατακτούσε το Champions League!
Γενικότερα, πρόβλημα θα έχουν οι ομάδες που επενδύουν σε νεαρούς ταλαντούχους παίκτες από χαμηλές κατηγορίες προηγμένων χωρών ή από πρωταθλήματα που δεν έχουν υψηλή αξιολόγηση.
Νέες ευκαιρίες
Από την άλλη, με την εξομοίωση Ευρωπαίων και μη, αλλά και το point system, ανοίγει ο δρόμος για να μεταγραφεί ένας νέος παίκτης από χώρα της Νότιας Αμερικής στην Αγγλία. Για παράδειγμα ο Ουρουγουανός Λουίς Σουάρες που μεταπήδησε νεαρός στην ολλανδική Χρόνινχεν, τον πρώτο σταθμό της ευρωπαϊκής του καριέρας, με το παλιό καθεστώς δεν θα εξασφάλιζε άδεια εργασίας, ενώ σήμερα θα έπιανε 12-15 πόντους και με μία αίτηση στην Επιτροπή Εξαιρέσεων της FA (ναι έχουν και στην Αγγλία παράθυρα…) το πιθανότερο είναι ότι θα κατάφερνε να βγάλει δελτίο.
Άλλη μια διέξοδος για την εισαγωγή παικτών, που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έπαιρναν άδεια, είναι η συνεργασία με κλαμπ χωρών που βάσει κριτηρίων της GBE, θα μπορούσαν να συνδράμουν για να την αποκτήσουν. Για παράδειγμα, κλείνει μια αγγλική ομάδα τα δικαιώματα ενός νεαρού ταλαντούχου Αρμένιου, τον δίνει στην Σταντάρ Λιέγης με κάποιο συμφωνημένο καθεστώς, και μόλις φτάσει σε σημείο να πιάνει το… μαγικό 15, περνάει τη Μάγχη και παίζει μπάλα στο Νησί.
Το τεχνικό τιμ
Οι προπονητές χρειάζεται «απλά» να έχουν δουλέψει 24 μήνες σερί ή 36 την τελευταία πενταετία, σε πρωτάθλημα αξιολογημένο στις πέντε πρώτες κατηγορίες. Χρειάζεται ακόμα το δίπλωμα Uefa Pro και καλή (όχι τέλεια) γνώση της αγγλικής γλώσσας. Κι όμως, ακόμα και με αυτά τα ευνοϊκά κριτήρια ο Μαρσέλο Μπιέλσα ίσως δεν έπαιρνε τη δουλειά στη Λιντς και ο Ισπανός Σίσκο Μουνιόθ, νέος προπονητής της Γουότφορντ στη θέση του Βλάνταν Ίβιτς και πρώην της Διναμό Τιφλίδας, δεν θα πληρούσε τα κριτήρια.
Για τους συνεργάτες των προπονητών απαιτείται δίπλωμα σχετικό με τις αθλητικές επιστήμες (π.χ. προπονητής, γυμναστής, φυσιοθεραπευτής, αθλίατρος, αθλητικός ψυχολόγος, στατιστικολόγος) και εμπειρία πέντε ετών στα πρωταθλήματα που ανήκουν στα πέντε πρώτα επίπεδα αξιολόγησης. «Κόβονται» δηλαδή τα… παρεάκια των προπονητών, που πολλές φορές επιβάλουν όλη την ομάδα τους για να υπογράψουν το νέο τους συμβόλαιο, ανεξάρτητα αν είναι επιστημονικά καταρτισμένοι.
Τα κέρδη για το αγγλικό ποδόσφαιρο
Τι κερδίζει το αγγλικό ποδόσφαιρο με αυτά τα μέτρα; Τυπικά περισσότερο χώρο για νέους Άγγλους παίκτες, στην ουσία όμως οι πλούσιες ομάδες της Premier League εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να γεμίζουν το ρόστερ τους με ξένους παίκτες.
Βέβαια, η θεωρία ότι οι πολύ ξένοι «τρώνε το ψωμί» των ντόπιων με επιπτώσεις και στη δυναμική της εθνικής ομάδας, δεν στέκει από τη στιγμή που πλέον βλέπουμε αρκετούς Άγγλους να παίζουν ακόμα και στις top-six ομάδες, αλλά και τα «τρία λιοντάρια» να τα πηγαίνουν περίφημα στις διεθνείς διοργανώσεις. Προς επίρρωση αυτού, η πρωταθλήτρια Λίβερπουλ είχε στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος πέντε Άγγλους και έναν Σκωτσέζο στην ενδεκάδα της και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τέσσερις Άγγλους, με άλλον έναν συν ένα Σκωτσέζο να μπαίνουν ως αλλαγή.
Σίγουρα η αξία των Άγγλων ποδοσφαιριστών θα αυξηθεί και θα επωφεληθούν οι μικρότερες ομάδες που αναγκαστικά θα στραφούν στα φυτώρια. Κι αυτό γιατί με την απαγόρευση πλέον μεταγραφής σε αγγλικό σύλλογο παίκτη κάτω των 18 ετών από χώρα Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα μεγάλα κλαμπ θα στραφούν μακροπρόθεσμα στους νεαρούς παίκτες. Και το πιο πιθανό είναι να βρουν αυτούς τους νεαρούς σε μια μικρότερη ομάδα, κι όχι στις δικές τους ακαδημίες.
Οι ομάδες αναγκαστικά θα οργανώσουν νέα σχήματα scouting για την επιλογή και αξιολόγηση των υπό μεταγραφή παικτών, ενώ οι δικηγόροι τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση για τη νέα πηγή εισοδήματος που εμφανίστηκε στον ορίζοντα.
Στην απλή αγγλική: Long Live the Brexit!
Πηγή: The Guardian
