Το ημερολόγιο γράφει 23 Ιουλίου 1983 και στις τάξεις των φίλων της Νίκης Βόλου επικρατεί “αναβρασμός” και μεταφορικά, αφού το παιχνίδι είναι το σημαντικότερο της χρονιάς, αλλά και κυριολεκτικά αφού το θερμόμετρο αγγίζει αισίως τους 36 βαθμούς. Η Νίκη δίνει μπαράζ παραμονής στη Β’ Εθνική με αντίπαλο τον Αιολικό Μυτιλήνης, ως έδρα ορίζεται το Απόστολος Νικολαΐδης και η Νέα Ιωνία “μετακομίζει” στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Είναι από τα γεγονότα που όσοι υπήρξαν αυτόπτεις και αυτήκοοι θα το θυμούνται για όλη τους τη ζωή και φυσικά θα το εξιστορούν στους νέους που μόνο από φωτογραφίες και βίντεο μπορούν να πάρουν μία γεύση. Ένα πρωτάθλημα δύσκολο εκείνη τη χρονιά καθώς συμμετείχαν 40 ομάδες οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των 20.
Ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής με δύο ομίλους, καθ’ ότι από την επόμενη σεζόν η κατηγορία ενοποιήθηκε και αποτέλεσε την λεγόμενη και γνωστή σε όλους Α’ Εθνική. Στο Βόρειο όμιλο τοποθετήθηκαν Ολυμπιακός Βόλου και Νίκη Βόλου, με τις έντεκα από τις είκοσι ομάδες στη βαθμολογία να υποβιβάζονται και τους “ένατους” των δύο ομίλων να παίζουν μπαράζ για τη «σωτηρία» τους. Για τους καλούς μνήμονες η πορεία των «κυανόλευκων» δεν ήταν κακή, με την ομάδα να χάνει την όγδοη θέση από τον Λεβαδειακό για έναν μόλις βαθμό.
Η 23η Ιουλίου ήταν μία από τις πιο σημαντικές μέρες για τους Νικιώτες και αυτό φαινόταν από το πρωί
Ο Βόλος, και πιο συγκεκριμένα η Νέα Ιωνία, είναι στις επάλξεις και αυτό που πρόκειται να συμβεί δεν έχει προηγούμενο. Περισσότεροι από 25.000 φίλοι του ποδοσφαίρου κατακλύζουν τις κερκίδες της Λεωφόρου, ανάμεσά τους και 14.000 φίλοι της Νίκης, με τους 12.500 να υπολογίζεται ότι ταξίδεψαν από τη Μαγνησία, ενώ περίπου 1.500 από την υπόλοιπη Ελλάδα. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις φιλάθλων επαρχιακής ομάδας στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ίσως και η μεγαλύτερη, αφού δύσκολα μπορούμε να θυμηθούμε κάτι παρόμοιο με αυτά τα δεδομένα, εκείνη την εποχή και σε αυτή τη κατηγορία. Το Απόστολος Νικολαΐδης “βάφεται” στη κυριολεξία μπλε και ο κόσμος του Αιολικού δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει ότι δε βρίσκεται στη φυσική έδρα της Νίκης Βόλου.
Παλιότερα σε συνομιλία μου με τον Τάκη Κασαπλέρη, που ήταν ο υπηρεσιακός προπονητής των «κυανόλευκων» σε εκείνο το αείμνηστο ματς, μου εκμυστηρεύτηκε πως “Δε μπορούσα να καταλάβω πόσο σημαντικό παιχνίδι ήταν αυτό για τον κόσμο, μέχρι που είδα αυτή τη λαοθάλασσα με τα μάτια μου”.
Το παιχνίδι δεν ήταν για καρδιακούς
Δεν έφτανε η αφόρητη ζέστη, ήταν “καυτό” και το ματς, ντέρμπι κανονικό!
Η κανονική διάρκεια λήγει 2-2, σε μια ματσάρα, με σκόρερ τους Μανούσο με πέναλτι στο 4′, Ι. Ζαγκαβιέρος στο 33′, Ι. Γίδαρος στο 44ο λεπτό , και στο 71’ επίσης με εύστοχο πέναλτι ο Μέγας.
Ο τερματοφύλακας Γιάννης Χατζής, που εκείνη τη χρονιά δεν ήταν βασικός, απέκρουσε το πέμπτο και τελευταίο πέναλτι του Αραμπατζή και έδωσε τη νίκη στους κυανόλευκους, με 3-2 στη “ρώσικη ρουλέτα”, όντας ένας ήρωας που ακόμα και σήμερα λησμονείται από τον κόσμο της Νίκης.
Η Νίκη Βόλου έχει γράψει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο ιστορία στο Βολιώτικο ποδόσφαιρο αλλά και στις τάξεις των Εθνικών κατηγοριών. Αυτό το ματς έχει περάσει στο “πάνθεον” και για την ιστορία που γράφτηκε στις κερκίδες από τους φίλους της Νίκης
Η σύνθεση της Νίκης, που είχε υπηρεσιακό προπονητή τον Τάκη Κασαπλέρη: Χατζής, Ράμμος, Παναγιωτόπουλος, Τσόγκας, Γίδαρος, Φλάμος (89’ Αστεριάδης), Ζαγκαβιέρος (69’ Τελέγκας), Στέκας ,Κατσικάς, Δουζένης, Κατιανός.