Ίσως ακούγεται βαρύγδουπο, αλλά είναι η πραγματικότητα. Όσοι παρακολούθησαν το σημερινό Βόλος – ΑΕΚ, με την πρόκριση της Ένωσης στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος παρά την ήττα με 1-0, καταλαβαίνουν το νόημα του τίτλου. Ας πούμε δύο λόγια.
Ο μεν Βόλος έπαιξε για πρώτη φορά στην σύντομη ιστορία του στους “8” του Κυπέλλου, κόντραρε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα και αποκλείστηκε για ένα γκολ που δεν ήρθε ποτέ. Μία ανάσα από την πρόκριση στα ημιτελικά. Αυτό αποτελεί από μόνο του σπουδαίο επίτευγμα και αναμφίβολα θα αποτελέσει παράσημο στην φετινή χρονιά των κυανέρυθρων, ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη της ομάδας στο πρωτάθλημα.
Ο Βόλος όμως “μεγαλώνει” μετά το σημερινό ματς, λόγω της εμφάνισης που πραγματοποίησε σήμερα κόντρα σε ένα μεγάλο αντίπαλο. Δεν φοβήθηκε, ξεκίνησε επιθετικά από το πρώτο λεπτό και είχε ένα πλάνο το οποίο ακολούθησε πιστά σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ένα πλάνο φυσικά, το οποίο ακολουθείται από τον Άνχελ Λόπεθ και τους παίκτες του ανεξάρτητα από το ποιον έχουν απέναντι. Είτε παίζουν κόντρα στη Λαμία, είτε κόντρα στον Ολυμπιακό. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστώσουμε στον Ισπανό τεχνικό, καθώς συνδυάζει το αποτέλεσμα με το να παίζει ποδόσφαιρο και όχι καταστρέφοντας το παιχνίδι του αντιπάλου.
Ο Βόλος λοιπόν “κοίταξε στα μάτια” την ΑΕΚ, την άγχωσε και κατάφερε στα τελευταία λεπτά να παίζει πραγματικά.. μονότερμα την Ένωση. Του δίνουμε τα συγχαρητήρια και πάμε στην ΑΕΚ. Τι παρουσίασε στο Πανθεσσαλικό;
Η ομάδα του Χιμένεθ μπήκε φοβισμένη και έχασε γρήγορα τα ηνία του αγώνα από το Βόλο. Σε μία ακατανόητη προσέγγιση, οι παίκτες της ΑΕΚ έδειχναν “αναιμικοί” κόντρα στους ομολόγους τους του Βόλου που.. έτρωγαν σίδερα. Από την άλλη ο ίδιος ο Χιμένεθ δέθηκε κόμπος από τον Άνχελ Λόπεθ, ενώ και στην πορεία της αναμέτρησης ο τεχνικός της Ένωσης έδειχνε εκτός τόπου και χρόνου. Αλλαγές εκτός πραγματικότητας, ανύπαρκτο πλάνο δημιουργίας και μια ΑΕΚ “κλεισμένη” στα καρέ της να περιμένει το μοιραίο. Ένα δεύτερο γκολ δηλαδή που θα την πετούσε εκτός θεσμού και θα τη βύθιζε σε ακόμα μεγαλύτερη εσωστρέφεια.
Το ότι η ΑΕΚ είναι βαριά άρρωστη είναι γνωστό, όμως η εικόνα της στο Πανθεσσαλικό ήταν τόσο προβληματική που της ταιριάζει απόλυτα η λεζάντα “θλίψη”. Με νοοτροπία όπως η σημερινή, οι κιτρινόμαυροι δεν πάνε πραγματικά πουθενά. Γιατί όταν δεν μπορείς να επιβληθείς ή έστω να διαχειριστείς έναν αγώνα κόντρα σε μία θεωρητικά υποδεέστερη ομάδα τότε δεν αξίζεις τίποτα.
Ο Θεός του ποδοσφαίρου μπορεί να ήταν σήμερα γενναιόδωρος και να γλίτωσε την ΑΕΚ από τα χειρότερα, δεν μπορείς όμως να προχωράς στη ζωή έχοντας για σημαία σου την τύχη. Ρωτήστε τον πιο αισιόδοξο φίλο της Ένωσης, αν ήταν βέβαιος -έστω και στις καθυστερήσεις- ότι η ομάδα του θα προκριθεί. Η απάντηση του μάλλον θα απογοήτευε και τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανίδη.
