Ιούλιος 2017. Τα δώδεκα γκολ του Γιώργου Γιακουμάκη την προηγούμενη σεζόν με τον Πλατανιά, του δίνουν το διαβατήριο για το μεγάλο βήμα, παίρνοντας μεταγραφή στην ΑΕΚ. Όπως κάθε σχέση, περνά από πολλά κύματα, με στιγμές στο ζενίθ και στο ναδίρ.
Στην πρώτη σεζόν με τη φανέλα της ΑΕΚ, δεν βρίσκει τις συγκυρίες υπέρ του. Οι εμφανίσεις των Αραούχο-Λιβάγια, σε συνδυασμό με τη μετά από χρόνια διεκδίκηση με αξιώσεις ενός πρωταθλήματος, δεν άφηναν περιθώρια για δοκιμές. Ο κρητικός επιθετικός μένει συχνά στον πάγκο αλλά παρόλα αυτά, πετυχαίνει ένα γκολ-μισό πρωτάθλημα.
Το ημερολόγιο έδειχνε 4 Φεβρουαρίου, όταν σκόραρε στις καθυστερήσεις και η ΑΕΚ κέρδιζε τον Ολυμπιακό στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αν και κανείς θα περίμενε πως το γκολ αυτό άνοιγε νέους δρόμους, η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη. Τα τρία γκολ σε 48 εμφανίσεις, μαρτυρούν ένα φτωχό απολογισμό.
Οι δύο επόμενες χρονιές τον βρίσκουν στο ρόστερ, κυρίως λόγω της αδυναμίας της ΑΕΚ να βρει κάτι καλύτερο στην καλοκαιρινή αγορά για τη θέση του σέντερ φορ. Κανένας ωστόσο από τους Χιμένεθ, Ουζουνίδη, Καρντόσο, Καρέρα -με τους οποίους συνεργάστηκε- δεν έδειξε να μπορεί να τον εκμεταλλευτεί. Γιατί εμπιστοσύνη υπήρξε, αλλά και αυτή στέρευε, φέρνοντας δανεισμούς (σε ΟΦΗ και Γκόρνικ Ζάμπρζε) και τέλος τη μεταγραφή στη Φένλο.
Σπάνιο φαινόμενο, αλλά ναι. Η ΑΕΚ τον στήριξε, του έδωσε λεπτά συμμετοχής. Αν δεν υπήρχε το κατάλληλο υλικό να τον τροφοδοτεί ή αν ασφυκτιούσε στο ελληνικό περιβάλλον ή του ταιριάζει περισσότερο το ολλανδικό ποδόσφαιρο, θα το δείξει η ιστορία και κυρίως η διάρκεια. Εδώ όμως, ο κανόνας ότι “η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”, δεν επιβεβαιώνεται, αν και θα ήταν μια βολική δικαιολογία.
Μακάρι η σεληνιασμένη φετινή σεζόν του Γιώργου Γιακουμάκη, να είναι αποτέλεσμα κορύφωσης μια προοπτικής που δεν διέκρινε η ΑΕΚ και όχι μια χρονιά-πυροτέχνημα. Πικρία δεν χρειάζεται να κρατήσει κανείς. Ίσως και οι δύο πήραν ό,τι περισσότερο μπορούσαν από αυτήν την σχέση. Η ΑΕΚ ένα γκολ-μισό πρωτάθλημα που θα μνημονεύεται για χρόνια και ο Γιακουμάκης μια μεταγραφή σε ένα ανώτερο πρωτάθλημα, που φαίνεται να του ταιριάζει γάντι.
Επιμέλεια: Φάνης Τσοκανάς
