Ο ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια, μετά την πλήρη εμπορευματοποίηση του χώρου. Οι θεματοφύλακες του πιο “αγνού” ποδοσφαίρου, επιμένουν πως υπάρχουν ακόμα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που δεν είναι και τόσο “επαγγελματίες” στην καριέρα τους. Παίκτες δηλαδή που δεν θα αποφασίσουν για το μέλλον τους βάζοντας στο επίκεντρο το προσωπικό τους συμφέρον και τον τραπεζικό τους λογαριασμό, αλλά θα ακολουθήσουν τον δρόμο της καρδιάς τους.
Θεωρώ πως οι one-club men θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Όπως και αυτοί, που θα προχωρούν σε δηλώσεις πίστης και αφοσίωσης σε μία ομάδα και θα το εννοούν. Θα είναι όμως εξαιρέσεις και μάλιστα σπάνιες, αφού όπως πολύ γλαφυρά ανέφεραν οι Wu-Tang Clan το μακρινό 1994 “Cash Rules Everything Around Me” (C.R.E.A.M).
Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος διάλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό, σε μία κίνηση που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Μεγάλη μερίδα των φίλων της ΑΕΚ ένιωσε προδομένη -αδίκως- με την επιλογή του ποδοσφαιριστή, “πιστεύοντας” σε δηλώσεις του ιδίου στο παρελθόν, πως θα επέστρεφε στην Ελλάδα μόνο για χατίρι της ομάδας που τον ανέδειξε. Ο Σωκράτης ούτε ΑΕΚτζής ήταν, ούτε πούλησε οπαδιλίκι, γι΄ αυτό κι έκανε μια τρομακτική καριέρα για τα δεδομένα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Αυτό που συνέβη όμως, είναι πως οι δηλώσεις αφοσίωσης του νεανικού αυθορμητισμού, μετατράπηκαν σε έναν πιο “κυνικό” επαγγελματισμό.
Ο ποδοσφαιριστής σκέφτηκε το μέλλον του, τόσο σε επίπεδο προοπτικής με την ομάδα του Πειραιά, αλλά κυρίως οικονομικά. Η ΑΕΚ του έκανε μία αρκετά δελεαστική πρόταση με 1 εκατομμύριο ευρώ ετήσιες αποδοχές, ενώ ο Ολυμπιακός του προσέφερε σχεδόν 1.5. Πολλοί θεώρησαν ότι η διαφορά είναι ασήμαντη, για έναν αθλητή που έχει γεμίσει τους τραπεζικούς του λογαριασμούς και έχει εξασφαλίσει μία πλουσιοπάροχη ζωή για αυτόν την οικογένεια του και.. τα παιδιά των παιδιών του. Το μισό εκατομμύριο ευρώ το χρόνο όμως, δεν είναι στραγάλια.
Σκεφτείτε τον εαυτό σας. Για πραγματικά πολύ λιγότερα χρήματα θα γινόσασταν πρόθυμοι να κάνετε πράγματα που ούτε καν μπορείτε να φανταστείτε. Γι΄ αυτό το λόγο και δεν μπορεί κανείς να ψέξει τον κάθε Παπασταθόπουλο, ούτε να γίνει στο τέλος της ημέρας “αφεντικό” στην τσέπη οποιουδήποτε άλλου. Και ναι υπάρχουν και αυτοί που θα θυσίαζαν μισό, ένα ή δύο εκατομμύρια, όμως πάντα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο αυτοί θα είναι οι εξαιρέσεις.
Ο Σωκράτης πήρε μία δύσκολη απόφαση, είτε γιατί τον δελέασαν τα χρήματα, είτε γιατί έκκρινε ότι με τον Ολυμπιακό θα κερδίσει περισσότερα, τόσο οικονομικά, όσο και σε επίπεδο στόχων. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουν στον διεθνή σέντερ μπακ και οι φίλοι της ΑΕΚ. Στους κιτρινόμαυρους θα ήταν “βασιλιάς”, στον Ολυμπιακό θα φέρει πάντα την ταμπέλα του “φιλοαεκτζή” την οποία θα παλέψει να αποτινάξει. Το είπε άλλωστε και σε συνέντευξη που έδωσε μετά τις υπογραφές με τους ερυθρολεύκους: “Πέρσι στο ‘Καραϊσκάκης’ φώναζαν ‘π…στη Παπασταθόπουλε’. Αυτό θα είναι η μεγάλη πρόκληση, να αναγκάσω αυτούς που με έβριζαν πέρσι να με αποθεώνουν φέτος.”
Εν ολίγοις το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει παγκοσμίως και όλα είναι πλέον προς πώληση και αγορά. Σίγουρα, απευθυνόμενος στους φίλους της ΑΕΚ, θα αναφέρω πως κι εμένα θα μου άρεσαν περισσότεροι “Νικολαΐδιδες” και λιγότεροι Ινσούα. Ο μεν αποτελεί “κιτρινόμαυρο Τοτέμ”, αρνήθηκε τα χρήματα των ανταγωνιστών, έβαλε την καριέρα του σε κίνδυνο και επέλεξε συνειδητά να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του. Ο δε λίγο πριν υπογράψει στην ΑΕΚ, ορκιζόταν πίστη στον Παναθηναϊκό, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να φορέσει τη φανέλα οποιασδήποτε άλλης ελληνικής ομάδας. Δυστυχώς όμως, για τους τελευταίους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, ο Ντέμης θα αποτελεί πλέον την απόλυτη εξαίρεση, ενώ ο συμπαθής Αργεντινός θα ορίζει τον κανόνα.
Cash Rules Everything Around Me, μην το ξεχνάτε.
